«Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;», λέει μία λαϊκή παροιμία, που ταιριάζει γάντι με την κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ. Τον περασμένο Νοέμβριο η Χαριλάου Τρικούπη χτύπαγε 20άρια στις δημοσκοπήσεις, ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν αναβαπτισμένος με την ισχυρή κομματική εντολή και με υψηλά ποσοστά δημοφιλίας. Παραλλήλως, το ΠΑΣΟΚ λάμβανε το καλύτερο δώρο από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι αποχωρήσεις βουλευτών από την Κουμουνδούρου το οδήγησαν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όλα αυτά μέσα σε λίγους μήνες εξανεμίστηκαν, όπως καταδεικνύουν όλες οι δημοσκοπήσεις.
Η αφετηρία των προβλημάτων είναι η παραφιλολογία για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οι πληροφορίες ότι ενδεχομένως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προτείνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο εγκλώβισαν το ΠΑΣΟΚ. Έως και την ύστατη στιγμή ο Νίκος Ανδρουλάκης περίμενε την απόφαση του πρωθυπουργού, καθώς είχε «δεμένα τα χέρια». Αν πρότεινε το οποιοδήποτε πρόσωπο και ο κ. Μητσοτάκης επέλεγε στο τέλος της ημέρας τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρουλάκης θα ήταν βαθύτατα εκτεθειμένος απέναντι σε μια προσωπικότητα που εκτιμά βαθιά.
Γνώριζε, ταυτόχρονα, ότι τυχόν σύμπλευση για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα ενίσχυε το αφήγημα των κομμάτων της Αριστεράς για ταύτιση με τη Δεξιά. Για αυτό και έσπευσε προκαταβολικά να κλείσει κάθε σενάριο για κυβέρνηση με τη ΝΔ και να ανοίξει τη συζήτηση για τις προοδευτικές συμμαχίες. Άθελά του άνοιξε το καπάκι της ανοησίας, μιας και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με θεσμικό ρόλο άρχισαν να μιλούν για την προοπτική της συνεργασίας ακόμα και με την Κωνσταντοπούλου ή τον Βαρουφάκη. Τραγωδία, δηλαδή.
Εν συνεχεία ήρθαν στην επιφάνεια τα Τέμπη με τις μαζικές κινητοποιήσεις. Η θεσμική φωνή του ΠΑΣΟΚ χανόταν μέσα στην οχλαγωγία που προκαλούσε η τσιρίδα της Ζωής. Πώς θα μπορούσε ο μετριοπαθής Ανδρουλάκης να συναγωνιστεί την Κωνσταντοπούλου, όταν για παράδειγμα η τελευταία δηλώνει πως θα βάλει τον Μητσοτάκη φυλακή; Για δύο μήνες το ΠΑΣΟΚ ήταν αναγκασμένο να κινείται στο περιθώριο, παρότι οι πρωτοβουλίες που έπαιρνε είχαν αντίκτυπο.
Μέσα στον γενικότερο πολιτικό παροξυσμό του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου, το ΠΑΣΟΚ παρήγαγε συνεχώς αρνητικές ειδήσεις και χανόντουσαν όλες οι προγραμματικές πρωτοβουλίες του. Είτε με διαφοροποιήσεις στελεχών από την κεντρική γραμμή, που θόλωναν το μήνυμα, είτε με δηλώσεις που ενίσχυαν την εσωστρέφεια, την ίδια ώρα κάθε κομματική σύσκεψη μετατρεπόταν σε εστία έντασης, που σε λίγα λεπτά ήταν πρώτη είδηση στα ΜΜΕ.
Πολλοί προειδοποιούσαν τον Ανδρουλάκη πως συγκεκριμένα πρόσωπα του σκάβουν τον λάκκο και έχουν μείνει στον περασμένο Οκτώβριο. Για ανεξήγητους λόγους τα άφησε να συνεχίζουν την υπονόμευση, να περιφέρονται ανά την Ελλάδα για να τον διαβάλλουν και να στήνουν μηχανισμούς επόμενης ημέρας. Με αποτέλεσμα όταν αποφασίστηκε η παραπομπή της Κατερίνας Μπατζελή στο Πειθαρχικό του ΠΑΣΟΚ, ουκ ολίγοι να χασκογελάσουν.
Πλέον ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της πολιτικής διαδρομής του. Καλείται να πάρει… χθες συγκεκριμένες αποφάσεις. Για την ακρίβεια την εξής μία: να αποφασίσει πραγματικά να ηγηθεί όλου του προοδευτικού μετώπου, απευθύνοντας πανδημοκρατικό προσκλητήριο για να φύγει η ΝΔ, πλαισιωμένος από τα αντίστοιχα πρόσωπα από όλο το φάσμα της Κεντροαριστεράς. Αυτός είναι ο μονόδρομος.
Εφημερίδα Απογευματινή
