Ο Τόμας Γουόκαπ ξέρει ότι δεν θα γίνει ποτέ ένας αστέρας πρώτου μεγέθους που θα κουβαλά τη λάμψη ενός Φουρνιέ, ενός Βεζένκοφ, ενός Σλούκα ή ενός Ναν. Κάτι ανάλογο ισχύει και με την περίπτωση του Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος. Οι δύο άσοι του Ολυμπιακού ανήκουν σε μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία μπασκετμπολιστών που βλέπουν την αξία τους να αναγνωρίζεται περισσότερο όταν… λείπουν από το παρκέ.
Δεν είναι χαρισματικοί σκόρερ, δεν είναι παίκτες που… κοιμάσαι ήσυχος, όταν τους εμπιστευτείς την τελευταία επίθεση, πλην όμως αποτελούν γρανάζια που χρειάζεται οποιαδήποτε μηχανή, για να είναι σε θέση να παράγει το μάξιμουμ του κυβισμού της. Ιδιαίτερα στο πολυμορφικό παζλ του Ολυμπιακού του Γιώργου Μπαρτζώκα και το εναλλακτικό μπάσκετ που επιθυμεί να παρουσιάζει ο Έλληνας τεχνικός, οι δύο Αμερικανοί έχουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο.
Απλώς, για τον μέσο φίλαθλο που δικαιολογημένα ιεραρχεί τη σημασία των παικτών με γνώμονα το θέαμα και την παραγωγή πόντων, η αξία αθλητών που κρίνονται απαραίτητοι από τους προπονητές αναγνωρίζεται με μεγαλύτερη δυσκολία. Ένα είναι, πάντως, το μεγάλο στοίχημα στον Πειραιά για τις επόμενες τρεις εβδομάδες: Να μπορέσουν όλα τα γρανάζια της «ερυθρόλευκης» μηχανής να λειτουργούν στην εντέλεια ξανά με την έναρξη των playoffs της Euroleague!
Εφημερίδα Απογευματινή
