Το πρώτο παιχνίδι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ Μαδρίτης για τα playoffs της Euroleague έχει μόλις ολοκληρωθεί. Οι «ερυθρόλευκοι» καλαθοσφαιριστές γνωρίζουν την αποθέωση από τους χιλιάδες φίλους τους που κατέκλυσαν κάθε γωνιά του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας το βράδυ της Τετάρτης και κατευθύνονται στο «πέταλο» των οργανωμένων οπαδών.
Αυτήν τη φορά, όμως, το τελετουργικό είναι κάπως διαφορετικό από αυτό που είχε λανσαριστεί το τελευταίο δίμηνο. Ούτε συνθήματα ούτε «είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό». Οι παίκτες του Μπαρτζώκα… υποκλίνονται στον κόσμο, του χαρίζουν το πιο ζεστό χειροκρότημά τους και ο αρχηγός, Κώστας Παπανικολάου, στέλνει το μήνυμα στην εξέδρα με μια χαρακτηριστική κίνηση των δύο χεριών του, ζητώντας παράλληλα την κατανόηση του κοινού: «Να νικήσουμε και την Παρασκευή και μετά θα έχουμε χρόνο για τραγούδια και χορούς».
Μια εικόνα… χίλιες λέξεις. Μια εικόνα σε ένα ΣΕΦ που κόχλαζε, όπως εκείνα τα πρώτα χρόνια της αναγέννησης του «ερυθρόλευκου» μπάσκετ στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τότε που το παρκέ αποτελούσε το αποκούμπι για τις αποτυχίες του ποδοσφαίρου. Τότε που ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη, του Ιωαννίδη και του Πάσπαλι κρατούσε ψηλά τη σημαία της περηφάνιας ενός ολόκληρου λαού.
Γιατί γυρίζουμε τους δείκτες του ρολογιού σε εκείνη τη μακρινή περίοδο; Διότι στα μάτια του Βεζένκοφ, του Φουρνιέ, του Παπανικολάου, του Γουόκαπ, του Πίτερς διακρίνεις την ίδια φλόγα, την ίδια αποφασιστικότητα, την ίδια θέληση με εκείνη που ήταν ζωγραφισμένη στα βλέμματα του Ζάρκο, του Σιγάλα, του Τόμιτς, του Τάρλατς, του Φασούλα. Μια αφοσιωμένη αγέλη λύκων!
Θαρρείς και οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται σε κάποια ιερή αποστολή για να φέρουν πίσω στον Πειραιά το… Άγιο Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ειλικρινά, σπάνια συναντάς τέτοια προσήλωση σε έναν στόχο απ’ όλα τα μέλη ενός αθλητικού οργανισμού. Από τον μεγαλύτερο αστέρα του, μέχρι τον προπονητή, τους ιδιοκτήτες και όλους τους υπαλλήλους του.
Πιο δύκολο το δεύτερο
«Σήμερα δεν υπάρχει πέταλο. Είμαστε όλοι ένα πέταλο. Όλοι σας!», ενθάρρυναν τον κόσμο σε όλα τα μήκη και πλάτη του ΣΕΦ οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού με ντουντούκες που συντόνιζαν όλες τις εξέδρες στο ίδιο μήκος κύματος.
Ειλικρινά δεν υπήρξε ένας άνθρωπος στο «Ειρήνης και Φιλίας» που δεν έβγαλε τα… σωθικά του από τις φωνές, που δεν συμμετείχε στο… χοροπηδητό! Ο ένας να μεταδίδει στον άλλον την ενέργειά του, όπως συνέβαινε και μέσα στις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου. Μια ομάδα, ένα τρόπαιο, ένας στόχος!
Το επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά: Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ που γνώριζε εκ των προτέρων ότι θα κουβάλαγε την ταμπέλα της αποτυχημένης σε περίπτωση που δεν κατακτούσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. «Άντε να είχε συμβεί μια φορά στο παρελθόν αυτό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας», όπως παραδέχτηκε στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος της αναμέτρησης με τη Ρεάλ ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
Θαρρείς και ο Ολυμπιακός δεν μετέχει σε μια διοργάνωση τόσο υψηλής ποιότητας και ανταγωνισμού. Λες και αντίπαλοι, όπως ο Παναθηναϊκός AKTOR, η Φενερμπαχτσέ ή η Μονακό είναι… αμελητέες ποσότητες που «απαγορεύεται να ηττηθείς».
Στον Πειραιά μοιάζουν να έχουν εξοικειωθεί με τη συγκεκριμένη πραγματικότητα και προσπαθούν να μετατρέψουν τη δυσβάσταχτη πίεση σε… κινητήρια δύναμη και μάτι που γυαλίζει. Όλοι γνωρίζουν ότι το αποψινό δεύτερο παιχνίδι με τη «βασίλισσα» θα είναι πιο δύσκολο από το πρώτο. Γιατί άπαντες αντιλαμβάνονται ότι οι Μαδριλένοι θα παίξουν το βράδυ της Παρασκευής το τελευταίο τους χαρτί. Αν χάσουν, θα ξέρουν και οι ίδιοι ότι το… κόκκινο ποτάμι δεν θα έχει, πλέον, επιστροφή!
Εφημερίδα Απογευματινή
