«Θαύμα του τένις» την αποκαλεί η «Greek Herald» («Ελληνικός Κήρυκας»), η μεγαλύτερη και μία από τις παλαιότερες καθημερινές εφημερίδες της ελληνικής κοινότητας στην Αυστραλία. «Κάνει πάταγο», «Είναι ανερχόμενο αστέρι».
«Μια έφηβη τιτάνας που βρυχάται» είναι μερικοί από τους τίτλους που μπορεί κάποιος να αλιεύσει στο Διαδίκτυο, αναζητώντας πληροφορίες για τη μόλις 16 ετών τενίστρια Τάλια Αρχοντούλα Κοκκίνη. Κάνει πράματα και θάματα στην ηλικιακή κατη γορία όπου ανήκει και ονειρεύεται την ημέρα που θα γίνει η νέα Ασλεϊ Μπάρτι, η Αυστραλιανή που το 2019 έφτασε στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης.
Η Τάλια (Θάλεια προφανώς) δεν το κρύβει. Με περίσσιο θάρρος και θράσος έχει δηλώσει: «Ελπίζω να κερδίσω τουλάχιστον έναν τίτλο Grand Slam και να γίνω το νούμερο 1 στον κόσμο. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο, αλλά αυτός είναι ο στόχος μου».
Γεννημένη από Έλληνες γονείς στο Σίδνεϊ, μεγάλωσε στο Μπρίσμπεϊν, έχοντας μια βαθιά σύνδεση με την κληρονομιά της, με ρίζες από τη Σπάρτη, τα Ιωάννινα και την Όλυμπο της Καρπάθου. Είναι μαθήτρια στο 12ο έτος στο Riverside Christian College μέσω διαδικτυακής εκπαίδευσης.
Η προγιαγιά και το σχολείο
Οι παππούδες της μετανάστευσαν από την Ελλάδα στην Αυστραλία πριν από πολλά χρόνια, αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες ζωής. Σε κάποιους το όνομα Αρχοντούλα, σε συνδυασμό με την Ολυμπο Καρπάθου, μπορεί κάτι να λέει. Η προγιαγιά της, Αρχοντούλα και αυτή, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση του πρώτου σχολείου στο χωριό της, σε αυτή τη γωνιά των Δωδεκανήσων.
Η σχέση της Τάλια με το τένις ξεκίνησε όταν ήταν 3 ετών και αυτός που τη μύησε ήταν ο πατέρας της, ο οποίος υπήρξε για κάποιο διάστημα προπονητής τένις. Κάπως έτσι βρέθηκε σε ένα δημόσιο γήπεδο, έπιασε τη ρακέτα και όπως η ίδια έχει πει: «Το λάτρεψα από τότε».
Αργότερα, τη γοήτευσε κάτι ακόμα στο συγκεκριμένο άθλημα. «Μου αρέσει πολύ να μπορώ να ταξιδεύω στο εξωτερικό και να γνωρίζω διαφορετικούς πολιτισμούς. Με το τένις μπορείς να πας παντού. Θεωρώ απίστευτο ότι μπορείς να γνωρίσεις όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους και να έχεις διαφορετικές εμπειρίες», έχει πει στην αυστραλιανή ιστοσελίδα για το τένις tennis.com.au. Το ταλέντο της φάνηκε αρκετά νωρίς και δεν άργησε να βρεθεί στο γκρουπ των κορυφαίων παικτριών της Αυστραλίας.
Πλέον έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και αγωνίζεται σε μερικά από τα πιο διάσημα τουρνουά junior. Έχει κατακτήσει εθνικούς τίτλους και πέρυσι οδήγησε την ομάδα της στον τελικό του Junior Billie Jean Cup στην κατηγορία των 16 ετών, εκπροσωπώντας την Αυστραλία στη διεθνή σκηνή.
Όλα αυτά ενώ παλεύει χωρίς προπονητή πλήρους απασχόλησης ή φυσικοθεραπεύτρια, γυμνάζεται σε δημόσια γήπεδα και, φυσικά, αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, με αποτέλεσμα να απουσιάζει από αγώνες Junior ITF Circuit.
Η Ορθοδοξία και τα ζώα
Έχει δηλώσει ότι αντλεί δύναμη από την ορθόδοξη χριστιανική της πίστη. Επίσης, λατρεύει τα ζώα και τη φύση και η ψυχοθεραπεία της είναι οι μεγάλοι περίπατοι σε πευκοδάση. «Ένα από τα πολλά όνειρά μου είναι να ανοίξω ένα μη κερδοσκοπικό κέντρο προστασίας των ζώων», δήλωσε πριν από λίγες ημέρες στην εφημερίδα «Ελληνικός Κήρυκας».
Πλέον ζει και γυμνάζεται στη Μελβούρνη και γι’ αυτήν, αλλά και για την οικογένειά της όλα περιστρέφονται γύρω από το τένις. Η ελληνοαυστραλιανή κοινότητα την έχει αγκαλιάσει και περιμένει από αυτή να διαπρέψει σε διεθνές επίπεδο. Το αγωνιστικό της πρότυπο είναι η Ασλεϊ Μπάρτι, ενώ υποκλίνεται στον Νόβακ Τζόκοβιτς, τον Ραφαέλ Ναδάλ και τον Ρότζερ Φέντερερ. Θέλει μάλιστα να αποκτήσει το backhand και το σερβίς της Μπάρτι.
Η… κότα της και το σινεμά
Εκτός κορτ, ασχολείται πολύ με τα ζώα. Οι γείτονες τη χαζεύουν ενώ παίζει με την κότα της, την οποία φωνάζει Μάρτζι, ή το σκυλάκι της, τη μικροκαμωμένη Σόφι, μια διασταύρωση τσιουάουα και τζακ ράσελ τεριέ. Πέρα όμως από όλα αυτά, είναι παθιασμένη με τις κινηματογραφικές ταινίες. Προσπαθεί να βλέπει τουλάχιστον μία κάθε μέρα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο χαλαρώνει. Βάζει τα ακουστικά και απλώς βλέπει μια ταινία. Της αρέσουν όλα τα είδη. Λατρεύει τη δράση, την περιπέτεια, τα θρίλερ και τις κωμωδίες. «Ο εξολοθρευτής» με τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ είναι η αγαπημένη της ταινία.
Αν δεν ήταν τενίστρια, λογικά θα γινόταν ηθοποιός. Κάποτε έπαιξε σε μια σχολική θεατρική παράσταση και συνειδητοποίησε ότι της αρέσει και η υποκριτική. Ίσως
ασχοληθεί με αυτήν αργότερα. Έως τότε συνεχίζει να κάνει αυτό που θεωρεί, όπως έχει πει, σημαντικό: «Να ακολουθείς τα όνειρά σου και να απολαμβάνεις το ταξίδι».
Εφημερίδα Κυριακάτικη Απογευματινή
