Αν δεχθούμε ότι σε κάθε ομάδα υπάρχει ένα άτυπο… εκπαιδευτικό ίδρυμα διαπαιδαγώγησης των νεότερων σε ηλικία φιλάθλων της, τότε στην ΑΕΚ οι πιο σύγχρονες γενιές «κιτρινόμαυρων» οπαδών έχουν μάθει περισσότερο να μισούν τους αντιπάλους της Ένωσης και λιγότερο να αγαπούν τη δική τους ομάδα.
Ενδεχομένως αυτό να είναι ένα ιδίωμα που αφορά όλους τους μεγάλους του ελληνικού αθλητισμού τα τελευταία χρόνια, αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τη συνολική κοινωνιολογική προσέγγιση του θέματος και ας εστιάσουμε στην ομάδα που μετά την τελευταία εβδομάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη δίνη εσωστρέφειας.
Η αλήθεια είναι ότι ο σημερινός 20άρης, 30άρης και 40άρης φίλος της ΑΕΚ έχει «εκπαιδευτεί» να θεωρεί… προσβλητική οποιαδήποτε ήττα από τον Ολυμπιακό.
Επί σειρά ετών «βομβαρδίζεται» με «ντοκουμέντα», «πληροφορίες» και «αποκλειστικά ρεπορτάζ» που καθιστούν οποιαδήποτε επιτυχία των «ερυθρόλευκων»… κάλπικη.
Για αυτό όταν εμφανίζεται ένας εμφανώς ανώτερος Ολυμπιακός να νικά και πολύ περισσότερο να συντρίβει την ΑΕΚ (κάτι που δεν έχει συμβεί μόνο μία ή δύο φορές μετά το 2010), ξεσπά κατά δικαίων και αδίκων!
Κάπως έτσι εξηγούνται και τα συνθήματα κατά του Μάριου Ηλιόπουλου μετά το τέλος του κυριακάτικου ντέρμπι της OPAP Arena. Στα μάτια πολλών οι συγκεκριμένες ύβρεις ενδεχομένως να ξεπερνούν και τα όρια της αχαριστίας για έναν άνθρωπο που δεδομένα είναι άβγαλτος και άπειρος στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι έχει διαθέσει ουκ ολίγα εκατομμύρια στους πρώτους μήνες ενασχόλησής του με την ΠΑΕ.
Είναι προφανές ότι από το ξεκίνημα της σεζόν έχουν γίνει αμέτρητα λάθη στον «κιτρινόμαυρο» οργανισμό. Είναι επίσης ολοφάνερο ότι η μετάβαση από την εποχή Μελισσανίδη σε αυτή του Ηλιόπουλου δεν έγινε και με τον πλέον αρμονικό και ορθόδοξο τρόπο. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη σταδιακή αποψίλωση του οργανογράμματος της Ένωσης από στενούς συνεργάτες του τέως ιδιοκτήτη.
Στο χείλος της καταστροφής
Το ζητούμενο δεν είναι όμως τι έγινε τους προηγούμενους μήνες, αλλά πώς θα αποφύγει η ΑΕΚ μια ολική καταστροφή στο τελευταίο δίμηνο της σεζόν και -ακόμη χειρότερα- μια ενδεχόμενη επιστροφή σε… πέτρινα χρόνια τού όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος της.
Γιατί η ιστορία της Ένωσης διδάσκει πως η εσωστρέφεια και η εντός των τειχών φαγωμάρα αποτελούν διαχρονικά την αφετηρία των πιο «σκοτεινών» περιόδων του συλλόγου. Όσο και αν ο Ματίας Αλμέιδα ισχυρίζεται ότι η ομάδα του μπορεί ακόμη να διεκδικήσει τον τίτλο από τον Ολυμπιακό, ο «Πελάδο» και οι παίκτες του καλούνται πάνω από όλα να προστατεύσουν τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, που -υπό τις υπάρχουσες συνθήκες- μοιάζει με ατόφιο χρυσάφι.
Για να μπορέσει όμως η ΑΕΚ να αντεπεξέλθει στις μετασεισμικές δονήσεις που άφησε πίσω της η πρώτη διπλή μετωπική σύγκρουση με τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ, απαιτείται πάνω από όλα ηρεμία. Ποιος να τη βρει όμως τέτοιες ώρες; Μια άπειρη διοίκηση; Ένας προπονητής που πριν από λίγες εβδομάδες… κρέμαγε δημόσια στα μανταλάκια στελέχη της ΠΑΕ, κάνοντας λόγο για πόλεμο εκ των έσω; Ποδοσφαιριστές που κάθε λίγο και λιγάκι καταθέτουν αιτήματα μεταγραφής; Ή μήπως ένας κόσμος που δεν ανέχεται ήττες από τον «εχθρό» και με την ΑΕΚ δεύτερη στη βαθμολογία ζητά από τους παίκτες να… πετάξουν τις φανέλες τους, επειδή τόλμησαν να διασυρθούν από τον Ολυμπιακό;
Αν δεν επικρατήσουν σύνεση και λογική, αν δεν «πνιγούν» ακραία συναισθήματα οργής και απογοήτευσης, ο επίλογος της σεζόν μπορεί να εξελιχθεί για την Ένωση σε έναν εφιάλτη που δεν θα εκτροχιάσει μόνο τη φετινή χρονιά αλλά και τις επόμενες που ακολουθούν.
Εφημερίδα Απογευματινή
