Με το χέρι στην καρδιά, υπήρχε έστω και… μισός Έλληνας που πίστευε ότι θα εμφανιζόταν χθες ο Τάκης Μπαλτάκος στην Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου με τρεις φακέλους υποψήφιων αρχιδιαιτητών που θα είχαν προκύψει μέσα από αλληλογραφία με την UEFA;
Όλα κύλησαν απόλυτα φυσιολογικά κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ εμφάνισε μία καθ’ υπόδειξη υποψηφιότητα, οι δύο ομάδες που κινούν τα νήματα στην ΕΠΟ ελέγχοντας από μισούς συμβούλους των επιτροπών (η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ) την αποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και οι άλλες δύο που βρίσκονται εκτός νυμφώνος (ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός) αποχώρησαν οργισμένοι από τη διαδικασία.
Ένα σενάριο γραμμένο ξανά και ξανά, στο οποίο αλλάζουν μόνο οι ρόλοι των πρωταγωνιστών, ανάλογα με το ποιος είναι το «αφεντικό» και ποιος η «αντιπολίτευση» μίας εκ των πλέον «χειραγωγημένων» ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών στον πλανήτη. Όχι τώρα, ούτε μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια. Διαχρονικά!
Είναι τόσο αστεία η χθεσινή φαρσοκωμωδία που μπορείς να τη σχολιάσεις μόνο υπό το πρίσμα κάποιας σατιρικής εκπομπής. Τι να ρωτήσεις και τι να απαντήσεις;
Πώς είναι δυνατό να εμφανίζεται το 2023 ως ιδανική υποψηφιότητα αυτή του Φρόιντφελντ, όταν οι ίδιες ομάδες την είχαν απορρίψει με «ακράδαντα επιχειρήματα» το 2020;
Πώς είναι δυνατό να ορίζεται αρχιδιαιτητής ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει πώς λειτουργεί το VAR, πολύ απλά γιατί στην πατρίδα του δεν έχει εγκατασταθεί;
Συγχωρέστε με, αλλά ειλικρινά αρνούμαι να καταχραστώ έστω και ένα δευτερόλεπτο του χρόνου σας για να σας εμπλέξω σε μια διαδικασία υποτίμησης της νοημοσύνης σας.
