Εν μέσω της γενικευμένης τοξικότητας που επικρατεί εδώ και δεκαετίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, υπάρχουν κάποιες πρωτοβουλίες που σε εκπλήσσουν ευχάριστα και αν μη τι άλλο αξίζει τον κόπο να αναδεικνύονται, γιατί «φωτογραφίζουν» τον δρόμο προς τη δημιουργία ενός συστήματος υγιούς ανταγωνισμού που θα έχει ως μεγάλο κερδισμένο τον Έλληνα φίλαθλο.
Ως πολύ ελπιδοφόρα κίνηση μοιάζει η πρόσφατη πρόταση του προέδρου της Super League, Βαγγέλη Μαρινάκη, για εύρεση ενιαίου τηλεοπτικού συμβολαίου για τους επονομαζόμενους «μικρομεσαίους» της πρώτης επαγγελματικής κατηγορίας της χώρας, κατόπιν της μη συμφωνίας ΑΕΚ, Άρη, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ για κεντρική τηλεοπτική διαχείριση.
Στην έρημο ενός ποδοσφαίρου όπου ο καθένας ενδιαφέρεται για την πάρτη του, είναι εξαιρετικά σημαντικό να λαμβάνονται από τους ισχυρούς πρωτοβουλίες που έχουν ως στόχο την αύξηση του ανταγωνισμού μιας διοργάνωσης και όχι τη μεγέθυνση του υδροκεφαλισμού των μεγάλων δυνάμεων.
Γιατί είναι πραγματικά ανταγωνιστικό το φετινό πρωτάθλημα; Επειδή οι τέσσερις διεκδικητές του τίτλου κυνηγούν το στέμμα με ίσες πιθανότητες επιτυχίας; Όχι.
Είναι ανταγωνιστικό γιατί για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια κανένα τρίποντο δεν θεωρείται εγγυημένο. Γιατί ακόμη και η τελευταία Athens Kallithea έχει και τη δυνατότητα και την ποιότητα να κοιτά στα μάτια τα μέλη του παραδοσιακού «Big 4» και να τα απειλεί με… αλλεπάλληλα εγκεφαλικά!
Γιατί είναι πιο ανταγωνιστικό και ενδιαφέρον το νέο format του Champions League και συνολικά των διασυλλογικών διοργανώσεων της UEFA; Γιατί ενίσχυσε τις πιθανότητες των ομάδων που προέρχονται από πρωταθλήματα δεύτερης ή τρίτης ταχύτητας να κοιτάξουν στα μάτια -μέσω ενός ενιαίου βαθμολογικού συστήματος- τις υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Τι πρέπει να συμβεί στην Ελλάδα για να αυξηθεί ακόμη περισσότερο ο ανταγωνισμός στο πρωτάθλημα της Super League και να καταστεί ακόμη πιο ελκυστικό το εμπορικό προϊόν της λίγκας; Να δημιουργηθεί πρακτικά και ουσιαστικά ένας «έκτος πόλος», δίπλα σε αυτούς που πρεσβεύουν οι ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ και ο Άρης, που μοιάζει… μια κατηγορία μόνος του, καθώς ούτε ως μέλος του «Big 4» μπορεί να λογίζεται ούτε ως μικρομεσαίος.
Αλλαγή νοοτροπίας και…μυαλών
Για να συμβεί, βέβαια, αυτό θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπίες και κακώς κείμενα δεκαετιών. Θα πρέπει οι μικρομεσαίοι του ελληνικού ποδοσφαίρου να γίνουν μια γροθιά και να πάψουν να είναι υπόδουλοι των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.
Θα πρέπει ΠΑΕ που έχουν συνηθίσει εδώ και χρόνια να διεκδικούν την επιβίωσή τους στα «μεγάλα σαλόνια» μέσω της σύναψης συμμαχιών με κάποιον ισχυρό να αρχίσουν να λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα το καλό των… μικρών ψαριών και όχι των «καρχαριών».
Θα πρέπει οι μικρομεσαίοι να αφήσουν στην άκρη τις δικές τους έριδες και τη διαρκή προσπάθεια να… βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου και να οργανώσουν ένα κοινό αναπτυξιακό πρόγραμμα, που θα τους επιτρέψει όχι μόνο να μειώσουν την ψαλίδα από τους παραδοσιακούς διεκδικητές του τίτλου αλλά και να αποκτήσουν μια αγωνιστική δυναμική που θα τους βοηθά να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικοί όταν καλούνται να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στα Κύπελλα Ευρώπης.
Όλα αυτά ενδεχομένως να φαντάζουν κάπως ρομαντικά σε ένα ποδόσφαιρο που υποφέρει από «εμφυλιοπολεμικούς σπαραγμούς» και που έχει μάθει να πορεύεται με ομάδες-δορυφόρους και «φιλικά σωματεία».
Αν όμως περιορίσουν οι μεγάλοι τις δικές τους πολεμικές ορέξεις στον δικό τους «μικρόκοσμο» και συνεργαστούν, επιτέλους, μια φορά αρμονικά για την ανάπτυξη του προϊόντος που λέγεται «ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο», ίσως υπάρχει ελπίδα. Η πρόταση του Βαγγέλη Μαρινάκη αποτελεί ένα πρώτο σημαντικό βήμα για να αλλάξουν καταστάσεις και… μυαλά!
Εφημερίδα Απογευματινή
