H κυβερνητική πλειοψηφία έχει σοβαρές ευθύνες απέναντι στη χώρα και την προοπτική της στην παρούσα ταραχώδη διεθνώς και ευρωπαϊκά περίοδο. Η αταξία που έχει δημιουργηθεί φέρνει ευκαιρίες. Αλλά και προκλήσεις και κινδύνους. Η Νέα Δημοκρατία θα κριθεί στο σύνολό της από τους πολίτες και θα αξιολογηθεί πετυχαίνοντας στις εκλογές θετική, αρνητική ή μηδενική ψήφο και αποχή.
Οι εκλογές, σύμφωνα με τις προθέσεις και τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη, θα προκηρυχθούν στην ώρα τους. Στο θεσμικό όριο του τέλους της άνοιξης, αρχές καλοκαιριού του 2027. Βρισκόμαστε στο μέσον της άνοιξης του 2025. Έχουμε δηλαδή να διαβούμε ως έθνος, ως κράτος και ως κοινωνία τον Ρουβίκωνα μέχρι τις επόμενες εκλογές. Όπου Ρουβίκωνας είναι η προσαρμογή για την οποία δεν αποφασίζουμε ως Έλληνες αλλά προκύπτει εκ των συνθηκών από τον φιλελεύθερο διεθνισμό σε έναν αποδοτικό και δημιουργικό εθνικισμό.
Στο πεδίο αυτό οι ευθύνες της Κεντροδεξιάς πλειοψηφίας είναι πολύ μεγαλύτερες, ευρείες και αποφασιστικές σε σχέση με την αντιπολίτευση. Δεξιά και προπάντων Αριστερά. Οι πολίτες στις διπλές εκλογές του 2023 αποφάσισαν και προέκριναν αυτοδύναμη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή δεν ήταν απλώς μια εκλογική νίκη ή μια δικαίωση για τη διακυβέρνησή Μητσοτάκη του 2019-2023. Ήταν μια απόφαση και επιλογή της πλειοψηφίας των πολιτών για την περίοδο 2023-2027. Η Νέα Δημοκρατία, ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ως διακυβέρνηση υπό την πρωθυπουργία Μητσοτάκη, απεδέχθη τις ευθύνες της.
Στην παρούσα κρίσιμη φάση που όλα αλλάζουν στον κόσμο καλείται, επίσης, να αποδείξει ότι είναι αντάξια των ευθυνών που της ανέθεσαν οι πολίτες. Φαντάζει λάθος προσέγγιση αυτό που θεωρούν στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος ή τα εκλογικά της επιτελεία: ότι η Νέα Δημοκρατία ως διακυβέρνηση θα κριθεί σε σύγκριση με την ικανότητα κομμάτων της αντιπολίτευσης ή των ηγεσιών της αντιπολίτευσης να κυβερνήσουν. Η Νέα Δημοκρατία θα κριθεί από το έργο της. Από το πόσο δηλαδή θα πετύχει και θα καλύψει τους στρατηγικούς στόχους για την Ελλάδα που είχε αναγγείλει από το 2023. Πέραν αυτών, η διακυβέρνηση Μητσοτάκη θα κριθεί από το κατά πόσον θα χειρισθεί επιτυχημένα τα παράθυρα ευκαιρίας που έχουν προκύψει από την παγκόσμια ανατροπή.
Η διακυβέρνηση δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού όπως, για παράδειγμα, ο συντονισμός της κυβέρνησης και του κόμματος ή οι επιλογές στα επιτελεία του. Αφορά και το σύνολο της Νέας Δημοκρατίας ως πολιτικού οργανισμού. Τους υπουργούς, τους βουλευτές, τα στελέχη του κομματικού μηχανισμού σε όλη την Ελλάδα. Στις εκλογές, όταν γίνουν, δεν θα κριθεί ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός αλλά και τα στελέχη, ειδικά τα κοινοβουλευτικά, είτε συμμετέχουν στην Εκτελεστική εξουσία είτε στη Νομοθετική. Όσοι παρακολουθούν μόνον δημοσκοπήσεις ή έχουν χάσει την αίσθηση των προσδοκιών της κοινωνίας και νομίζουν ότι βρισκόμαστε στις παραμονές των εκλογών, θα βρεθούν προ εκπλήξεων.
Επίσης, ήδη δοκιμάζουν αρνητικές αναφορές και απομονωτισμό αυτά από τα ιστορικά στελέχη που νιώθουν ως ιδιοκτησία τους το κόμμα και την πορεία της Νέας Δημοκρατίας. Ακούγεται, άλλωστε, πλέον στην εποχή μας μάλλον παρωχημένο να συζητείται η καθαρότητα της σύνθεσης και της αντίληψης της Νέας Δημοκρατίας ως παλαιού τύπου Δεξιάς, από αυτούς που επί των ημερών της ηγεσίας τους τα ανοίγματα προς το κέντρο ή η σύγκλιση με την κεντροαριστερά ακόμη και στη διακυβέρνηση αποτέλεσαν σχεδόν αυτοσκοπό.
Ας μείνουμε στην πραγματικότητα και στα αιτήματα του σήμερα, συμβάλλοντας στο «plan A» που σημαίνει πρωθυπουργία Μητσοτάκη. Όταν αυτός θελήσει πλέον να αφήσει τις συγκεκριμένες ευθύνες έναντι του έθνους και του κράτους, τότε η επιλογή του «plan B» , της επόμενης ημέρας δηλαδή για το κόμμα και τη διακυβέρνηση, θα είναι πολύ πιο ορατό σε πρόσωπα και επιλογές απ’ ό,τι σήμερα κάποιοι μέσα σε ένα τοπίο σύγχυσης, που υποθάλπουν, εικάζουν…
Εφημερίδα Απογευματινή
