Από την ημέρα που εξελέγη δεύτερη φορά ο Ντόναλντ Τραμπ πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκίνησε η συζήτηση για το μέλλον του ΝΑΤΟ.
Οι δηλώσεις του όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν δημιουργήσει σε αρκετούς την εντύπωση ότι από τη στιγμή που θα αναλάβει, η Συμμαχία θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.
Χθες υπήρξε επίσημο crash test στη Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή, πρώτη φορά, του νέου Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μάρκο Ρούμπιο.
Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Ο Ρούμπιο διαβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να στηρίζουν και να συμμετέχουν στη Συμμαχία και οι Ευρωπαίοι παρά τις προεξοφλημένες επιμέρους γκρίνιες για μία σειρά από ζητήματα έχουν ήδη ευθυγραμμιστεί με τις κατευθύνσεις της Ουάσινγκτον.
Οι αμυντικοί προϋπολογισμοί έχουν αυξηθεί και θα αυξηθούν περαιτέρω, τα ευρωπαϊκά κράτη θα αναλάβουν μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, οικονομικά και επιχειρησιακά, για την ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου και οι Αμερικανοί θα αποδεσμεύσουν πόρους για να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση του μεγάλου αντιπάλου, της Κίνας.
Οι Ευρωπαίοι θα αποκτήσουν αυτό που πάντα ζητούσαν, μεγαλύτερη αμυντική και (υποτίθεται) στρατηγική αυτονομία, οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν την πυρηνική ομπρέλα στην Ευρώπη, οι ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες θα ζήσουν ημέρες δόξας, το ίδιο και οι αμερικανικές, προς τις οποίες δεν θα σταματήσει να κατευθύνεται ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών εξοπλιστικών κονδυλίων.
Οι Αμερικανοί δεν είχαν στόχο να διαλύσουν το ΝΑΤΟ, είναι πολύ μεγάλο, πολύ αποτελεσματικό και πολύ χρήσιμο για την πολιτική τους.
Θέλουν να το μετασχηματίσουν, να επαναδιατυπώσουν τους όρους κατανομής των οικονομικών και στρατιωτικών βαρών και να το ανακατευθύνουν προς την κύρια πλέον περιοχή ενδιαφέροντός τους.
Η συμμετοχή στη Σύνοδο των εταίρων του Ινδο-Ειρηνικού, Αυστραλίας, Ιαπωνίας, Νέας Ζηλανδίας και Νοτίου Κορέας, είναι ενδεικτική.
Η συνολική δυτική ασφάλεια θα συνεχίσει στο προβλεπτό μέλλον να αποτελεί συλλογική υπόθεση αλλά με ανακατανομή των εσωτερικών συσχετισμών.
Η ένταση στα δύο βασικά πολεμικά θέατρα, την Ουκρανία και το ευρύτερο της Μέσης Ανατολής με τις διάφορες πτυχές του, θα συνεχιστεί και κατά πάσα πιθανότητα αμφότερα θα οδηγηθούν σε κλιμάκωση.
Αν αυτή η κατάσταση παραταθεί πέραν ενός χρονικού ορίου, είναι πιθανό να προστεθεί και ένα τρίτο μέτωπο, αυτό του Ειρηνικού, το οποίο θα ενοποιηθεί με τα άλλα δύο.
Ούτως ή άλλως, οι δρώντες και στα δύο είναι σε μεγάλο βαθμό κοινοί. Αποτελεί ιστορική ειρωνεία ότι ενώ υπήρχε συζήτηση για το αν το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί, είναι πιθανό να κληθεί να αποδείξει την ισχύ και την αξία του με τρόπο που δεν χρειάστηκε ποτέ να το κάνει στο παρελθόν.
Εφημερίδα Απογευματινή
