ΤΟ ΑΠΟΚΟΥΜΠΙ ΣΤΗ «ΒΡΟΜΙΑ»
Χαζεύοντας χθες βράδυ τον Γιάννη Κωνσταντέλια να… ζωγραφίζει στο χορτάρι της Τούμπας, συνέλαβα τον εαυτό μου να γυρνά τον χρόνο πίσω για να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που είχαμε ως ποδόσφαιρο τρία Ελληνόπουλα να μας κάνουν να ανυπομονούμε να πάμε στο γήπεδο για να τα απολαύσουμε από κοντά.
Δεν γνωρίζω για πόσο ακόμη θα έχουμε τη χαρά να χαζεύουμε την τριπλέτα Κωνσταντέλια – Ιωαννίδη – Φορτούνη να μας χαρίζει αξέχαστες βραδιές. Πιθανότατα οι δύο από τους τρεις (οι δύο νεότεροι) θα ανοίξουν σύντομα τα φτερά τους για να… πετάξουν για άλλες, μεγαλύτερες και σίγουρα πιο πολιτισμένες ποδοσφαιρικές, πολιτείες.
Ίσως, πάλι, να μην είναι τυχαίο ότι στο ποδόσφαιρο, όπου ζουν και βασιλεύουν η βρομιά και η διαφθορά, ο Θεός μετέτρεψε τρία δικά μας παιδιά στο απόλυτο αποκούμπι μας.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι πρέπει να διαθέτεις πολύ γερό στομάχι για να παραμένεις μέλος (έστω και από το μετερίζι του απλού φιλάθλου) μιας παρωδίας, στην οποία γίνονται πρωταγωνιστές άνθρωποι που σε ένα κανονικό ποδόσφαιρο δεν θα… πέρναγαν ούτε έξω από τα στάδια.
Ο Κωνσταντέλιας και ο Ιωαννίδης αργά ή γρήγορα θα ζήσουν κάπου μακριά μας το δικό τους παραμύθι. Εμείς τι θα απογίνουμε με τους Μπαλτάκους, τους Γκορτσίλες και όλους όσοι προϋπήρχαν ή ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τα βήματά τους. Δυστυχώς το δικό τους ποδόσφαιρο θα είναι αυτό που θα στοιχειώνει τα όνειρά μας!
