Ο Θόδωρος Καρυπίδης κατάφερε να καταπατήσει κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής με την απομάκρυνση του Άκη Μάντζιου, του προπονητή που «ανακάτεψε» το φετινό πρωτάθλημα
Έχετε σκεφτεί, αλήθεια, ποιο είναι το μεγαλύτερο… απωθημένο (και ταυτόχρονα το πιο βαρύ κουσούρι) του μέσου Έλληνα ιδιοκτήτη ομάδας; Ότι θέλει να γίνει προπονητής! Θέλει να βγάζει την ενδεκάδα, να παίζει η ομάδα του με συγκεκριμένη λογική, να κρίνει ποιοι παίκτες αξίζουν να παίζουν βασικοί και ποιοι όχι και βέβαια όλα αυτά… χωρίς να διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από το ποδόσφαιρο. Γιατί, επαναλαμβάνουμε, μπάλα ξέρουμε όλοι, ποδόσφαιρο ελάχιστοι!
Αν υπήρχε ένα λεξικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο, δίπλα στον όρο «ιδιοκτήτης ΠΑΕ» θα υπήρχε η φωτογραφία του Θεόδωρου Καρυπίδη. Του ενός και μοναδικού πρωταγωνιστή του… απόλυτου αυτογκόλ της φετινής σεζόν. Γιατί μπορεί να μη γνωρίζουμε ποια ομάδα θα στεφθεί πρωταθλήτρια, ποια θα είναι η πέμπτη εκπρόσωπός μας στα Κύπελλα Ευρώπης της επόμενης σεζόν ή ποιες δύο ΠΑΕ θα υποβιβαστούν στη Super League 2, αλλά το συγκεκριμένο βραβείο δεν φεύγει από τα χέρια του ιδιοκτήτη του Άρη.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τη μέρα που από αυτήν εδώ τη στήλη υπογραμμίζαμε τη μεγαλομανία του Θεόδωρου Καρυπίδη και τη διστακτικότητα αναγνώρισης της προσφοράς του Άκη Μάντζιου στους «κίτρινους». Ακόμη και όταν ο Άρης αποτελούσε την πιο «καυτή» ομάδα του πρωταθλήματος, φιγουράροντας στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, στα μάτια του Καρυπίδη ο Έλληνας τεχνικός ήταν… λίγος και αναλώσιμος για τον πάγκο της ομάδας του. Και ας φέρουν όλες οι υπερβάσεις των τελευταίων σεζόν τη δική του υπογραφή.
Ως… γνήσιος Έλληνας παράγοντας ο Καρυπίδης θεωρεί ότι έχει φέρει στο «Βικελίδης» παικταράδες και ότι το ποδόσφαιρο που απέδιδε ο Άρης δεν ήταν αντάξιο της ποιότητας του ρόστερ του. Έτσι πιστεύει, δικαίωμά του.
Ο πρώτος ή ο τελευταίος ιδιοκτήτης ομάδας είναι που καταπατά κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής με μια σειρά αποφάσεών του;
ΜΑ, Ο… ΤΖΟΝ ΦΑΝ’Τ ΣΧΙΠ;
Απλώς ο Καρυπίδης έχει μια διαχρονική ικανότητα να… τρυπά το ταβάνι του ποδοσφαιρικού παραλογισμού. Αφήστε στην άκρη τις συμπεριφορές του, την τάση του να αλλάζει ρητορική ανάλογα με το… πού φυσά ο άνεμος και ποιον θεωρεί φίλο ή συνεργάτη του και επικεντρωθείτε αποκλειστικά στην αμιγώς ποδοσφαιρική κοσμοθεωρία του.
Πόσο καλύτερη πορεία, αλήθεια, περίμενε ο ιδιοκτήτης των «κίτρινων» στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος; Ποιος πίστευε στα μέσα Αυγούστου ότι το φινάλε του πρώτου γύρου θα έβρισκε τον Άρη για τα καλά στη διεκδίκηση μιας θέσης στην τετράδα των playoffs, έχοντας να αντιμετωπίσει βάσει προγράμματος εκτός έδρας τους ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ και φιλοξενώντας μόνο τον Ολυμπιακό;
Και άντε αποφασίζεις για τους δικούς σου λόγους να απομακρύνεις τον Μάντζιο, επειδή δεν ταιριάζουν τα χνότα σου μαζί του, ρε αδελφέ. Η πρώτη επιλογή που σου έρχεται στο μυαλό για να… αναγεννήσει την ομάδα σου και να την οδηγήσει σε θριάμβους είναι ο Τζον Φαν’τ Σχιπ; Ένας προπονητής που ναι μεν είναι άριστος ψυχολόγος, αλλά σε ό,τι αφορά τις επιτυχίες ή την αποτελεσματικότητα στις ομάδες όπου εργάστηκε ο βαθμός του είναι… κάτω από τη βάση; Τι στα κομμάτια; Ολλανδικό ποδόσφαιρο δεν βλέπει ο Θόδωρος Καρυπίδης; Χαμπάρι δεν πήρε ότι από τα 34 παιχνίδια που έδωσε ο Άγιαξ με τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό στον πάγκο δεν κέρδισε ούτε τα μισά;
Οι φίλοι του Άρη μάλλον θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που «ναυάγησε» πρόωρα ο συγκεκριμένος γάμος, προτού καν περαστούν οι βέρες.
Το σίγουρο πάντως είναι ένα: αν ο Άρης είχε έναν άλφα βαθμό πιθανοτήτων να απειλήσει κάποιο μέλος του «Big 4» με έξωση από την πρώτη τετράδα, πλέον αυτές έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Ας όψεται ο παραλογισμός του ιδιοκτήτη του…
