Mετά τις εξαγγελίες για το νέο δωδεκαετές εξοπλιστικό τα πράγματα φαίνονται να μπαίνουν σε μακροπρόθεσμη τροχιά, με τις όποιες απαραίτητες επικαιροποιήσεις θα χρειαστούν στην πορεία και τα αναγκαία συμπληρώματα που θα προκύψουν. Δεν θα είναι εύκολη άσκηση ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αφ’ ενός η τεχνολογία εξελίσσεται με άνευ προηγουμένου ρυθμούς, αφ’ ετέρου η δημοσιονομική δαμόκλειος σπάθη πάντα θα επικρέμεται πάνω από την ασφάλεια της χώρας,
Το βασικό όμως είναι ότι πλέον υπάρχει πυξίδα, κορμός και μία γενική κατεύθυνση. Η αντίληψη όμως αποδεικνύεται το πιο δύσκολο απ’ όλα στην προσπάθεια προσαρμογής στην πραγματικότητα. Τα όπλα είναι ένα πράγμα, η αποφασιστικότητα να τα χρησιμοποιήσεις είναι κάτι διαφορετικό. Η απόσταση του ενός από το άλλο μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας, επικράτησης και καταστροφής. Οι προσθήκες που γίνονται στο οπλοστάσιο της χώρας είναι πολύ σημαντικές, σε όλους τους τομείς, και θα αλλάξουν το επίπεδο και τις δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων και την πειστικότητα της δυνητικής αποτροπής, Το κλειδί είναι η λέξη «δυνητική».
Η Ελλάδα αποκτά μερικά από τα πιο προηγμένα όπλα που υπάρχουν σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας δείχνει όραμα και προσαρμοστικότητα, η προσπάθεια να καλυφθούν τα κενά της αυτοκτονικής υπερδεκαετούς παύσης εξοπλισμών είναι προφανής, αλλά υπάρχει ακόμα δρόμος να καλυφθεί σε ό,τι αφορά την κουλτούρα ασφαλείας και τη στρατηγική αντίληψη για την αντιμετώπιση της απειλής.
Το μότο ότι «το δόγμα της Ελλάδας είναι αμυντικό» έχει εγκλωβίσει το σκεπτικό που διακατέχει το σύστημα σε έναν στρεβλό προσανατολισμό. Ότι πρέπει να περιμένουμε να υποστούμε με σαφή τρόπο στρατιωτική επίθεση για να απαντήσουμε, χωρίς πάλι να είναι σαφές σε τι θα συνίσταται αυτή τι απάντηση και μέχρι ποιου σημείου. Αυτό ενέχει τον κίνδυνο να μη χρειαστεί καν να απαντήσουμε, διότι δεν θα είμαστε σε θέση. Αν η χώρα αφήσει να εκδηλωθεί μία μαζική επίθεση εναντίον της από την Τουρκία – με το βαλλιστικό οπλοστάσιο που διαθέτει – για να απαντήσει στη συνέχεια, είναι πιθανό να μην υπάρξει συνέχεια.
Το ότι το δόγμα της χώρας είναι αμυντικό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι τερματοφύλακας που απλά θα προσπαθεί να πιάσει τα πέναλτι. Αν ο αντίπαλος δεν γνωρίζει ότι η τιμωρία και τη δυνατότητα καταστροφής του εκ μέρους μας θα είναι τέτοια που δεν αξίζει το ρίσκο και ότι επιπλέον η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα ενός πρώτου πλήγματος εφόσον έχει σαφείς ενδείξεις ότι επίκειται επιθετική ενέργεια, θα αισθάνεται ελεύθερος να δοκιμάσει την τύχη του. Θα πρέπει να είναι πεπεισμένος ότι η τύχη του θα τελειώσει πριν τη δοκιμάσει, με το που θα το σκεφθεί. Η ιστορία δείχνει ότι η Τουρκία αποθρασύνεται εκεί που της αφήνουν χώρο. Δεν πρέπει βέβαια να υποβαθμίζονται οι δυνάμεις της και η πολεμική της εμπειρία, αλλά ακόμα περισσότερο δεν πρέπει να υποτιμώνται οι δικές μας δυνατότητες,
Η Ελλάδα είναι μια ισχυρή δύναμη, η εμβέλεια της οποίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αντίληψη που έχουμε για το τι θέλουμε και τι μπορούμε να κάνουμε. Είναι σημαντικό να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε με τα όπλα που αποκτούμε. Να επιβιώσουμε σε μία σύγκρουση με την Τουρκία, προσδοκώντας ότι θα παρέμβει κάποιος τρίτος για να πάμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή να επικρατήσουμε; Αν πάμε με τη λογική της επιβίωσης θα ηττηθούμε, αν έχουμε στόχο να επικρατήσουμε το πιθανότερο είναι ότι θα νικήσουμε
Τώρα που κάνουμε μια νέα και φιλόδοξη αρχή με το εξοπλιστικό, και αυτό πρέπει να πιστωθεί στην ηγεσία, πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε επανεκκίνηση στον τρόπο του σκέπτεσθαι. Να επανακαθορίσουμε τη στρατηγική μας ματιά, να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας και να θέσουμε ως στόχο να κυριαρχήσουμε απόλυτα στον ζωτικό εθνικό μας χώρο. Αν συνδυάσουμε τα νέα όπλα με τη διανοητική μας «αναγόμωση», όλα θα αλλάξουν στην περιοχή.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
