Η Διεθνής Διάσκεψη στο Παρίσι την Τρίτη, στην οποία συμμετείχε ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, είχε πολύ περισσότερα μηνύματα από ό,τι αναμενόταν. Τη διάσκεψη προκάλεσε ο Γάλλος πρόεδρος κ. Μακρόν. Σε αυτή συμμετείχαν 17 χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε επίπεδο ηγεσίας, καθώς και 4 σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών ή Άμυνας. Σύνολο λοιπόν 21 στις 27 της Ένωσης. Το μοναδικό θέμα που είχε ως αντικείμενο διαβουλεύσεων η διάσκεψη ήταν η Ουκρανία και το πώς θα εξελιχθεί η στήριξη από τις ευρωπαϊκές χώρες στο Κίεβο, με δεδομένο μάλιστα ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται σε υποχώρηση και η αμερικανική επιπλέον βοήθεια λόγω εμπλοκής στο Κογκρέσο μάλλον… αργεί.
Καθώς έβγαιναν οι ηγέτες από τη διάσκεψη, που σημειωτέον εξελίχθηκε σε θερμό κλίμα αλλά με έντονες συζητήσεις, οι Έλληνες δημοσιογράφοι μάλλον αιφνιδιάστηκαν από τη διπλωματική λεπτότητα αλλά και την αμεσότητα των ανακοινώσεων Μητσοτάκη. Ειδικά στο εξής κύριο σημείο: «Επειδή άκουσα και διάφορα σχόλια από συναδέλφους ομολόγους μου για ζητήματα τα οποία ενδεχομένως να συζητήθηκαν εντός της αίθουσας, θέλω να διαβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτημα αποστολής δυνάμεων, ευρωπαϊκών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, εντός της Ουκρανίας, ένα ζήτημα το οποίο για την Ελλάδα δεν υφίσταται και πιστεύω δεν υφίσταται και για τη μεγάλη πλειοψηφία των ομολόγων μας». Οι δηλώσεις αυτές του Έλληνα πρωθυπουργού δεν ήταν «ορφανές», αφού πολύ μεγαλύτερο αιφνιδιασμό δημιούργησαν οι τοποθετήσεις για το ίδιο θέμα του Γάλλου προέδρου. Και συγκεκριμένα όταν έλεγε: «Η αποστολή δυτικών στρατευμάτων στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία στο μέλλον δεν μπορεί να αποκλειστεί». Για να συνεχίσει «δεν υπάρχει συναίνεση σήμερα για την αποστολή επισήμως χερσαίων στρατευμάτων. Όμως τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, θα κάνουμε ό,τι απαιτείται ώστε η Ρωσία να μην μπορέσει να κερδίσει τον πόλεμο αυτό». Το εκπληκτικό είναι ότι η Γαλλία από την πλευρά της ήταν στις δυνάμεις αυτές που υποστήριξαν το σενάριο συμμετοχής με χερσαίες δυνάμεις στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Φυσικά, ο Εμ. Μακρόν μίλησε για «στρατηγική αμφισημία» όσον αφορά τα μηνύματα που στέλνονται την παρούσα περίοδο στη Μόσχα να μην προχωρήσει επιθετικά, αλλά αυτό δεν αλλάζει το ακατανόητο της συμμετοχής ευρωπαϊκών δυνάμεων, ακόμη και σε διμερές επίπεδο, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις επί ουκρανικού εδάφους, αυξάνοντας τις πιθανότητες ο τοπικός πόλεμος με τις παγκόσμιες δυτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας να εξελιχθεί σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο επί του ευρωπαϊκού εδάφους.
Οι συνθήκες είναι «ύποπτες» όσο και αν τέτοια σενάρια θεωρούνται παράλογα. Η Δυτική Συμμαχία έχει πολλά προβλήματα αποσυναρμολόγησης, με τις ΗΠΑ να κρατούν αποστάσεις από το πεδίο παρά το γεγονός ότι έχουν χρεωθεί περίπου 120 δισ. δολάρια για να στηρίξουν το Κίεβο. Επίσης, η Ρωσία δείχνει όλο και πιο πολύ κυρίαρχη στην Ανατολική Ουκρανία, χωρίς όμως μέχρι στιγμής βάσιμα να επιδεικνύει διάθεση ότι θα περάσει το όριο του ποταμού Δνείπερου δυτικά. Φυσικά, υπάρχουν οι ανακοινώσεις Βρετανών στρατιωτικών και ινστιτούτων στρατηγικής που μιλούν για τον κίνδυνο νέου παγκόσμιου πολέμου, εφόσον η Ρωσία επιτεθεί στην Πολωνία ή τις Βαλτικές. Αλλά τέτοιου τύπου σενάρια έχουν λογική για να διατηρούν συσπειρωμένη την κοινή γνώμη στα έθνη στη Δύση για τη στήριξη ενός πολέμου που έχει δείξει τα όριά του και πλέον έχει «κουράσει». Στο επίπεδο της Γαλλίας, της μόνης πυρηνικής δύναμης στην Ενωμένη Ευρώπη, ένα τέτοιο σενάριο δημιουργεί μια πεποίθηση της ισχύος της απέναντι στην πολύ ισχυρή σε επίπεδο πυρηνικών Ρωσία. Η Ελλάδα πάντως έδειξε τα όριά της, έστω και αν ο πρωθυπουργός δέχεται πιέσεις (βλέπε το ψήφισμα για το «κράτος δικαίου» με τη συμμετοχή Γάλλων), που μάλιστα έχει κρίνει ότι δεν πρέπει να τις μοιραστεί στο εσωτερικό πέραν των δηλώσεών του από το Παρίσι…
