Η Γροιλανδία είναι το μεγαλύτερο νησί της Γης, αν θεωρήσουμε την Αυστραλία ηπειρωτικό τμήμα της Ωκεανίας. Το 81% της έκτασής της καλύπτεται από πάγο, αλλά τη θέλει ο Ντόναλντ Τραμπ, καθώς είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους και κατέχει κεντρική θέση στον Αρκτικό Κύκλο, προσφέροντας στρατηγική πρόσβαση στον Βόρειο Ατλαντικό. Η «Γη των Γροιλανδών», η οποία αποτελεί αυτόνομη περιοχή και συνιστώσα χώρα του Βασιλείου της Δανίας, έχει αυτά και πολλά άλλα. Δεν έχει όμως αναγνωρισμένη εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όπως επισημαίνει η Deutsche Welle.
Τα Νησιά Κουκ, ο Άγιος Μαρίνος, το Μακάο, η Αρούμπα, η Αμερικανική Σαμόα και το Λιχτενστάιν είναι χώρες, αναγνωρισμένες ή όχι από τα Ηνωμένα Έθνη, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να παίξουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όσο απίθανο και αν είναι αυτό. Κάτι που δεν ισχύει για τη Γροιλανδία.
Το πιο δημοφιλές
Στο αχανές νησί -είναι σχεδόν 16 φορές μεγαλύτερο από την Ελλάδα- κατοικούν περίπου 57.000 άνθρωποι, όσοι δηλαδή στην Καλαμάτα. Οι καιρικές συνθήκες είναι ακραίες, με περίπου το 80% της ξηράς να καλύπτεται από στρώμα πάγου. Τέτοιες συνθήκες καθιστούν αδύνατα τα υπαίθρια αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο για σχεδόν δέκα μήνες τον χρόνο. Ακόμη και σε τεχνητά γήπεδα. Όμως, παρά τη δημοτικότητα των αθλημάτων εσωτερικού χώρου όπως το χάντμπολ, το ποδόσφαιρο σάλας και το μπάντμιντον, το ποδόσφαιρο σε αυτή τη γωνιά της Γης είναι το πιο δημοφιλές.
Την εξήγηση για αυτό έδωσε ο καθηγητής του Ινστιτούτου Αθλητικών Σπουδών της Δανίας, Ράμους Στορμ. «Απλώς το αθλητικό σύστημα της Γροιλανδίας είναι ο καθρέφτης του συστήματος της Δανίας», είπε στην Deutsche Welle. Βεβαίως το κλίμα της χώρας και η δυσκολία στις μετακινήσεις εντός της καθιστούν αδύνατη τη δημιουργία ομάδας υψηλού επιπέδου. «Υπάρχουν πολύ, πολύ περιορισμένες δυνατότητες για την ανάπτυξη μιας κορυφαίας ποδοσφαιρικής ομάδας στη Γροιλανδία», συμφώνησε ο Στορμ και πρόσθεσε: «Αν έπαιρνες τους καλύτερους παίκτες, τους μετέφερες στη Δανία και τους έβαζες να συμμετάσχουν στα τουρνουά εκεί, ίσως μπορούσαν να αποκτήσουν πιο στενή και συχνή παρουσία σε προπονήσεις, θα μπορούσαν ίσως να ανέβουν λίγο επίπεδο. Αλλά αυτό είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί». Είναι προφανές ότι τα ταλέντα από τη Γροιλανδία μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο αν αποφασίσουν τη μόνιμη μετεγκατάσταση στη Δανία.
Τα πράγματα είναι σχετικά πιο εύκολα στο χάντμπολ, στο φούτσαλ και στα αθλήματα στα οποία η χρηματοδότηση από το σύστημα της Δανίας μπορεί να βοηθήσει με τις εντός Γροιλανδίας εγκαταστάσεις. Αλλά τα χειμερινά σπορ δεν είναι τόσο δημοφιλή στη Γροιλανδία όσο φαντάζονται ορισμένοι.
Όλοι οι Γροιλανδοί μπορούν να παίξουν αυτομάτως για την Εθνική Δανίας, ενώ η Εθνική Γροιλανδίας υπάρχει, αλλά ουσιαστικά δεν είναι από κανέναν αναγνωρισμένη. Παρά το τρέχον καθεστώς της ως αυτόνομης δανικής επικράτειας, η Γροιλανδία έχει εθνική ομάδα σε πολλά αθλήματα. Έχει προκριθεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χάντμπολ ανδρών και γυναικών στο παρελθόν και έχει πάρει μέρος σε διεθνή τουρνουά σάλας. Ο αθλητισμός όμως της χώρας μοιάζει να πασχίζει εδώ και χρόνια για την αναγνώριση της Εθνικής ποδοσφαίρου από τη FIFA. Ενώ η Γροιλανδία είναι συνδεδεμένη με τη Δανία, είναι γεωγραφικά πιο κοντά στη Βόρεια Αμερική και στην ανατολική ακτή του Καναδά.
Στην CONCACAF
Ως εκ τούτου, η χώρα προσπαθεί να αναγνωριστεί από την CONCACAF, τη συνομοσπονδία της FIFA της Βόρειας, Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Δεν μπορεί να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό κυβερνητικό όργανο, την UEFA, επειδή η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία δέχεται μόνο χώρες που αναγνωρίζονται από τον ΟΗΕ. Η CONCACAF δεν θέτει τέτοιους όρους. «Είναι πολύ σημαντικό για μένα η νεολαία και οι νέοι στη Γροιλανδία να έχουν κάτι να περιμένουν», είπε πέρυσι στο BBC ο προπονητής της εθνικής ομάδας Μόρτεν Ρούτκιαερ. «Πρέπει να κάνουν μεγάλα όνειρα. Μπορούν να μας βλέπουν και να πιστέψουν ότι είναι δυνατό να είσαι ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου στη Γροιλανδία». Ο Ρούτκιαερ σε δηλώσεις που μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο επισήμανε ότι «αυτή τη στιγμή είναι το μόνο μέρος στη Γη που δεν είναι μέλος μιας ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας». Παρεμπιπτόντως, η Γροιλανδία δεν είναι μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Η ανεξαρτησία, η ταυτότητα, η υπερηφάνεια
Η συζήτηση για την ανεξαρτησία στη Γροιλανδία έχει ενταθεί από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ είπε ότι «ο λαός της χώρας θα ωφεληθεί πάρα πολύ εάν και όταν γίνει μέρος του έθνους μας» και αφού ο γιος του, Ντον Τζούνιορ, επισκέφθηκε τη χώρα. Ο πρωθυπουργός της Γροιλανδίας, Μούτε Έγκεντε, έχει πει ότι θα προτιμούσε η χώρα του να ανεξαρτητοποιηθεί, αλλά πρόσθεσε ότι η κυβέρνησή του «ανυπομονεί να έρθει σε επαφή» με την κυβέρνηση Τραμπ. Για τον καθηγητή του Ινστιτούτου Αθλητικών Σπουδών της Δανίας, Ράμους Στορμ, η επιθυμία να έχει μια ποδοσφαιρική ομάδα στην παγκόσμια σκηνή καθοδηγείται περισσότερο από την «ταυτότητα και την εθνική υπερηφάνεια» παρά από οποιαδήποτε ιδέα ότι η Γροιλανδία θα είναι πραγματικά ανταγωνιστική, δεδομένου του πληθυσμού και του κλίματός της. Αλλά το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για πολλά έθνη, συμπεριλαμβανομένων των Νήσων Κουκ, του Αγίου Μαρίνου, του Μακάο, της Αρούμπα, της Αμερικανικής Σαμόα και του Λιχτενστάιν.
Εφημερίδα Απογευματινή
