Ηταν 10 Μαρτίου του 1925, όταν, εν μέσω της οικονομικής δίνης της περιόδου του Μεσοπολέμου, γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα των φτωχογειτονιών του Πειραιά ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς. Ο Θρύλος του ελληνικού αθλητισμού, που έμελλε να γίνει ομάδα-σύμβολο για εκατομμύρια Έλληνες σε κάθε γωνιά της Οικουμένης, να σαρώσει τίτλους, πρωταθλήματα και Κύπελλα, να κατακτήσει ευρωπαϊκά τρόπαια και να θεωρείται εκατό χρόνια μετά ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος στη Γηραιά Ήπειρο μαζί με την Μπαρτσελόνα.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να γεννήθηκε το 1925, ωστόσο η γιγάντωσή του ξεκίνησε στα μέσα του 20ού αιώνα. Με τις πληγές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια τους και στο κορμί του δαφνο- στεφανωμένου εφήβου, το σύγχρονο «ερυθρόλευκο» παραμύθι επανεκκινεί ουσιαστικά στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Τότε που κάνει την εμφάνισή της η ομάδα που ενέπνευσε το προσωνύμιο Θρύλος και που μεγαλούργησε στα ελληνικά γήπεδα κατακτώντας για πέντε διαδοχικές σεζόν το εθνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Και επειδή κάθε παραμύθι χρειάζεται τον αφηγητή του, την ίδια περίοδο, το μακρινό 1952, ιδρύθηκε μία από τις πιο εμβληματικές εφημερίδες στην ιστορία του έντυπου Τύπου της χώρας μας.
Ηταν 20 Οκτωβρίου 1952, όταν τα αδέλφια Μπότση (ο Νάσος και ο Σάκης) κυκλοφόρησαν το πρώτο φύλλο της «Απογευματινής». Ούσα μια από τις πρώτες πολιτικές εφημερίδες που έδωσε έμφαση στον κόσμο των σπορ, εντάσσοντας στην ύλη της και αθλητικό ένθετο, η «Απογευματινή» άρχισε να καταγράφει καρέ καρέ κάθε θρυλική σελίδα της ιστορίας του Ολυμπιακού.
Και σήμερα, παραμονή των εκατοστών γενεθλίων του Θρύλου του Πειραιά και της Ελλάδας, παρουσιάζουμε ένα εορταστικό ημερολόγιο αναμνήσεων, συγκινήσεων και περηφάνιας. Αυτή είναι η ιστορία του Ολυμπιακού, όπως παρέλασε -και συνεχίζει να παρελαύνει- μέσα από τις σελίδες της «Απογευματινής» εδώ και επτά ολόκληρες δεκαετίες!
1952 – Το πρώτο άρθρο της «Απογευματινής» για τους Πειραιώτες
Οταν, τον Οκτώβριο του 1952, κρεμάστηκε για πρώτη φορά στα περίπτερα της χώρας η «Απογευματινή», οι αθλητικές ειδήσεις φιλοξενούνταν περιεκτικά σε ένα μικρό μονόστηλο, που τιτλοφορούνταν «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ».
Στα πρώτα οκτασέλιδα φύλλα της η εφημερίδα δημοσίευε καθημερινά αποσπάσματα της βιογραφίας του παλιού βασιλιά της Αιγύπτου, Φαρούκ, έδινε ιδιαίτερη έμφαση στα θεάματα των Αθηνών και την πολιτική επικαιρότητα και ενημέρωνε συνοπτικά τους αναγνώστες της για τα αθλητικά γεγονότα, με ένα κείμενο που δεν ξεπερνούσε τις 250 με 300 λέξεις.
Το πρώτο άρθρο της εφημερίδας στο οποίο συναντά κανείς τη λέξη «Ολυμπιακός» στον τίτλο δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 1952 και αναφερόταν στη νίκη των «ερυθρολεύκων» επί της Α.Ε. Νίκαιας με 6-0 για το πρωτάθλημα Πειραιά.
Την ίδια μέρα δημοσιεύθηκε και η πρώτη φωτογραφία στην οποία πρωταγωνιστούσε κάποιος αθλητής του Ολυμπιακού.
1955 – «Φωτιές στις εξέδρες και νεκρώσιμα… διά τον θάνατον του Παναθηναϊκού»
Από τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το αντίπαλο δέος του Ολυμπιακού λεγόταν πάντα Παναθηναϊκός. Στα μάτια των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων η συγκεκριμένη «μετωπική σύγκρουση» ήταν κάτι περισσότερο από αθλητική. Ηταν βαθιά κοινωνική!
Κάθε νίκη σε ντέρμπι, κάθε κατάκτηση τίτλου έναντι του «αιώνιου αντιπάλου» αποτελούσε ένα ράπισμα του «παραγωγικού» Πειραιά σε βάρος της «παρασιτικής» Αθήνας των υπηρεσιών και της πολιτικής (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε κείμενά του ο ιστορικός συγγραφέας Βάσιας Τσοκόπουλος). Κάπως έτσι, κάθε επικράτηση επί του «τριφυλλιού» γιορταζόταν… ποικιλοτρόπως, όπως συνέβη στις 17 Ιουλίου 1955, όταν ο Ολυμπιακός πανηγύριζε την κατάκτηση του ενδέκατου πρωταθλήματος Ελλάδος, επικρατώντας του Παναθηναϊκού με 2-1. Η «Απογευματινή» περιέγραφε τους έξαλλους πανηγυρισμούς των «ερυθρολεύκων» με το ακόλουθο κείμενο:
«Ο πανηγυρισμός των οπαδών του Ολυμπιακού διά τον θρίαμβον της ομάδος των ήταν κάτι το αδύνατον να περιγραφή. Αμέτρητες φωτιές άναψαν εις όλα τα σημεία του γηπέδου, ενώ δεν έλειψε και η… εύθυμη πλευρά του εορτασμού. Οπαδοί του Ολυμπιακού εμοίραζαν ειδικά… νεκρώσιμα που είχαν τυπώσει για τον θάνατον του Παναθηναϊκού, εις τα οποία αι άλλαι ομάδες του πρωταθλήματος, Απόλλων, ΠΑΟΚ κ.λπ. αναφέροντο ως… τεθλιμμένοι συγγενείς!».
1959 – Το Νο 1 παιχνίδι ελληνικής ομάδας στη Γηραιά Ήπειρο
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 1959: «Η μέρα που «έφθασε εις την Σελήνην ο ρωσικός κοσμικός πύραυλος Λούκνα», όπως ανέφερε με πηχυαίους τίτλους το πρωτοσέλιδο της «Απογευματινής» την επομένη, αλλά και η ιστορική πρεμιέρα των ελληνικών ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης, με τον Ολυμπιακό του Θεοδωρίδη, του Ρωσίδη, του Πολυχρονίου, του Σιδέρη, του Κοτρίδη και του Υφαντή να υποδέχεται την πανίσχυρη Μίλαν του Αλταφίνι, του Γκρίλο, του Ματσόλα και να αναδεικνύεται ισόπαλος 2-2. Ο Θρύλος μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο με την πάροδο των ετών και μαζί του… μεγαλώνει και ο χώρος που αφιερώνει στα «παιδιά του Πειραιά» και τις αθλητικές ειδήσεις η διεύθυνση της «Α».
1961 – «Κι ακόμη σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ»
Τετάρτη, 5 Ιουλίου 1961. Το πρώτο ιστορικό «ερυθρόλευκο» πρωτοσέλιδο της «Απογευματινής». Η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός φιγουράρει δίπλα στο κεντρικό θέμα της εφημερίδας. Όχι για κάποιο τρόπαιο, αλλά για… ένα φιλικό παιχνίδι! Τον αγώνα που θα συνοδεύει στα βάθη των αιώνων την αφήγηση της ιστορίας του δαφνοστεφανωμένου εφήβου όντας αναπόσπαστο κομμάτι του Ύμνου του Θρύλου! «Κι ακόμη σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ» τραγουδούν εδώ και μισό αιώνα οι «ερυθρόλευκοι» φίλαθλοι και αναφέρονται στο παιχνίδι που διεξήχθη στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο και βρήκε τον Ολυμπιακό να θριαμβεύει με 2-1 επί της βραζιλιάνικης ομάδας του «βασιλιά», προκαλώντας «πανελλήνιον ενθουσιασμόν», όπως ανέφερε η «Α» στην περιγραφή της αναμέτρησης.
1967 – «Του Μπούκοβι την ομαδάρα…
Η ιστορία του Ολυμπιακού δεν ήταν πάντα γραμμένη με «χρυσά γράμματα». Υπήρξαν και χρόνια δύσκολα, «πέτρινα», περίοδοι που ο έφηβος του Πειραιά έμενε μακριά από στέψεις και πρωταθλήματα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν και θεσπίζε ται η Α’ Εθνική κατηγορία, οι «ερυθρόλευκοι» ζουν στη σκιά του Παναθηναϊκού, που σαρώνει τους τίτλους. Όλα αλλάζουν, όμως, το 1965, όταν αγκυροβολεί στο λιμάνι του Πειραιά ο θρυλικός Μάρτον Μπούκοβι. Ενας από τους πιο εμβληματικούς προπονητές στην ιστορία του συλλόγου, ο οποίος ενέπνευσε ακόμα και τους στιχουργούς της εποχής με την ομάδα που δημιούργησε: «Του Μπούκοβι την ομαδάρα, τη λένε Ολυμπιακάρα».
Την ίδια περίοδο που ο Ολυμπιακός αναγεννιέται στα χέρια του Ούγγρου δάσκαλου, η «Απογευματινή» αρχίζει για πρώτη φορά να στελεχώνει αθλητικό τμήμα. «Ιερά τέρατα» της αθλητικής δημοσιογραφίας, όπως ο Χάρης Λυμπερόπουλος και ο Ανδρέας Μπόμης, αρχίζουν να καταγράφουν με την υπογραφή τους τη μυθική πορεία του Θρύλου προς νέες επιτυχίες.
Η χούντα, όμως, διακόπτει απότομα το «ερυθρόλευκο» ταξίδι. 13 Δεκεμβρίου 1967, ο σπουδαίος Μαγιάρος τεχνικός -που είχε έρθει στον Ολυμπιακό με μεσολάβηση του Μίκη Θεοδωράκη- ωθείται σε παραίτηση και αναγκάζεται να επιστρέψει στην πατρίδα του.
1974 – Το απωθημένο της Ευρώπης και ο «Ούγγρος ληστής»
Με τον Νίκο Γουλανδρή να αναλαμβάνει τα ηνία του Ολυμπιακού το 1972, οι «ερυθρόλευκοι» δημιουργούν έναν γαλαξία αστέρων στον Πειραιά, έχοντας ως μεγάλη φιλοδοξία ότι μόνο την κατάκτηση όλων των εγχώριων τίτλων, αλλά και την πραγματοποίηση μιας σπουδαίας πορείας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Πάντα η Ευρώπη αποτελούσε ένα μεγάλο απωθημένο της «ερυθρόλευκης» οικογένειας. Και όσο κι αν κάποιες μεμονωμένες σπουδαίες επιτυχίες έναντι ξακουστών αντιπάλων έβγαζαν τους φίλους του Ολυμπιακού στους δρόμους, η υλοποίηση ενός «κόκκινου Γουέμπλεϊ» φάνταζε επί σειρά ετών με άπιαστο όνειρο.
Το 1974, όμως, η «αρμάδα» του Κελεσίδη, του Δεληκάρη και του Λοσάντα έμοιαζε ικανή να του δώσει σάρκα και οστά. Η πρόκριση επί της πανίσχυρης Σέλτικ στον πρώτο γύρο έμοιαζε με… τρέιλερ από τα προσεχώς, ωστόσο η συντριβή με 5-1 από την Αντερλεχτ στις Βρυξέλλες, στο πρώτο ματς της δεύτερης φάσης, φάνταζε με ταφόπλακα στις φιλοδοξίες των Πειραιωτών.
Η ρεβάνς της Πάτρας έμελλε να μείνει στην Ιστορία ως ένα από τα μεγαλύτερα παιχνίδια του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και ως «η ληστεία του αιώνα». Με χατ τρικ του Μάικ Γαλάκου, οι «ερυθρόλευκοι» άγγιξαν μια επική ανατροπή, ωστόσο ο Ούγγρος διαιτητής Παλοτάι τους ακύρωσε άλλα τρία, μένοντας στην Ιστορία ως «ο σφαγέας της Πάτρας».
Ο αείμνηστος Χρήστος Ράπτης έκανε λόγο στην περιγραφή του αγώνα στις σελίδες της «Απογευματινής» για «ληστεία από έναν ύποπτο Ούγγρο διαιτητή», ενώ για πολλές μέρες η εφημερίδα με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ δημοσίευε λεπτομέρειες του «μεγάλου σκανδάλου».
1981 – «Αδέλφια, ζείτε, εσείς μας οδηγείτε»
Από τις 36.500 μέρες της ιστορίας του Ολυμπιακού, μία είναι η ημερομηνία που θα κάνει πάντα τις καρδιές να σταματάνε και τα μάτια να βουρκώνουν: 8 Φεβρουαρίου 1981.
Ένας ποδοσφαιρικός θρίαμβος, το επιβλητικό 6-0 επί της ΑΕΚ, μετατράπηκε στη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού. Στην πιο πένθιμη και επώδυνη σελίδα. Όπως εκείνο το μοιραίο απόγευμα στα τσιμεντένια σκαλοπάτια της Θύρας 7 του «Καραϊσκάκης», έτσι και σήμερα, 44 χρόνια μετά, οι εικόνες και οι μαρτυρίες κάβουν την ανάσα. Οι λέξεις μοιάζει αδύνατο να αποδώσουν τον ανθρώπινο πόνο, «Γλίστρησα, έπεσα και κι αμέσως άρχισε να έρχεται ανθρώπινη χιονοστιβάδα», δηλώνει στην «Απογευματινή» και τον Νίκο Ζώλη ο τότε 18χρονος Ηλίας Λύτρας, το παλικάρι που κατάφερε να βγει πρώτο και πώς από τη μοιραία πόρτα…
1983 – Η νύχτα που ο «Αναστό» γονάτισε τον Αγιαξ
Αρχές δεκαετίας του ’80 και το ποδόσφαιρο στη χώρα μας μπαίνει στην εποχή του επαγγελματισμού Και ο Τύπος όμως εξελίσσεται. Η Απογευματινής αποκτά τις πρώτες έγχρωμες σελίδες της και περι θρόλευκη φανέλα αρχίζει να αποτυπώνεται στις σε λίδες της σε όλο της το μεγαλείο. Ακόμα και στο πρωτοσέλιδο. Αν και η πιο θρυλική βραδιά του Ολυ μπιακού στα χρόνια της κυριαρχίας του Σταύρου Νταϊφά ήταν γραμμένη σε… μπλε φόντο!
28 Σεπτεμβρίου 1983, Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, παρουσία 75.000 «ερυθρόλευκων» φιλάθλων. Η νύχτα που έλαμψε το άστρο του ανυπέρβλητου μουστάκας Νίκου Αναστόπουλου, Ολυμπιακός – Άγιαξ 2-0 και ο θρύλος βγάζει τους φίλους του στους δρόμους. Έστω κι αν εκείνη τη νύχτα φορούσε… κυανόλευκη φανέλα!
1988 -«Έχεις δύναμή σου, Ολυμπιακέ, τον πύρινό σου κόσμο… »
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του Ολυμπιακού στον πρώτο αιώνα της ιστορίας του, άλλαξαν πολλά. Πρόεδροι, προπονητές, αθλητές, φανέλες, συνθήματα, τραγούδια. Ένας είναι, όμως, ο πανίσχυρος συνδετικός κρίκος που συνδέει όλα τα κεφάλαια της «ερυθρόλευκης ιστορίας, ο λαός του Θρύλου!
Ο απλός ανώνυμος φίλος του Ολυμπιακού που ήταν πάντα εκεί, δίπλα στην αγαπημένη του ομάδα. Σε να χτες θριάμβων, αλλά και σε μεγάλες απογοητεύσεις. Στις εξέδρες του «Καραϊσκάκης», αλλά και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Ευρώπης όπου ταξίδευε η αγαπημένη του ομάδα.
Ήταν εκεί κι εκείνο το ιδιαίτερο βράδυ της 13ης Ιου λίου 1988, στη μεγαλύτερη υποδοχή που έχουν επί φυλάξει οι φίλαθλοι οποιασδήποτε ελληνικής ομάδας σε κάποιο μεταγραφικό απόκτημα της 10.000 άνθρωποι άρχισαν να προσεύχονται οποίος, ποιος ποιός, ο Λόγος ο θεός», για να καλωσορίσουν τον σπουδαίο Λάγιος Ντέταρι, και ο Μανώλης Δράκος μετέφερε τη συγκεκριμένη έκρηξη προσμονής στις σελίδες της «Απογευματινής». Ο Ολυμπιακός βρισκόταν στη δίνη των «πέτρινων» χρόνων του πριν την αναγέννηση της δεκαετίας του ’90!
1993 – Ο Ολυμπιακός και τα δεύτερά του
«Τι να λέμε, σε αγόρι μου, χώρας. Δύο ομάδες υπάρχουν στην Ελλάδα: Ο Ολυμπιακός και τα δεύτερα τους. Η φράση σύμβολο του αείμνηστου Δημήτρη Μητροπάνου προς τον πρόσφατα αδικοχαμένο Μανώλη Λιδάκη θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί ως τίτλος για να καταγράψει όσα συνέβησαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την ιστορική βραδιά της 11ης Μαΐου 1993.
Με την ποδοσφαιρική ομάδα να βρίσκεται «εγκλωβισμένη» στη δίνη της πιο «πέτρινης» περιόδου της ιστορίας της, η αναγέννηση της ομάδας μπάσκετ στο χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη, του Γιάννη Ιωαννίδη και του Ζάρκο Πάσπαλι έμοιαζε με… αποκούμπι περηφάνιας! Το πρώτο πρωτάθλημα της «χρυσής εποχής», όμως, έμελλε να γιορταστεί με .. οικογενειακό διπλό. Με τα πρώτα να αντιμετωπίζουν τα δεύτερα του Ολυμπιακού, που έλεγε κι ο Μητροπάνος! Με τον Παναθηναϊκό να αποφασίζει να μην κατέβει στον τελευταίο τελικό της Α1, διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία, 15.000 «ερυθρόλευκοι» φίλαθλοι κατέκλεισαν κάθε γωνιά του ΣΕΦ πρωταγωνιστώντας σε μια από τις… πιο καλτ στιγμές στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Το παρκέ του φαληρικού σταδίου μετατράπηκε σε καμπαρέ, πλημμύρισε από χορεύτριες που φορούσαν ζαρτιέρες, ενώ οι οπαδοί της πειραϊκής ομάδας άφησαν μέχρι και… κότες να σουλατσάρουν στο γήπεδο.
1996 – Η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στα γενέθλια του Θρύλου
Ο Ολυμπιακός γιορτάζει αύριο τα εκατοστά του γενέθλια έχοντας πλέον 21 ευρωπαϊκά τρόπαια σε έξι διαφορετικά αθλήματα να κοσμούν το μουσείο της ιστορίας του. Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, όμως, δεν είχε ούτε ένα! Όλα άλλαξαν μια βραδιά του Μαρτίου το 1996. Ήταν Κυριακή 10,3 όταν τα «παιδιά του Πειραιά» σήκωσαν στον ουρανό το πρώτο Ευρωπαϊκό στην ιστο ρία του συλλόγου. Και δεν έμελλε να έρθει ούτε από το ποδόσφαιρο ούτε από το μπάσκετ, αλλά από το τμήμα βόλεϊ, που επί σειρά ετών κρατούσε ψηλά την ερυθρόλευκη σημαία με αλλεπάλληλες επιτυχίες. Σ’ ένα κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ανήμερα του εορτασμού των 71ων γενεθλίων του Θρύλου, ο Μουστακίδης, ο Γκιούρδας, ο απίθανος Ροντόλφο Σάντσες και όλα τα μέλη της υπέροχης ομάδας του Γιάννη Λάιου έστειλαν τους φίλους του Ολυμπιακού στα ουράνια, κερδίζοντας σε τελικό – θρίλερ τη γερμανική Βούπερταλ με 3-2 σετ. Ο θρύλος βρισκόταν πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης, και η Απογευματινή» με την πένα του Στέφανου Λεμονίδη επιχειρούσε να καταγράψει το μεγαλείο της στιγμής!
1997 -«Όπως το ’97 στη Ρώμη…»
Στα 48 ολόκληρα χρόνια που βάδισαν χέρι χέρι Ολυμπ ακός και «Απογευματινής κατά τη διάρκεια του 2000 αιώνα, μόνο μία φορά είχε γίνει πρώτο θέμα ο θρύλος του Πειραιά στην εφημερίδα. Κι αυτή ότι για ευχάρι στο, αλλά για απάνθρωπο λόγο, την 3η Φεβρουαρίου του 1981. Και η Μεγάλη Παρασκευή θεωρείται, βέβαια μια συναισθηματικά εβαράν μέρα για κάθε χριστιανό Όχι, όμως, εκείνη η Μεγάλη Παρασκευή του 1977 Για τι εκείνες τις 24 ώρες ακόμη και.. παπάδες χτύπαγαν χαρμόσυνα τις καμπάνες στις εισολησίες νησιών φωνά ζοντας «Ανάσταση».
Ήταν, βλέπετε, βράδυ Μεγάλης Πέμπτης, όταν ο Όλι μπιακός του Ρίβερς, του Σιγάλα, του Τόμιτς, του Τάρ λαις και του σπουδαίου Ντούσαν Ιβκοβιτς έγραφε ιστο μία κατακτώντας το πρώτο ΚύπελλοΠρωταθλητριών του συλλόγου. Εκείνη η νύχτα έμελλε να αποτελέσει δε αχρονικά πηγή έμπνευσης για τους επόμενους περα θρόλευκους θριάμβους στα παρκέ, με τους φίλους του θρύλου να τραγουδούν ακόμα και σήμερα όπως το ’97 στη Ρώμη, που μ’ έκανες να τρελαθείς». Εκείνο το έχει θρόλευκο πρωτοσέλιδο της «Απογευματινής», έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία, όπως και η πενταμελής αποστολή της εφημερίδας στην ιταλική πρωτεύουσα με Κώστα Μουρούζη, Κώστα Μυλωνά, Γιάννη Φιλέρη, Γιώργο Καραγιάννη και Αλικη Φιτσόπουλο.
2001 – Η κυριαρχία του 21ου αιώνα
Με την έλευση του 21ου αιώνα, ο Ολυμπιακός αρχίζει να εδραιώνει μια ιστορική κυριαρχία στα περισσότερα ομαδικά αθλήματα, με εξαίρεση το μπάσκετ, στο οποίο ο «αιώνιος» αντίπαλος, ο Παναθηναϊκός, ιδρύει τη δική του «αυτοκρατορία». Με ναυαρχίδα την ποδοσφαιρική ομάδα που σαρώνει τίτλους και πρωταθλήματα, οι «ερυθρόλευκοι» ζουν τις πιο ένδοξες στιγμές της ιστορίας τους, απολαμβάνοντας, μάλιστα, νύχτες θριάμβων από εκείνες που μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά. Σαν εκείνο το αλησμόνητο βράδυ της 21ης Μαρτίου 2001, με το περίφημο 4-1 επί του «τριφυλλιού» στη Λεωφόρο να μοιάζει με σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης εποχής. Ήταν τα χρόνια του Ολυμπιακού του Κόκκαλη, του Ζιοβάνι, του Τζόλε, του Αλεξανδρή και, φυσικά, του «πιστού στρατιώτη» Τάκη Λεμονή!
2024 – «Κατακτητές της κορυφής, με τη σημαία μας ψηλά!»
Και κάπως έτσι ο έφηβος του παραμυθιού μας μεγάλωσε, μπουσούλησε, περπάτησε και πλέον βλέπει το όνομά του να γίνεται ολοένα και πιο γνωστό στα πέρατα του κόσμου.
Ιδιαίτερα μετά το 2010 περίοδος που ξεκίνησε η δραστηριοποίηση του Βαγγέλη Μαρινάκη σε ΠΑΕ και Ερασιτέχνη, σε συνδυασμό με την παρουσία των αδελφών Αγγελόπουλων στην ΚΑΕ ο Ολυμπιακός μοιάζει να ζει τον «χρυσό αιώνα» του.
Μέσα σε μία δεκαπενταετία, ο Θρύλος του Πειραιά εκτόξευσε τη συλλογή ευρωπαϊκών τροπαίων από 6 σε 21! Οι πάλαι ποτέ παρηκμασμένες εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου στου Ρέντη μετατράπηκαν στην κορυφαία «βιομηχανία παραγωγής ταλέντων» του ελληνικού ποδοσφαίρου, που οδήγησαν τον σύλλογο ακόμα και στην κορυφή του Cωτηρίσεις League των μικρών ηλικιών.
Από τον Πειραιά παρέλασαν ορισμένοι από τους μεγαλύτερους θρύλους της «ερυθρόλευκης, ιστορίας, Από τον Ιμπαγάσα, τον Ελ Αραμπέ, τον Τσόρι και τον Ελ Κααμπί, μέχρι τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου και τον Χάινς.
Όσες θρυλικές σελίδες δόξας, όμως, κι αν προϋπήρχαν στη Βίβλο του μεγαλύτερου πολυαθλητικού συλλόγου της χώρας, καμιά δεν μπορεί να συγκριθεί σε λάμψη με εκείνη της 29ης Μαΐου 2024.
Θαρρείς, μάλιστα, οι «ερυθρόλευκοι» να περίμεναν την πιστή… έντυπη συνοδαπόρο τους να βρεθεί ξανά στο πλευρό τους για να φτάσουν στον έβδομο ουρανό της διεθνούς καταξίωσης, υψώνοντας στον αττικό ουρανό το πρώτο διασυλλογικό τρόπαιο της χώρας μας στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γιατί όσο ο Ολυμπιακός μεγάλωνε, η «Απογευματινή» βίωνε τα δικά της «πέτρινα χρόνια», μέχρι ο Όμιλος των «Παραπολιτικών» και ο Γιάννης Κουρτάκης να την κρεμάσουν πάλι στα περίπτερα της χώρας, προχωρώντας στην επανέκδοση της.
Κι εκείνο το βράδυ της 29ης Μαΐου, η «Α» ήταν πάλι εκεί στο πλευρό εκατομμυρίων φίλων του Ολυμπιακού στη Νέα Φιλαδέλφεια, στον Πειραιά και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας όπου τραγούδαγαν αγκαλιασμένοι τη «Θάλασσα του Πειραιά»,
Ο Ολυμπιακός τους, ο Θρύλος της καρδιάς και της περηφάνιας τους, γιορτάζει αύριο το εκατό του χρόνια! Και, παρόλο που μεγάλωσε, συνεχίζει να ατενίζει το μέλλον με τον ενθουσιασμό ενός δαφνοστεφανωμένου εφήβου που δεν σταματά να ονειρεύεται. Κι εκεί στο μεγάλο λιμάνι, ξέρουν ότι τα χρόνια που έρχονται οι θάλασσες που καλούνται να κατακτήσουν είναι ακόμα πιο μεγαλειώδεις και ένδοξες.
«Περαία μου, Περαία μου, με τον Σαρωνικό σου, που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου… ».
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
