Ήταν 17 Μαΐου του μακρινού 1990, όταν ο ΟΦΗ του αείμνηστου Ευγένιου Γκέραρντ προσέθετε ένα ακόμη κεφάλαιο στην… κρητική επανάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου, που έφερε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Ολλανδού φιλόσοφου της «στρογγυλής θεάς».
Έχουν περάσει 35 ολόκληρα χρόνια από εκείνο το αξέχαστο βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όταν χιλιάδες «Ομιλίτες»… αποβιβάστηκαν στην πρωτεύουσα για να βρεθούν στο πλευρό του Βλαστού, του Νιόπλια, του Βέρα, του Ίσις και του Χανιωτάκη απέναντι στον Ολυμπιακό του Λάγιος Ντέταρι και του… πεθερού Ίμρε Κόμορα.
Ακόμη και ο πιο απαισιόδοξος οπαδός της κρητικής ομάδας δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα μεσολαβούσε… μια ζωή ολόκληρη για να βρεθεί ξανά σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας το «καμάρι της Μεγαλονήσου».
Και χθες το απόγευμα, σε έναν ημιτελικό όπου έσπασαν καρδιές, θαρρείς και οι θεοί του ελληνικού ποδοσφαίρου θέλησαν να αποκαταστήσουν αυτή την ιστορική αδικία και να… ατσαλώσουν τα χέρια του υπηρεσιακού τερματοφύλακα Μάρκο Μπάκιτς σε μία από τις πιο εμβληματικές -πλέον- φάσεις στη «Χρυσή Βίβλο» του συλλόγου.
Πάνω από όλα, όμως, ενδεχομένως να χρησιμοποίησαν τον ΟΦΗ ως αγγελιοφόρο ενός ξεχωριστού μηνύματος προς πάσης φύσεως επενδυτές, που δίσταζαν μέχρι σήμερα να υποστηρίξουν με τα εκατομμύριά τους υγιή projects στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η ιστορική επιστροφή του ΟΦΗ σε τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας αποτελεί, πάνω από όλα, την επιβράβευση μιας προσπάθειας που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2018 με πρωταγωνιστή έναν Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία από το Σικάγο, ο οποίος έμελλε να αλλάξει τη μοίρα μιας ομάδας που ταλαιπωρήθηκε, βασανίστηκε, υπέφερε στις μικρότερες κατηγορίες, κινδύνευσε ακόμη και με αφανισμό, αλλά τελικά στάθηκε ξανά στα πόδια της, κραταιά σαν το… παλιό κρητικό κρασί!
Διαχρονικά στην ιστορία της Ελλάδας η Κρήτη έδειχνε νέους δρόμους στην υπόλοιπη χώρα. Το ίδιο πράττουν εδώ και επτά χρόνια ο Μιχάλης Μπούσης, η οικογένειά του και οι συνεργάτες του (όσοι παραμένουν αλλά και τα αδέλφια Σαμαρά με την τεράστια συμβολή στα πρώτα βήματα της νέας εποχής).
Όαση κόντρα στην τοξικότητα
Ο σημερινός ΟΦΗ αποτελεί μία από τις λιγοστές οάσεις σε ένα ποδόσφαιρο που βουλιάζει εδώ και πολλά χρόνια στον βούρκο της τοξικότητας. Έχοντας ως εκφραστές μιας διαφορετικής κοσμοθεωρίας ανθρώπους του ήθους και της εναλλακτικής ρητορικής όπως ο Μηνάς Λυσάνδρου, ο Ηλίας Πουρσανίδης ή ο Μανώλης Βογιατζάκης, η κρητική ΠΑΕ βάλθηκε να αποδείξει ότι ο δρόμος προς την επιτυχία δεν περνά μόνο μέσα από… συμμαχίες, άρματα, ύβρεις και ξεκατινιάσματα.
Ναι, αυτό είναι ένα μονοπάτι που δεν οδηγεί άμεσα σε βραχυπρόθεσμα οφέλη. Για να το διαβείς θα πρέπει να περάσεις μέσα από σαράντα κύματα! Μην ξεχνάτε ότι ο Μιχάλης Μπούσης βρέθηκε στο στόχαστρο ακόμη και μεγάλης μερίδας φίλων του ΟΦΗ, που λίγο έλειψε να τον διώξει από την Κρήτη!
Το αφεντικό όμως αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Άντεξε τους κραδασμούς, πείσμωσε, δεν τα παράτησε και χθες το απόγευμα δικαιώθηκε!
Ταυτόχρονα έδειξε τον δρόμο σε άλλους επενδυτές, ότι αξίζει να επενδύσουν σε κοιμώμενους γίγαντες της ελληνικής περιφέρειας, αντί να το πράττουν σε ομάδες που δεν διαθέτουν ούτε τον κόσμο ούτε το βάρος της φανέλας του ΟΦΗ.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη και από άλλους… Μπούσηδες. Και από άλλους Μπάκους, και από άλλους Καϋμενάκηδες!
Από ανθρώπους που θα συμβάλουν στο τέλος του υδροκεφαλισμού των αστικών κέντρων και που θα δώσουν πνοή στα κύτταρα της επαρχίας! Γιατί σκεφτείτε πόσο πιο όμορφο θα γίνει πάλι το ποδόσφαιρό μας αν δίπλα στον ΟΦΗ βρεθούν με τη δυναμική της δεκαετίας του ’80 και του ’90 ομάδες όπως η Παναχαϊκή, η Δόξα Δράμας, ο ΠΑΣ Γιάννινα, η Ρόδος, ο Πανηλειακός, η Ξάνθη και τόσες ακόμη.
Εφημερίδα Απογευματινή
