Η woke κουλτούρα της ακύρωσης προκάλεσε έναν καταστροφικό διχασμό στη Δύση και ένα κυνήγι μαγισσών και αυταρχισμού από οργανωμένες και καλά χρηματοδοτημένες μειοψηφίες σε βάρος της πλειοψηφίας και των αξιών της κυρίαρχης κουλτούρας. Ο στόχος του woke κινήματος, που ξεκίνησε από την Αμερική και απλώθηκε στην Ευρώπη, δεν ήταν η καταστροφή των εθνών. Αυτό ως στρατηγική των διεθνών οίκων και δομών της παγκοσμιοποίησης είχε προηγηθεί. Στόχος ήταν η καταστροφή των φύλων, των ηθών, των συνηθειών και των παραδόσεων μιας κοινωνικής συγκρότησης, που, ενώ εξελισσόταν σε επίπεδο ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων προοδευτικά πάνω από χρώματα και διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, έβρισκε την καθιέρωσή της σε κάποιες αρχές της πλειοψηφίας.
Ενώ η δεσπόζουσα κουλτούρα σε όλα τα πλάτη και μήκη της Δύσης αφορούσε τον σεβασμό των πλειοψηφιών σε μειοψηφίες χρώματος, καταγωγής, γλώσσας, σεξουαλικού προσανατολισμού και ούτω καθεξής, η αντιδραστική και αποδομητική στη βάση της woke κουλτούρα επιχείρησε να επιβάλει ακραίες και εμπαθείς αντιλήψεις και διεκδικήσεις μειοψηφιών στις πλειοψηφίες και τη δεσπόζουσα κοινωνική συγκρότηση, επιτυγχάνοντας τελικά μια δομική κοινωνική πόλωση και σύγκρουση, αντί για την ενίσχυση της συνοχής και της ανεκτικότητας μεταξύ των δυτικών κοινωνιών στο εσωτερικό τους. Η διεθνοποίηση εξάλλου της κουλτούρας αυτής της αποδόμησης, μέσω δικτύων ΜΚΟ και ομιχλωδών διεθνών ιδρυμάτων και εταιρειών τύπου Σόρος, σε συνδυασμό με τις θεωρίες που είχαν προηγηθεί και εμπεδωθεί και νομοθετικά στα εσωτερικά δίκαια αλλά και σε αυτό του ΟΗΕ περί ανοιχτών συνόρων στη λαθραία μετανάστευση, οδήγησε τις συνθήκες σε τροχιά ρήξης. Τι είναι αντίδραση και τι πρόοδος κατέληξε γόρδιος δεσμός, με τους ακραίους κύκλους της woke να συγκρούονται με όλο και μεγαλύτερη ένταση τόσο στο διαδίκτυο όσο πλέον και στους δρόμους με μια βίαιη νέα Δεξιά.
Η woke κουλτούρα όπως και φαινόμενα παρελάσεων ομοφύλων σε ένα περιβάλλον καρναβαλιού αποτέλεσαν επίσημες πολιτικές του αμερικανικού κράτους ειδικά στην περίοδο της προεδρίας Μπάιντεν στις ΗΠΑ. Μέσω των πρεσβειών κατέληξαν να έχουν άμεση επιρροή ως κύμα εκσυγχρονισμού και νέα κουλτούρας σε όλη την Ευρώπη. Στις ΗΠΑ διώχθηκαν και συκοφαντήθηκαν άνθρωποι, διανοούμενοι ή αναλυτές που δεν συμφωνούσαν με τη woke ακρότητα και αίρεση έναντι της λογικής. Μέσω των πολυεθνικών, του Χόλιγουντ, του επαγγελματικού αθλητισμού και των διεθνών μίντια, τα πρότυπα της κατάργησης των φύλων και των βάσεων της παραδοσιακής οικογένειας προβλήθηκαν παντού και επέβαλαν ακόμη και νέο δίκαιο ως «πολιτική ορθότητα».
Στην Ευρώπη η woke ατζέντα είχε πιο περιορισμένη επιβολή στις δομές των κρατών και την πόλωση που δημιουργούσε στην κοινωνική συγκρότηση μέσω της επίδειξης εχθροπάθειας των μειοψηφιών στις πλειοψηφίες. Στην Ελλάδα, πέρα από τις παρελάσεις των ομοφυλόφιλων που εξελίσσονταν σε ετήσια βάση, η woke ατζέντα έμοιαζε περισσότερο ως απειλή αποδόμησης της Δύσης και της οικογενείας παρά ως μια δυστοπική πραγματικότητα. Μέχρι τουλάχιστον τη δημόσια αντιπαράθεση που προκλήθηκε με αφορμή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφυλόφιλων και τα ενδεχόμενα τεκνοθεσίας, που όμως είχαν αποκλεισθεί ως εξέλιξη από την κυβέρνηση.
Η δυτική πραγματικότητα άλλαξε ολιστικά με την επικράτηση του Ντ. Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές. Πολύ περισσότερο εφόσον ανέλαβε και επίσημα την προεδρία της χώρας από τα πρώτα εκτελεστικά διατάγματα που υπέγραψε, βάζοντας τέλος στην παγκόσμια επιδρομή της woke κουλτούρας. Η νέα αυτή πραγματικότητα επηρέασε δραστικά αρχικά την κατάσταση στις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα πέρασε ως άνεμος στην Ευρώπη, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους. Φυσικά στην Ελλάδα αρχικά με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού η woke ατζέντα του δικαιωματισμού, όχι όμως και τα ατομικά δικαιώματα, βρήκε τη θέση της στο περιθώριο των εξελίξεων. Με μια τελευταία νομοθετική ρύθμιση ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης έβαλε τέλος και στην αξιοποίηση παρένθετων μητέρων για μη ιατρικούς λόγους, κλείνοντας την πόρτα στην εκτροπή.
Εφημερίδα Απογευματινή
