Οι αντιδράσεις για το γνωστό σύνθημα των σπουδαστών της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού επιβεβαιώνουν κάτι που είναι πασιφανές.
Την απόσταση μεταξύ του πολιτικού συστήματος και του λαϊκού και εθνικού αισθήματος.
Οι σπουδαστές εξέφρασαν αυτό που σκέπτεται η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Και το έκαναν ανήμερα Εθνικής επετείου σε μία περίοδο κατά την οποία ο ελληνικός λαός αναζητά αφορμές και στηρίγματα εθνικής ανάτασης.
Γι’ αυτό και οι παρελαύνοντες καταχειροκροτήθηκαν από τον κόσμο.
Ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες αισθάνονται ότι το πολιτικό σύστημα δεν εκφράζει το εθνικό φρόνημα που ασφυκτιά στον Ελληνισμό εντός και εκτός Ελλάδος αποτυπώθηκε συμπυκνωμένα στην περίπτωση των σπουδαστών της ΣΜΥΝ.
Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία υποχώρησε στο bullying του γνωστού εθνομηδενιστικού συρφετού και στην ενόχληση της Τουρκίας.
Χειρότερα δεν γίνεται.
Σε μία συγκυρία ταχείας πολιτικής ρευστοποίησης και αυξανόμενης αποστασιοποίησης όλο και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας από τα κεντρικά πολιτικά κόμματα, αυτά κάνουν ό,τι μπορούν για να επαληθεύσουν ότι έχουν αυτονομηθεί από την αντίληψη, τις απαιτήσεις και τη σκέψη του εθνικού κορμού.
Ευθυγραμμίζονται με την εγχώρια ανθελληνική χωματερή και τη νεοοθωμανική υπεροψία της Τουρκίας που υποτιμητικά θέλει την Ελλάδα βιλαέτι της και τον πολιτικό κόσμο συνέχεια των κοτζαμπάσηδων.
Και όλα αυτά την ημέρα της κορυφαίας Eθνικής επετείου, της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης κατά των Οθωμανών και του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα ο οποίος συνεχίστηκε αδιαλείπτως για εκατό τουλάχιστον χρόνια, δίχως να ολοκληρωθεί.
Ενώ στις στρατιωτικές σχολές υπάρχει έλλειμμα υποψηφίων, οι αρμόδιοι αποφασίζουν να καταρρακώσουν το ηθικό εκείνων που επιλέγουν να υπηρετήσουν την πατρίδα.
Βέβαια για τα όσα διδάσκονται, λέγονται και εκφράζονται στις τουρκικές στρατιωτικές σχολές και ακόμα χειρότερα για τα όσα δηλώνουν επισήμως οι Τούρκοι πολιτικοί δεν έχει κουνηθεί βλέφαρο.
Τα παιδιά τα οποία καλούνται να απολογηθούν για το σύνθημα είναι όσοι θα στελεχώσουν τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού και θα κληθούν να υπερασπιστούν την ακεραιότητα της χώρας, την αξιοπρέπεια του Έθνους και τα ελληνικά συμφέροντα, με πιθανό τίμημα την ίδια τους τη ζωή. Από την άλλη, αυτοί οι οποίοι ζητούν την τιμωρία τους είναι οι ίδιοι που αδιαλείπτως χύνουν χολή και δηλητήριο κατά της εθνικής ταυτότητας και οποιασδήποτε έννοιας και ιδέας του ελληνισμού.
Στη ζυγαριά, λοιπόν, βάρυνε η γνώμη των τελευταίων και οι άλλοι οι οποίοι κρατούν ψηλά το εθνικό φρόνημα μέσα σε ένα τοξικό περιβάλλον ενοχοποίησης και καταστολής του, θεωρούνται άξιοι τιμωρίας.
Οι μεν είναι λαθρεπιβάτες στη χώρα την οποία εχθρεύονται και υπονομεύουν και την ασφάλεια της οποίας, άρα και τη δική τους, εγγυώνται αυτοί τους οποίους αποστρέφονται.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να επιλέξει με ποια Ελλάδα από τις δύο θα συμπλεύσει και αν τελικά θα επιταχύνει την πολιτική ευθανασία του. Ούτως ή άλλως το μεταπολιτευτικό σκηνικό φαίνεται ότι βρίσκεται σε αποδρομή.
Η πλειονότητα των Ελλήνων δεν πρόκειται να συμβιβαστεί. Μένει να δούμε και πώς θα εκφραστεί…
Εφημερίδα Απογευματινή
