Μία μαρμάρινη νύμφη όμοια με τη θεά Αφροδίτη περίμενε -τέσσερα μέτρα κάτω από το έδαφος- για αιώνες τους αρχαιολόγους να την ανακαλύψουν. Το πανέμορφο αυτό άγαλμα εντοπίστηκε στη διάρκεια των ανασκαφών στην αρχαία πόλη της Αμάσρας, που βρίσκεται στην τουρκική επαρχία Μπαρτίν, στη Μαύρη Θάλασσα. Στον Πόντο με άλλα λόγια.
Αρχαιολόγοι στην Τουρκία έχουν πειστεί ότι το άγαλμα απεικονίζει μία εκδοχή της αρχαίας Ελληνίδας θεάς του έρωτα και της ομορφιάς. Το γλυπτό, με ύψος 1,53 μ., χρονολογείται στον 2ο αιώνα μ.Χ. και εκτίθεται στο αρχαιολογικό μουσείο της αρχαίας πόλης, αποτελώντας ήδη πόλο έλξης των επισκεπτών με την απίστευτη ομορφιά του.
Από την πλευρά της, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Φατμά Μπαγντατλί Τζαμ επιμένει ότι μπορεί να θυμίζει Αφροδίτη, αλλά θεωρεί πως ήταν μια νύμφη του νερού. Και αυτό δεδομένου του περιβάλλοντος όπου ανακαλύφθηκε. «Σαν τυπολογία, είναι στην πραγματικότητα η Αφροδίτη», τόνισε, για να εξηγήσει: «Αν δεν είχε προβλεφθεί να ρέει νερό μέσω ενός καναλιού από την πλάτη της, θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως αντίγραφο της ρωμαϊκής περιόδου μιας Αφροδίτης».
Αυτός είναι ο λόγος που το άγαλμα συγκρίθηκε διεξοδικά με 20 αγάλματα της θεάς, με την ομοιότητα να πείθει τους αρχαιολόγους ότι πρόκειται για βερσιόν της Αφροδίτης.
Στη δυτική τέχνη αποτελεί τη δεύτερη πηγή έμπνευσης μετά την Παναγία, ενώ τα γλυπτά και η ζωγραφική που την αναπαριστούν συνιστούν ύμνο στη θεά της ομορφιάς, του έρωτα και της γονιμότητας – ένα κλασικό ιδεώδες του μύθου από τη φαντασία των σημαντικότερων καλλιτεχνών, από την Αφροδίτη της Μήλου (150 π.Χ.) μέχρι τη «Γέννηση της Αφροδίτης» (1485 μ.Χ.) του Μποτιτσέλι. Ένας μύθος που δεν έχασε ποτέ τη λάμψη του στο πέρασμα του χρόνου, όπως το δείχνουν όχι μόνο οι εύσαρκες, αισθητικές Αφροδίτες του Ρούμπενς, αλλά και οι Αφροδίτες του Μπουσέ ή η Ολύμπια Αφροδίτη του Μανέ.
Η Αφροδίτη ήταν η πιο όμορφη ανάμεσα σε θεές και κοινές θνητές – κάτι που αποτυπώνεται με τον πλέον πειστικό τρόπο και στη συγκεκριμένη ανακάλυψη στην αρχαία πόλη της Αμάσρας.
