Στην τελευταία έρευνα της εταιρείας ALCO, οι πολίτες απάντησαν σε σχετική ερώτηση κατά πλειοψηφία ότι προτιµούν τις κυβερνήσεις συνεργασίας από τις αυτοδύναµες. Σε ποσοστό 54% η κοινή γνώµη φαίνεται να προτιµά κυβερνήσεις συγκροτούµενες από περισσότερα του ενός κόµµατα.
Αν η πλειοψηφία αυτή είχε επιχειρήσει µία ιστορική αναδροµή στα πολιτικά πράγµατα της χώρας ενδεχοµένως το ποσοστό αυτό να µην ήταν πλειοψηφικό. ∆ιότι η εµπειρία έχει αποδείξει, πλην της περίπτωσης της κυβέρνησης Σαµαρά – Βενιζέλου, που συγκροτήθηκε κάτω από ιδιαίτερα πιεστικές συνθήκες και λειτούργησε υπό το κράτος ακριβώς της πίεσης αυτής, ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας ήταν το λιγότερο αναποτελεσµατικές. ∆ιότι συχνά υπονόµευε το ένα κόµµα το άλλο. Για το πόσο εύθραυστες είναι αυτού του είδους οι κυβερνήσεις ας µη λησµονούµε ότι η κυβέρνηση συνεργασίας Σαµαρά – Βενιζέλου αρχικώς ήταν τρικοµµατική µε τη συµµετοχή και της ∆ΗΜ.ΑΡ., η οποία αποχώρησε για προσχηµατικούς λόγους.
Ιστορικώς στη χώρα µας οι πολυκοµµατικές κυβερνήσεις είχαν κοινοβουλευτική διάρκεια λίγων µόνο µηνών. Συγκεκριµένα, µεταπολεµικώς, όταν ίσχυσε το σύστηµα της απλής αναλογικής, η κυβέρνηση που κατόρθωσε να παραµείνει περισσότερο στην εξουσία, δηλαδή ένα χρόνο και ειδικότερα µεταξύ Οκτωβρίου 1951 και Οκτωβρίου 1952, ήταν η κυβέρνηση Πλαστήρα σε συνεργασία µε το κόµµα των Φιλελευθέρων.Ολες οι άλλες κυβερνήσεις που είχαν συγκροτηθεί από το 1947 έως το 1951 (Σοφούλη, ∆ιοµήδη, Σοφοκλή Βενιζέλου και Πλαστήρα) είχαν διάρκεια 2-3 µηνών, µε µία εξαίρεση εξαµηνιαίας παραµονής στην εξουσία της κυβέρνησης ∆ιοµήδη.
Είναι προφανές ότι η σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει προέρχεται από τον χώρο της κεντροαριστερής και αριστερής αντιπολίτευσης καιείναι αποτέλεσµα της αδυναµίας ενός εκάστου των κοµµάτων που κινούνται στον χώρο αυτό να ανακάµψουν. Οπότε πιστεύουν το ρητό «η ισχύς εν τη ενώσει». Ασφαλώς, δε, αυτή η συζήτηση, σε συνδυασµό µε µία δυσφορία που εκφράζει τµήµα της κοινωνίας για την κυβέρνηση, για διαφορετικούς λόγους, επηρεάζει την κοινή γνώµη.
Και επειδή µιλήσαµε ήδη περί της ψευδαίσθησης αποτελεσµατικότητας των συµµαχικών κυβερνήσεων, θα πρέπει να σηµειώσουµε: Η µέχρι σήµερα αξιολόγηση της αποτελεσµατικότητας κυβερνήσεων, µονοκοµµατικών και συµµαχικών, καταρρίπτει, όσον αφορά τα ελληνικά πράγµατα, τη θεωρία ότι κυβερνήσεις συνασπισµού µπορούν και παίρνουν ρηξικέλευθες αποφάσεις ή µπορούν να προχωρούν σε εντυπωσιακές µεταρρυθµίσεις. Αλλωστε, τις δύο κορυφαίες εθνικές επιλογές, την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ και τη συµµετοχή της χώρας στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόµισµα, µονοκοµµατικές κυβερνήσεις τις προώθησαν.
Κυριακάτικη Απογευματινή
