Μετά τα χθεσινά συλλαλητήρια η χώρα βρίσκεται σε σημείο πολιτικής καμπής. Όχι μετατόπισης από το ένα κόμμα στο άλλο, αλλά από ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα στο διάδοχό του με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, είμαστε εν μέσω αλλαγής παραδείγματος.
Παγώνει έναν πόλεμο, εξασφαλίζει σημαντική πηγή σπάνιων γαιών και κρίσιμων ορυκτών και δημιουργεί προϋποθέσεις να αποσπάσει τη Ρωσία από τον εναγκαλισμό της Κίνας
Ο Τραμπ κατά τις κοινές δηλώσεις αναφέρθηκε με έμφαση σε επικείμενη, όπως είπε, συμφωνία με την Ουκρανία για το θέμα του ορυκτού πλούτου, χωρίς καμία αναφορά, βέβαια, στην ακεραιότητα της χώρας
Μιαγεωπολιτική συµπόρευση µπορεί να αφορά ένα ήδη υπάρχον σχήµα στο οποίο συµµετέχουµε, Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ, στο οποίο θα προστίθενται χώρες όπως η Πολωνία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ρουµανία, ίσως η Ιταλία, και θα ανοίγεται µέχρι τα κράτη του Κόλπου,
Το προεδρείο του Συνδέσμου Βιομηχάνων της γειτονικής χώρας, δικαστές, δήμαρχοι και γενικά περισσότεροι από 350.000 άνθρωποι στις φυλακές, επειδή τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στον Ερντογάν
Η ∆ιάσκεψη του Μονάχου αποτέλεσε ακόµα µία ψυχρολουσία για τους Ευρωπαίους, οι οποίοι δεν έχουν ακόµα συµφιλιωθεί µε την παρουσία του Ντόναλντ Τραµπ στην ηγεσία των ΗΠΑ
H χώρα μας μαζί με την Κύπρο είναι τοποθετημένες σε γεωγραφική θέση όπου εκ των πραγμάτων θα κληθούν να αναλάβουν ρόλο, υπό την προϋπόθεση ότι θα μπορέσουν να ανταποκριθούν
Οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής μπορεί αβίαστα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πολιτική τον «ήρεμων νερών», όπως ονομάστηκε ως ευφημισμός η πολιτική του κατευνασμού (ας μην κοροϊδευόμαστε) προς την Τουρκία, οδήγησε σε μια άβολη κατάσταση. Συνοπτικά, η Τουρκία δεν άλλαξε σε τίποτα την