Οι φωνές του Ρουμάνου τεχνικού του ΠΑΟΚ και ο μύθος του Αισώπου
Ένας από τους πιο ξακουστούς μύθους του Αισώπου αφορά έναν βοσκό που εσκεμμένα ξεγελούσε τους συγχωριανούς του κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι ένας λύκος επιτιθόταν στο κοπάδι του. Και όταν φυσικά μια μέρα πράγματι ένας λύκος επιτέθηκε στα πρόβατά του, κανείς δεν τον πίστεψε!
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει καταφέρει με τη συμπεριφορά του τα τελευταία χρόνια να εξελιχθεί στον «βοσκό» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει ξεπεράσει τόσες φορές τα όρια του λαϊκισμού που ακόμη και στις περιπτώσεις που λέει αλήθεια, ουδείς παίρνει πλέον σοβαρά τα λεγόμενά του.
Θυμίζω απλώς ότι πρόκειται για τον άνθρωπο που για δύο χρόνια ανέβαζε και κατέβαζε «χάρτινη πρωταθλήτρια» την ΑΕΚ και παρ’ όλα αυτά δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να συζητήσει με τον Δημήτρη Μελισσανίδη την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Ένωσης.
Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι η «έκρηξή» του στα αποδυτήρια της Λεωφόρου ήταν προσχεδιασμένη. Δεν είχε καμία σχέση με όσα συνέβησαν στον αγωνιστικό χώρο λίγα λεπτά νωρίτερα. Από μόνη της η διαμαρτυρία για τα… επιπλέον πέντε δευτερόλεπτα που παίχτηκε το παιχνίδι για να σκοράρει ο Γερεμέγεφ εξασθενίζει το σύνολο της τοποθέτησής του.
Αν ήμουν πάντως σήμερα Λουτσέσκου, θα προβληματιζόμουν. Όχι γιατί κάποιοι με χαρακτηρίζουν «λαϊκιστή» ή «δημαγωγό», αλλά επειδή αυτοί που το πράττουν είναι ολοένα και λιγότεροι. Θα αναρωτιόμουν αν κάνω κάτι λάθος, καθώς πλέον η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης δεν λέει «άκουσες τι είπε ο Λουτσέσκου;», αλλά «έλα, μωρέ, ποιος δίνει σημασία, ο Λουτσέσκου τα είπε. Πρώτη φορά είναι;»…
