Σε μια ευρεία έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας με τη συμμετοχή 47 χωρών δεν μπορεί φυσικά να συζητηθεί σοβαρά το μέλλον της Ευρώπης και τα νέα γεωπολιτικά, οικονομικά και ενεργειακά δεδομένα που θα θέσει παγκοσμίως αλλά και προς το ευρωπαϊκό γκρουπ η ατζέντα της προεδρίας Τραμπ, που αναλαμβάνει σε περίπου δύο μήνες τη διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Βεβαίως σε μια συνεδρίαση της Πολιτικής Κοινότητας και όχι μόνο των εθνικών κρατών-μελών της η Ευρώπη ως κοινότητα έχει την ευκαιρία να δείξει τον όγκο της. Το βάθος όμως των προβλημάτων σε κεντρικές δυνάμεις της όπως η Γερμανία και η Γαλλία αλλά και το πλέγμα της στρατηγικής της αμηχανίας και υπανάπτυξης δεν μπορούν να βρουν διεξόδους σε τέτοιες συνόδους. Άλλωστε η δεσπόζουσα παρουσία του Όρμπαν σε ρόλο οικοδεσπότη, με δεδομένο ότι η Ουγγαρία ασκεί την προεδρία της Ένωσης, θυμίζει ότι η εποχή Τραμπ δεν μπορεί να αφήσει ανέγγιχτη την Ευρώπη σε έναν δικό της κόσμο.
Η φωτογραφία του Έλληνα πρωθυπουργού και του Κύπριου Προέδρου μαζί με τους ηγέτες της Τουρκίας Ερντογάν και τον υπουργό Φιντάν και της Αλβανίας Ράμα, από τα σαλόνια της διάσκεψης σε αναμονή της έναρξης των εργασιών, θυμίζει ότι η διπλωματία έχει περιθώρια, αλλά οι πραγματικότητες που αναπαράγουν τόσο η Τουρκία όσο και η Αλβανία δεν επιτρέπουν βεβαιότητες και υψηλές προσδοκίες.
Φυσικά σήμερα στην Αθήνα οι Γεραπετρίτης – Φιντάν θα διερευνήσουν τα όρια του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας, ενώ η επικράτηση Τραμπ στις ΗΠΑ δημιουργεί βάσιμες προσδοκίες για το τέλος των θερμών συγκρούσεων στην Ουκρανία ή την Εγγύς Ανατολή.
Σε κάθε περίπτωση οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Πολλά θα συμβούν. Δεδομένα θα ανατραπούν και επιδιώξεις θα αναδειχθούν και θα εκπληρωθούν ή θα διαψευσθούν. Από την περίοδο που αρχίζει και προβλέπεται περιπετειώδης ένα είναι βέβαιο. Θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι…
