Για «ακραία ηθική αναισθησία» κατηγορούν ο Γιουβάλ Νώε Χαράρι και άλλοι Ισραηλινοί ακαδημαϊκοί και ακτιβιστές επιφανή μέλη της αμερικανικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς λόγω της «αδιαφορίας» τους αναφορικά με τις ωμότητες της Χαμάς.
Ο διάσημος Ισραηλινός ιστορικός και συγγραφέας best seller, όπως το «Sapiens: Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου», υπέγραψε μαζί με άλλες 90 προσωπικότητες μια δήλωση, όπου εκφράζουν την απογοήτευσή τους για τη «δικαιολόγηση των ενεργειών της Χαμάς» από «στοιχεία εντός της παγκόσμιας Αριστεράς, που ήταν πολιτικοί μας εταίροι μέχρι τώρα».
Ο 47χρονος Χαράρι, δριμύς επικριτής του λαϊκισμού της κυβέρνησης Νετανιάχου, παρενέβη, όπως είπε στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian, μετά τις συζητήσεις του με συμπατριώτες του ακτιβιστές για την ειρήνη, οι οποίοι αισθάνονται «εγκαταλελειμμένοι και προδομένοι από υποτιθέμενους συμμάχους» σε ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, καθώς βλέπουν ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες και διανοούμενους σε Ευρώπη και Αμερική να υπογράφουν επιστολές, αρνούμενοι να καταδικάσουν τη φρίκη που σκόρπισε Χαμάς.
Μιλώντας για την αντίδραση μερίδας της αμερικανικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς ο Χαράρι είπε ότι του προκάλεσε «σοκ ακούγοντας κάποιες από τις αντιδράσεις, που όχι μόνο δεν καταδίκαζαν τη Χαμάς, αλλά επέρριπταν ολόκληρη την ευθύνη στο Ισραήλ», και βλέποντας «την έλλειψη αλληλεγγύης αναφορικά με τις άγριες επιθέσεις κατά Ισραηλινών αμάχων».
Η επιστολή Χαράρι
«Ουδέποτε διανοηθήκαμε ότι άτομα στην Αριστερά, υπέρμαχοι της ισότητας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ευημερίας, θα επεδείκνυαν τέτοια ακραία ηθική αναισθησία και πολιτική απερισκεψία», αναφέρει η επιστολή που υπέγραψαν μεταξύ άλλων ο Χαράρι και ο εξίσου διάσημος συμπατριώτης του συγγραφέας, Νταβίντ Γκρόσμαν. Και καταλήγει:
«Δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ της σθεναρής αντίθεσης στον ισραηλινό ζυγό των Παλαιστινίων και την κατοχή και της απερίφραστης καταδίκης βάναυσων πράξεων βίας κατά αθώων πολιτών. Στην πραγματικότητα, κάθε συνεπής αριστερός πρέπει να πρεσβεύει αμφότερες τις θέσεις ταυτόχρονα».
Ο Χαράρι ανέφερε ως παράδειγμα αυτής της «αναισθησίας» την επιστολή 30 φοιτητικών οργανώσεων του Χάρβαρντ την επομένη των φονικών επιθέσεων της Χαμάς, στις οποίες ανέφεραν ότι θεωρούν «εξολοκλήρου υπεύθυνο το ισραηλινό καθεστώς για όλη την εκτυλισσόμενη βία». Όπως σχολίασε ο διάσημος ιστορικός, αυτό υποδηλώνει ότι «οι άνθρωποι που δολοφόνησαν τα μωρά δεν φέρουν ούτε 1% ευθύνη και το 100% το φέρει το Ισραήλ».
Είναι ευαίσθητοι
Ο Χαράρι αναφέρθηκε και στη δήλωση των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής ανήμερα των επιθέσεων που υποστήριζε ότι «τα σημερινά γεγονότα είναι το άμεσο αποτέλεσμα του καθεστώτος απαρτχάιντ του Ισραήλ».
Και επικαλούμενος το ιστορικό παράδειγμα ορισμένων Αμερικανών και Ευρωπαίων σοσιαλιστών, που υποστήριζαν τον Ιωσήφ Στάλιν, σημείωσε: «Δεν είναι η πρώτη φορά που η ριζοσπαστική Αριστερά στο κυνήγι ενός αμετακίνητου οράματος περί δικαιοσύνης ευθυγραμμίζεται με ορισμένα πολύ ωμά κινήματα και καθεστώτα». Κατά την άποψη του Χαράρι αυτό πιθανώς να εδράζεται σε μια «πεποίθηση ή φαντασίωση ότι η απόλυτη δικαιοσύνη είναι εφικτή εκεί όπου η μία πλευρά είναι απολύτως υπεύθυνη για όλα, συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων της άλλης πλευράς. Αλλά η πραγματικότητα είναι περίπλοκη», είπε. «Τα ίδια άτομα μπορούν να είναι θύματα και θύτες ταυτόχρονα. Στις περισσότερες συγκρούσεις, η ευθύνη για εγκλήματα και φρικαλεότητες δεν μοιράζεται 100% στον ένα και 0% στον άλλο, αλλά κάπου ενδιάμεσα. Αυτό είναι αρκετά κοινότοπο, αλλά οι άνθρωποι δυσκολεύονται να το αποδεχθούν».
«Το ύφος της αντίδρασης διεθνών αριστερών ομάδων στις εξελίξεις ήταν σημαντικό για την Αριστερά στο Ισραήλ, επειδή ένιωθε ότι ήταν το τελευταίο προπύργιο ελπίδας για μια ειρηνική λύση δύο κρατών και γι’ αυτό χρειαζόταν διεθνή υποστήριξη», λέει ο Χαράρι. Αλλά τελικά απογοητεύτηκαν.
«Ούτε μία λέξη»
Ο ίδιος αναφέρθηκε σε μια επιστολή που υπέγραψαν οι ηθοποιοί Τίλντα Σουίντον και Στιβ Κούγκαν και ο σκηνοθέτης Μάικ Λι, ζητώντας «να σταματήσει η άνευ προηγουμένου σκληρότητα που επιβάλλεται στη Γάζα», χωρίς να καταδικάζουν απερίφραστα την επίθεση της Χαμάς, παρά μόνον «κάθε πράξη βίας κατά αμάχων και κάθε παραβίαση του διεθνούς δικαίου, όποιος και αν τις διαπράττει». «Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για τη σφαγή [της 7ης Οκτωβρίου]», είπε ο Χαράρι.
Αλγεινή εντύπωση στην ισραηλινή Αριστερά προκάλεσε και η σπουδή των «New York Times» και του BBC να επιρρίψουν στο Ισραήλ την ευθύνη για την έκρηξη προ ημερών στο νοσοκομείο της Γάζας, αν και αργότερα παραδέχθηκαν το λάθος τους.
Όπως λέει ο Χαράρι, για τους ανθρώπους στο Ισραήλ και τη Γάζα που «έχουν υποφέρει πάρα πολύ, το μυαλό τους είναι τόσο γεμάτο από τον δικό τους πόνο που κάθε προσπάθεια να εστιάσουν στον πόνο των άλλων μοιάζει με προδοσία».
Λύση ο αφοπλισμός
Έτσι, σημειώνει, «σε μια στιγμή όπως αυτή, εμπιστευόμαστε σε τρίτους τη δυνατότητα της ειρήνης. Ελπίζουμε να την κρατήσουν ζωντανή και να συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση της τρέχουσας κατάστασης. Η δουλειά των διανοούμενων, των καλλιτεχνών και των λογίων είναι να προσπαθήσουν να εμβαθύνουν, να δουν την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, ειδικά στο σημερινό κλίμα της μετα-αλήθειας. Από διανοητική και συναισθηματική άποψη συνιστά οκνηρία να διαλέγει κανείς έτσι απλά στρατόπεδο».
Για τον Χαράρι είναι «απαράδεκτη η ιδέα ότι το Ισραήλ θα πρέπει απλώς να καταστρέψει τη Γάζα. Δεν βλέπουμε μια τέτοια εκστρατεία. Η κατάσταση για τον παλαιστινιακό πληθυσμό είναι τρομακτική, αλλά τουλάχιστον είναι ξεκάθαρο ότι το Ισραήλ δεν σκοπεύει να σκοτώσει όσο το δυνατόν περισσότερους αμάχους, σε αντίθεση με ό,τι έκανε το καθεστώς Άσαντ στη Χομς και το Χαλέπι. Η μόνη λύση θα έλθει όχι μόνον όταν αφοπλιστεί η Χαμάς, αλλά κι όταν θα έχει ένα εναλλακτικό μέλλον ο παλαιστινιακός λαός», καταλήγει.
