Οι μεταγραφικές ενισχύσεις του Άρη την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου έχουν οδηγήσει σε έντονο προβληματισμό τον προπονητή του Άρη, ο οποίος είναι αναγκασμένος να κόψει 2 ξένους από τους 8 (μη κοινοτικούς) που διαθέτει στο ρόστερ του.
Ειδικότερα, η πώληση του Μανού Γκαρθία έφερε προβλήματα στον άξονα της μεσαίας γραμμής, καθώς εκεί διαπιστώνεται η ένδεια επιλογών. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης μετά την αναμέτρηση με την Athens Καλλιθέα δημοσιοποίησε την απόφαση ενεργοποίησης ποδοσφαιριστών οι οποίοι ήταν εκτός rotation στα προηγούμενα παιχνίδια, τούτη όμως δεν είναι τόσο απλό να εφαρμοστεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Ζαν Ζουλ ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στα τελευταία λεπτά της συγκεκριμένης αναμέτρησης αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βρίσκεται πάντα στην αποστολή καθότι καταλαμβάνει θέση ξένου. Για την ακρίβεια, είναι ο ένας από τους οκτώ που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο ρόστερ της ομάδας.
Το τελευταίο φανερώνει τη μεθοδολογία στην ενίσχυση της ομάδας κατά τη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη όπου προφανέστατα οι «κίτρινοι» δεν αποφάσισαν με κριτήριο του αν πρόκειται για ξένο ή κοινοτικό παρότι μια ομάδα μπορεί να δηλώσει έως και πέντε σε κάθε αγώνα.
Πριν την έναρξή της, ο Άρης ήδη διέθετε πέντε ξένους ποδοσφαιριστές (δηλαδή, μη κοινοτικούς) οι οποίοι προφανώς είχαν διαφορετικό ρόλο στην ομάδα. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να συγκριθεί αυτός των Φαμπιάνο, Σιφουέντες και Ντιαντί με τον αντίστοιχο των Ζαν Ζουλ, Άλβαρο Ζαμόρα. Οι τρεις πρώτοι θεωρούταν και στην πραγματικότητα ήταν, βασικοί και αναντικατάστατοι.
Ο Βραζιλιάνος βρίσκεται σε σταθερή βάση στο κέντρο της άμυνας καθώς ο Σιφουέντες είναι ο ένας εκ των δύο κεντρικών μέσων και ο δε Ντιαντί αποτέλεσε τη βασική επιλογή για τα επιθετικά άκρα. Αντιθέτως, ο Ζαν Ζουλ δεν ήταν τόσο αναγκαίος βάσει της τακτικής προσέγγισης των αγώνων αλλά και του ότι, ιεραρχικά, ήταν ο πέμπτος μέσος ενώ ο Ζαμόρα ήταν πίσω από τους Λορέν Μορόν, Ρόμπιν Κουάισον σε ότι αφορά την κορυφή της επίθεσης.
Σε αυτούς τους πέντε προστέθηκαν οι Ντουντού, Μεντίλ, Νινγκ. Αν ο τελευταίος αποτελεί project με ξεκάθαρο στόχο να δουλευτεί στο προσεχές διάστημα με τη φιλοδοξία εξέλιξής του σε βασικό στέλεχος της ομάδας στην επόμενη αγωνιστική περίοδο, δεν ισχύει το ίδιο για τους άλλους δύο.
Ο Χάμζα Μεντίλ ήδη κέρδισε τη θέση του βασικού αριστερού full back, ήταν εξάλλου αυτός που έκανε τη διαφορά στις back to back εκτός έδρας νίκες του Άρη. Ο δε Βραζιλιάνος Ντούντου αποκτήθηκε με την προοπτική να δώσει άμεσα την επιθετική έκφραση από τα άκρα μέσα στην οποία είναι η δημιουργία αλλά και το ένας εναντίον ενός. Προφανώς θα χρειαστεί χρόνο αλλά ο λόγος της προσθήκης του είναι για να προσφέρει άμεσα στην ομάδα.
Τα παραπάνω υποδηλώνουν ότι κάθε βδομάδα ο Μαρίνος Ουζουνίδης θα πρέπει να «κόβει» ξένους από την αποστολή, ενδεχομένως και να προχωρά σε αλλαγές ρόλων για να καλύψει τα κενά.
Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή ο Άρης δείχνει υπερπλήρης στα επιθετικά άκρα έχοντας τους Πιόνε Σίστο, Κίκε Σαβέριο, Ντουντού, Ντιαντί και Φετφατζίδη εν αντιθέσει με τη μεσαία γραμμή όπου εκεί οι επιλογές περιορίζονται στους Μόντσου, Σιφουέντες, Νταρίντα και Ζουλ κι ενώ ο Άρης αγωνίζεται με τρεις παίκτες στον άξονα. Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου είναι πιθανή η μετατόπιση του «Φέτφα».
Αντίστοιχο ζήτημα υπήρξε και πέρυσι και είχε οδηγήσει στην αλλαγή ρόλου του Φραν Βέλεθ ο οποίος είχε αγωνιστεί ως αμυντικός χαφ. Κάτι αντίστοιχο έγινε και φέτος με τον Μάρτιν Μοντόγια καθώς ο Ισπανός χρειάστηκε να ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον ρόλο σε δύο παιχνίδια. Γι’ αυτόν τον λόγο, παραμένει αναγκαία η προσθήκη ενός παίκτη στον άξονα της μεσαίας γραμμής ο οποίος μάλιστα δεν θα καταλαμβάνει θέση ξένου.
