Η αντίληψη που έχει, οι κινήσεις που επιλέγει και οι θέσεις που εκφράζει ο πρωθυπουργός στην παρούσα ταραχώδη διεθνή κατάσταση, δεν θα έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα το αν ο ίδιος θεωρηθεί επιτυχημένος πολιτικός ηγέτης, αλλά το κατά πόσον η Ελλάδα θα υπηρετήσει τα συμφέροντα και τη θετική δυναμική της ή όχι. Τις τελευταίες εβδομάδες σημειώναμε από τις σχολιαστικές στήλες της «Α» ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν όλο και πιο φανερό ότι είχε ξεπεράσει τη στρατηγική αμηχανία και ήταν πλέον ζήτημα χρόνου να δούμε τις πρώτες κινήσεις της Ελλάδας στην εκρηκτική σκακιέρα ή μήπως την παρτίδα πόκερ (;) γεωπολιτικής ισχύος που εξελίσσεται.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός τη σωστή ώρα, στον σωστό τόπο και με την κατάλληλη φρασεολογία ενέταξε τη χώρα στον πυρήνα μιας πολύ σύνθετης παρτίδας. Ο κ. Μητσοτάκης την Τρίτη επέλεξε να δώσει μια συνέντευξη στον συντηρητικό, πολύ συμμαχικό με τη στρατηγική Τραμπ, ενημερωτικό ιστότοπο Breitbart.
Συγκυριακά ήταν μια στιγμή που ο κόσμος, όχι μόνον των αγορών, γκρεμιζόταν και κάθε συνηθισμένος ηγέτης της Ελλάδας θα σιωπούσε περιμένοντας πώς θα ξημερώσει η επόμενη ημέρα. Όχι όμως ο κ. Μητσοτάκης. Στη συνέντευξή του αυτή που δημοσιοποιήθηκε σε δυο μέρη, την Τρίτη και την Τετάρτη, υποστήριξε μια διαδικασία win-win διαβουλεύσεων μεταξύ Ευρώπης -ΗΠΑ αντί για ένα κρεσέντο δασμών σε μια κλιμάκωση εμπορικού πολέμου. Αυτή είναι η θέση της Ελλάδας και η πρότασή της προς τις ενιαίες δομές της Ένωσης. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης, μιλώντας χθες στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδας στα Οινόφυτα, τοποθετήθηκε υπέρ μιας ζώνης που να συνδέει τις ΗΠΑ με την Ευρώπη με μηδενικούς δασμούς.
Πέραν αυτών, ο κ. Μητσοτάκης, μιλώντας στο Breitbart και αναφερόμενος στο εθνικό επίπεδο διεθνούς και περιφερειακής πολιτικής, προέβαλε τη θέση και τον ρόλο της Ελλάδας στη συγκρότηση του διαδρόμου IMEC από την Ευρώπη (Ελλάδα) μέχρι την Ινδία, μέσω της Μέσης Ανατολής.
Μια ενιαία ζώνη, δηλαδή, ελεύθερης διακίνησης προϊόντων, υπηρεσιών και προφανώς ανθρώπων και επιχειρήσεων. Η οπτική αυτή βλέπει στο μέλλον και στη μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια Ατλαντική Ένωση και μια θηριώδη αγορά, με φιλοσοφία και δημοσιονομικές πολιτικές που θα επηρεασθούν από το οικονομικό φιλελεύθερο πνεύμα του δολαρίου αντί για τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη δεσποτική αντίληψη του γερμανικού μάρκου, πάνω στην οποία δομήθηκε το ευρώ.
Έναν αμερικανικό σχεδιασμό στον ενεργειακό, εμπορικό, στρατηγικό τομέα με στόχο την ανάσχεση του «Δρόμου του Μεταξιού» από την Ασία προς την Ευρώπη και τη Δύση που προωθεί η Κίνα. Ταυτόχρονα ανέδειξε τη σημασία και τον ρόλο της Ελλάδας στην ανάπτυξη και διεύρυνση των «συμφωνιών του Αβραάμ» που αποτελούν την πλέον ελπιδοφόρα προοπτική μιας «νέας τάξης πραγμάτων» στην Εγγύς Ανατολή με περισσότερο ειρήνη και ανάπτυξη.
Μεταξύ των άλλων, ο πρωθυπουργός εξέφρασε τη διαθεσιμότητα της Ελλάδας ως δύναμης μεσολάβησης για μια επόμενη ημέρα στη Γάζα. Αλλά πολλά θα κριθούν από τη συμβολή της Ελλάδας σε μια συγκροτημένη κυριαρχία του κράτους στον Λίβανο μαζί με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς. Ήδη, διαφαίνονται περιθώρια εθελούσιου αφοπλισμού της Χεζμπολάχ και ένταξη των δυνάμεών της υπό τις εντολές των επίσημων ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί, τηρουμένων των αναλογιών, με τη Χαμάς.
Έχει πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός παρουσίασε την ταυτότητα της Ελλάδας στα ενεργειακά και ως μιας εθνικής ναυτικής δύναμης που συνδέεται με το 25% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς LNG.
Ισχυρά think tanks στην Ελλάδα συνδέουν τις πολιτικές και εκλογικές εξελίξεις με τα θέματα εσωτερικού, όπως τα Τέμπη ή η ακρίβεια, μειώνοντας τη σημασία των κεντρικών θεμάτων εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Το μέλλον των επόμενων δύο ετών θα δείξει αν έχουν δίκιο. Η Ελλάδα, πάντως, θα κερδίσει ή θα χάσει στρατηγικά στη «μεγάλη σκακιέρα» και όχι στο πεδίο της επονομαζόμενης καθημερινότητας.
Εφημερίδα Απογευματινή
