Η κυβέρνηση Μπαρνιέ κυριολεκτικά πλέον κρέμεται από μια κλωστή. Μέχρι να δύσει σήμερα ο ήλιος θα ξέρουμε αν έχει επόμενη μέρα ή όχι. Η πρόταση μομφής που κατατέθηκε από τη δεξιά και την αριστερή αντιπολίτευση, με αφορμή τον προϋπολογισμό του 2025 και τις περικοπές μισθών και συντάξεων ή τις αυξήσεις φόρων που προβλέπει και ύστερα από την προσπάθεια του πρωθυπουργού και εκλεκτού του προέδρου Μακρόν να παρακάμψει το Κοινοβούλιο σε σχέση με την ψήφιση και εφαρμογή του προϋπολογισμού, είχε πολύ δραματικά αποτελέσματα. Εν συνόλω η διακυβέρνηση στη Γαλλία μετά και τις ατυχείς για την πολιτική σταθερότητα εκλογές του καλοκαιριού, που δοκίμασε ο Μακρόν για να σώσει τον προεδρικό του «θρόνο», βρίσκεται σε χάος.
Μοιάζει με ειρωνεία, αλλά δεν είναι. Η πολιτική σταθερότητα σε επίπεδο προέδρου λειτουργεί εντελώς αντίθετα στη Γαλλία από την πολιτική σταθερότητα διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Είναι όπως τα spreads των κρατικών ομολόγων που πλέον στην Ελλάδα είναι πιο χαμηλά από τη Γαλλία. Ουσιαστικά η λύση για τη Γαλλία θα ήταν να παραιτηθεί ο Μακρόν και να προκηρυχθούν πρόωρες προεδρικές εκλογές, ούτως ώστε να αποφασίσουν οι πολίτες για τις εξελίξεις. Δεν δείχνει όμως ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Το ισχύον γαλλικό Σύνταγμα δίνει και περαιτέρω διεξόδους στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όπως να ορκίσει τεχνοκρατική κυβέρνηση και να κυλήσει ο χρόνος μέχρι το καλοκαίρι του 2025, οπότε μπορούν να προκηρυχθούν και πάλι κοινοβουλευτικές εκλογές. Ούτε αυτό όμως δείχνει λύση, αφού και πάλι μπορεί να παρατηρηθεί ένα αδιέξοδο το βράδυ των αποτελεσμάτων όπως και στις προηγούμενες. Οι Γάλλοι εισαγγελείς, μπαίνοντας ουσιαστικά στο πολιτικό παιχνίδι εξουσίας, έχουν επιχειρήσει να αναστείλουν τα πολιτικά δικαιώματα της Μαρίν Λεπέν. Της πλέον ισχυρής αντιπάλου του Μακρόν για την προεδρία της Γαλλίας. Μάλιστα οι δικαστές με τις διώξεις τους προσπαθούν να αποκλείσουν τη Λεπέν σε βάθος χρόνου. Ακόμη δηλαδή και αν οι επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία προκηρυχθούν στην ώρα τους. Τέτοιες πρακτικές δοκιμάσθηκαν από τις συστημικές δυνάμεις των Δημοκρατικών και στις ΗΠΑ σε βάρος του Ντ. Τραμπ. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Στην περίπτωση άλλωστε που αποκλεισθεί η Μαρίν Λεπέν θα αναλάβει ρόλο ο νεαρός Μπαρντελά, με τη μεγάλη δημοφιλία, από την πλευρά της Νέας Δεξιάς και του Εθνικού Συναγερμού.
Η Ευρώπη από την άλλη πλευρά χρειάζεται επειγόντως μια ισχυρή και σταθερή πολιτικά, πολιτειακά, οικονομικά και κοινωνικά Γαλλία, στην προσπάθεια που θα καταβάλει ως γκρουπ να προσαρμοσθεί στις συνθήκες της πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί μετά τη θριαμβευτική εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ. Αλλά και στο δυσχερές εγχείρημα να παραμένει η Ευρώπη ως γεωπολιτικός και γεωοικονομικός διεθνής παίκτης, παρά το γεγονός ότι είναι άοπλη, μη ανταγωνιστική, ελλειμματική και υπό καθεστώς κοινωνικής πίεσης.
Ναι, η Γαλλία όμως δείχνει διαλυμένη και το «χρυσό παιδί» του χρηματοτραπεζικού συστήματός της, ο Εμ. Μακρόν, σχεδόν ορφανό αγόρι από δημοφιλία και ιδέες ανάσχεσης της πτώσης. Η Γερμανία επίσης δείχνει όλο και πιο κοντά σε ένα σπιράλ αποδιοργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής της. Μα πού θα στηριχθεί η Ευρώπη, που είναι λάθος δομημένη από τη δεκαετία του 1990 και μετά τη μεγάλη διεύρυνση αντί της εμβάθυνσης, για να μείνει ζωντανή;
Ας δούμε την περίπτωση Μακρόν και την επιχείρηση διάσωσης της Γαλλίας που θα εξελιχθεί με αφορμή τα εγκαίνια της επαναλειτουργίας του καθεδρικού της Νοτρ Νταμ.
Πενήντα ηγέτες θα βρεθούν στη λαμπρή εκδήλωση, μεταξύ αυτών ο Ντ. Τραμπ στο πρώτο ταξίδι του στο εξωτερικό μετά την εκλογή του. Η μητροπολιτική Ευρώπη ποτέ δεν ήταν αυτόνομη, όπως φαντάσθηκαν κάποιοι ματαιόδοξοι ιδεαλιστές διανοούμενοι ή πολιτικοί ηγέτες της. Ήταν πάντα, όπως και η ασφάλειά της, μέρος ενός Ατλαντικού Συμφώνου.
