Το βράδυ της Κυριακής η ΑΕΚ έκανε λόγο με κάθε επισημότητα και διά στόματος Μάριου Ηλιόπουλου για συνθήκες «ζούγκλας» στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». «Είναι αίσχος, είναι βούρκος, είναι τραμπουκισμοί, είναι αλητεία», φώναζε ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών, επικαλούμενος καταγγελίες του Ρότα και του Κοϊτά για «ξυλοδαρμό τους από μη διαπιστευμένα άτομα στην είσοδο των αποδυτηρίων».
Χθες το πρωί, ωστόσο, στην αίθουσα του Αθλητικού Δικαστή, ο νομικός εκπρόσωπος των «κιτρινόμαυρων», Αλέξης Αλεξίου, παραδέχτηκε ότι η παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη στον αγωνιστικό χώρο του φαληρικού γηπέδου ήταν «κατασταλτική». Άλλωστε, αν εξαιρέσουμε τους ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων που βρέθηκαν εκτός εαυτού το βράδυ της Κυριακής, υπήρξε μια αντίθεση στη συμπεριφορά των παραγόντων των δύο ομάδων οι οποίοι κάθονταν στους πάγκους, που ήταν ορατή διά γυμνού οφθαλμού.
Από τη μία πλευρά, την «ερυθρόλευκη», έβλεπες ανθρώπους να προσπαθούν να… χωρίσουν. Από την άλλη, παρακολουθούσες ακόμη και μέλη του τεχνικού επιτελείου των φιλοξενουμένων να… προσκαλούν όλους τους παίκτες να συμμετάσχουν στον καβγά!
Μοναδική όαση ψυχραιμίας -και παράδειγμα προς μίμηση- στον πάγκο της ΑΕΚ ο Μπρούνο Άλβες! Ήταν ίσως ο μόνος που όχι μόνο συνειδητοποιούσε τον μεγάλο κίνδυνο που διέτρεχε η ομάδα του ενόψει των τελευταίων τριών αγωνιστικών των playoffs, αλλά αισθανόταν πλήρως τον φόβο της ζημιάς που μπορεί να αφήσει η φετινή σεζόν ως κληρονομιά για τις επόμενες.
Γιατί τώρα που πέφτουν οι τόνοι και τα βίντεο αποσαφηνίζουν και τις πιο αθέατες λεπτομέρειες των επεισοδίων, αυτό που μένει είναι μια τεράστια πληγή στο εδώ και μήνες τραυματισμένο κορμί των «κιτρινόμαυρων». Και κάποια στιγμή η ΑΕΚ θα πρέπει να αναζητήσει εντός οργανισμού τις ευθύνες των δικών της στελεχών, που, αντί να προσπαθήσουν να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να προστατεύσουν το συμφέρον της ομάδας, επέλεξαν να ρίξουν περισσότερο λάδι στη φωτιά.
Μια μεγάλη ζημιά
Τι κατάφεραν τελικά; Να δώσει η ΑΕΚ τους τρεις εναπομείναντες «τελικούς» για την κατάκτηση της πολυπόθητης δεύτερης θέσης, χωρίς έναν εκ των βασικών πυλώνων της αμυντικής της λειτουργίας: τον Αρόλντ Μουκουντί.
Αφήστε στην άκρη την απουσία του Ματίας Αλμέιδα από τον πάγκο στο τελευταίο φετινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ή την «καμπάνα» τριών αγωνιστικών που δέχτηκε ο Άντονι Μαρσιάλ. Το κενό του Καμερουνέζου στόπερ είναι δυσαναπλήρωτο, ιδιαίτερα στη φετινή προβληματική Ένωση.
Αν θέλουν πραγματικά στη Νέα Φιλαδέλφεια να αποκομίσουν έστω μισό όφελος απ’ όσα συνέβησαν στο παιχνίδι με τους πρωταθλητές Ελλάδας, θα πρέπει να τραβήξουν αφτιά στο αγωνιστικό τμήμα, προκειμένου άπαντες να αντιληφθούν ότι οι μαγκιές δεν αποτελούν διέξοδο στην αναζήτηση ευθυνών για την πορεία της ομάδας. Να ψάξουν να βρουν ποιος έπρεπε να ηρεμήσει τον Μουκουντί, και τον κάθε Μουκουντί, για να προλάβει τα χειρότερα, και αντ’ αυτού επέλεξε να πυροδοτήσει με τη συμπεριφορά του ακόμη περισσότερο την τεταμένη ατμόσφαιρα.
Μια ομάδα δεν είναι ούτε ξέφραγο αμπέλι ούτε ατομικό φέουδο εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών. Όσοι, λοιπόν, το βράδυ της Κυριακής παραμέρισαν το συμφέρον της -που φυσικά ήταν να φύγει απευθείας για τα αποδυτήρια, χωρίς να συμβεί το παραμικρό- και έθεσαν σε κίνδυνο το μέλλον της, απλώς για να το παίξουν ήρωες απέναντι στον «μισητό Ολυμπιακό», οφείλουν, αν μη τι άλλο, να κατανοήσουν το μέγεθος του ατοπήματος και της ευθύνης τους.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο η ΑΕΚ θα μπορέσει να βασιστεί στο μέλλον σε προσωπικότητες όπως ο Μπρούνο Άλβες, ή αν θα στραφεί σε πρόσωπα που θα μπορούν να υπηρετούν… βολικές επικοινωνιακές ανάγκες και όχι ένα υγιές ποδοσφαιρικό πλάνο.
Εφημερίδα Απογευματινή
