Διακριτός εκδοτικός οίκος στα ελληνικά μίντια καλείται προφανώς να δώσει εξηγήσεις στους αναγνώστες του για τη μαχητική δημοσιογραφία που εξέλιξε τις παραμονές του τελευταίου ανασχηματισμού αλλά και μετά τις ανακοινώσεις σχετικά με τη σύνθεση της κυβέρνησης, σε βάρος του νέου υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Παπασταύρου. Από την άλλη πλευρά, πολύ σπάνια πρωθυπουργός βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να νιώσει τόσο δικαιωμένος για επιλογή του, όπως ο κ. Μητσοτάκης για τον διορισμό Παπασταύρου στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Και όλα αυτά επειδή στις πρώτες εβδομάδες μετά την ανάληψη των ευθυνών του συγκεκριμένου κρίσιμου υπουργείου από τον κ. Παπασταύρου οι θετικές εξελίξεις στο ενεργειακό και γεωπολιτικό πεδίο είναι θεαματικά θετικές. Το ενδιαφέρον και η εμπλοκή της αμερικανικής εμβληματικής Chevron απέκτησε περιεχόμενο για μια περιοχή δυτικά της Πελοποννήσου και δύο ευρείες περιοχές νότια της Κρήτης.
Η Chevron θα ερευνήσει σε οικόπεδα γειτονικά με εκείνα που επιχειρεί ήδη ο επίσης αμερικανικός γίγαντας της Exxon Mobil σε συνεργασία με τη Helleniq Energy και την Energian. Από την πλευρά του υπουργείου υπήρξαν ανακοινώσεις Παπασταύρου ότι οι αναγκαίες διαδικασίες θα προχωρήσουν άμεσα σε επίπεδο υπουργικών αποφάσεων, τον προσδιορισμό των συντεταγμένων των περιοχών και τον τύπο της σύμβασης ή την έγκριση του κειμένου της προκήρυξης. Ευχάριστες, φυσικά, οι σχετικές δηλώσεις του πρωθυπουργού που υπογράμμισε ότι με τον τρόπο που κινήθηκε η Chevron υπάρχει έμμεση αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ. Κάτι που προκύπτει, όμως, και από τον τρόπο με τον οποίο η Λιβύη ανήγγειλε τα δικά της 22 ενεργειακά οικόπεδα, σεβόμενη τη «μέση γραμμή» με την οριζόμενη ελληνική ΑΟΖ, παρεκκλίνοντας όπως και η Chevron του αυθαίρετου επονομαζόμενου μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης.
Πέραν αυτών, άμεσες υπήρξαν οι θετικές εξελίξεις σχετικά με το ηλεκτρικό καλώδιο Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ μετά την ανάληψη της ευθύνης του υπουργείου Ενέργειας από τον κ. Παπασταύρου. Η μέχρι τότε δυστοκία, αναβλητικότητα και αμηχανία που κυριαρχούσε εξαιτίας βεβαίως περισσότερο των επιλογών και των εκτιμήσεων του υπουργείου Εξωτερικών, που παρακολουθούσε με συνέπεια η ηγεσία Σκυλακάκη – Σδούκου, έπαυσε. Υπήρξε συντονισμός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ενάργεια από τον κ. Παπασταύρου και κινητοποίηση από την πλευρά του Ισραήλ. Ο φόβος για τη στάση της Τουρκίας έπαψε να είναι καθοριστικός και παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης, ατυχώς, δεν αποφάσισε αλλαγές στην ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, οι επιλογές του στο υπουργείο Ενέργειας έδωσαν δυναμική και κίνηση στην ελληνική στρατηγική. Ποια είναι η εθνική στρατηγική σύμφωνα με τον νέο υπουργό Ενέργειας; Ο κ. Παπασταύρου στις δημόσιες δηλώσεις του προκρίνει, από την πλευρά της κυβέρνησης, μια Ελλάδα «ενεργειακά ασφαλή, επενδυτικά ελκυστική, γεωστρατηγικά ισχυρή».
Οι επιλογές και η στάση που είχε προκριθεί το προηγούμενο διάστημα από τον κ. Γεραπετρίτη και είχαν υπαγορευθεί από την κυρία Παπαδοπούλου σε επίπεδο υπουργείου Εξωτερικών ενέπλεξαν τον πρωθυπουργό και τη χώρα σε μια τουρκική «παγίδα». Ουσιαστικά χωρίς να κινεί ούτε ένα πλοίο του στόλου της η Άγκυρα υπαγόρευσε ακινησία στα ενεργειακά σχέδια της Αθήνας, εκθέτοντάς την στους εταίρους της, ως χώρα μειωμένης κυριαρχίας και οντότητας.
Στην παρούσα φάση η Ελλάδα αναδιατάσσεται υποστηριζόμενη και από τον γαλλικό στόλο, όπως και από τον αμερικανικό στην περίπτωση που απειληθούν οι έρευνες της Exxon Mobil και της Chevron. Πέραν αυτών, στην πορεία του από το Παρίσι όπου βρίσκεται από χθες ο κ. Μητσοτάκης συναντώντας σήμερα ειδικά τον Γάλλο πρόεδρο μαζί με τον Κύπριο Πρόεδρο και τον νέο πρόεδρο του Λιβάνου, μέχρι το Ισραήλ την Κυριακή που θα έχει συνάντηση με τον πρόεδρο της χώρας, αλλά και το πλέον σημαντικό με τον ομόλογο του κ. Νετανιάχου, η Ελλάδα έχει επιστρέψει με επάρκεια στο πεδίο των συμφερόντων της. Πολλοί θεωρούν, και σε κάποιες περιπτώσεις σωστά, ότι τα πρόσωπα παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, αυτό δεν ισχύει. Τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν ευθύνες κινούν την ιστορία.
Εφημερίδα Απογευματινή
