Για τη χώρα και την πολιτική τους επιβίωση…

Βρισκόμαστε προ του κινδύνου της απόλυτης ρευστοποίησης και της ανάδυσης λαϊκιστικών ρευμάτων, αλλά η Ελλάδα δεν διαθέτει ούτε αντοχές ούτε αντισώματα για την ακυβερνησία και την αστάθεια
09:35 - 26 Μαρτίου 2025

Τη δική της πολιτική… επανάσταση, μία ημέρα μετά την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, θα επιδιώξει να ξεκινήσει από σήμερα η κυβέρνηση, μιάμιση εβδομάδα ακριβώς μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό και στον απόηχο των διαδοχικών μετρήσεων της περασμένης εβδομάδας, όπου το περιβόητο «restart» φαίνεται να καθίσταται πιο αναγκαίο από ποτέ. Ο πρωθυπουργός είναι διατεθειμένος να βγει και πάλι μπροστά, ωστόσο το one-man-show σε αυτή τη συγκυρία, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αρκετό. Θα χρειαστεί ενεργοποίηση των πάντων, μακριά από τις παιδικές ασθένειες του πρόσφατου παρελθόντος, όπως η μοιραία αλαζονεία ή οι προσωπικές στρατηγικές, καθώς και συστράτευση του συνόλου του στελεχιακού δυναμικού και κατ’ επέκταση της κομματικής βάσης.

Βλέπετε, ουδείς πλέον υπό τις παρούσες συνθήκες και στη σκιά του κορυφαίου ηθικά (εκτός των άλλων) θέματος των Τεμπών δεν είναι διατεθειμένος να συνεχίσει να δίνει μάχες, και δη εκείνη των εκλογών όταν θα έρθει η ώρα, για να ζουν ορισμένοι τον μύθο που θεωρούν ότι τους χρωστάει η ζωή, η πατρίδα και η παράταξη. Πρόκειται -αν μη τι άλλο- για μία δύσκολη εξίσωση, τηρουμένων των αναλογιών, καθώς είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι τα στελέχη του υπουργικού συμβουλίου στο μέσο της παρούσας κυβερνητικής θητείας και στον έκτο χρόνο της «γαλάζιας» διακυβέρνησης, επιχειρούν να κάνουν τα… κουμάντα τους για το μέλλον και κυρίως για το επόμενο μεγάλο ραντεβού με τους εσωκομματικούς τους ανταγωνιστές.

Δυστυχώς, όσοι πιστέψουν ότι οι παροχές τις οποίες θα εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα κι εκείνες που θα ακολουθήσουν μέχρι την επικείμενη ΔΕΘ, καθώς και η έλλειψη σοβαρής εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας είναι ικανές, για να οδηγήσουν στην αντιστροφή του γενικότερου κλίματος και την ολική επαναφορά του αισθήματος ασφάλειας σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, τότε μάλλον είναι απολύτως εκτός τόπου και χρόνου.

Για να γυρίσει πρώτα ο πληγωμένος νεοδημοκράτης και στη συνέχεια να προκύψει επανασυσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων, οι οποίες αποτέλεσαν τα συστατικά του 41% του 2023, πριν και πέρα απ’ όλα απαιτείται επίδειξη ενσυναίσθησης και ακολούθως ενίσχυση της… πολιτικότητας στο Μέγαρο Μαξίμου, ένα στοιχείο που τόσο έλειψε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Παρακολούθηση επίσης του κυβερνητικού έργου σε επίπεδο ουσίας και παραγωγής απτού αποτελέσματος, τόσο σε ό,τι αφορά το κομμάτι της υλοποίησης του σχεδιασμού όσο και στην καλλιέργεια αντίστοιχης περιρρέουσας ατμόσφαιρας. Καλά τα μπλε κουτάκια και τα μαθηματικά, αλλά εδώ το παιχνίδι έχει περάσει ξεκάθαρα σε άλλη πίστα.

Αν λοιπόν το πρωθυπουργικό σύστημα αφενός και τα κυβερνητικά στελέχη αφετέρου δεν συνειδητοποιήσουν ότι ανεξαρτήτως της πρωτιάς, της φθοράς ή των άλλων δημοσκοπικών στοιχείων, η χώρα βρίσκεται προ του κινδύνου της απόλυτης ρευστοποίησης του πολιτικού συστήματος και της ανάδυσης λαϊκιστικών ρευμάτων, με τα οποία τα ανάλογα παραδείγματα της Ευρώπης θα φαντάζουν… όαση, τότε απλώς δεν αντιλαμβάνονται ότι -εκτός από τη χώρα- τίθεται εν αμφιβόλω και η ίδια η ύπαρξή τους στο σημερινό σκηνικό.

Άλλωστε, σε μια σαφή και δίχως περιστροφές τοποθέτηση σχετικά με το… όραμα της πλατείας και των εντός Βουλής εκφραστών της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ουσιαστικά προειδοποίησε την κυβερνητική πλειοψηφία ότι οι μισοί και βάλε βουλευτές της δεν θα είναι στα κοινοβουλευτικά έδρανα μετά τις επόμενες κάλπες. Η προοπτική αυτή, έστω και με τη ΝΔ στην πρώτη θέση, θα ισοδυναμεί με την περιλάλητη… ιταλοποίηση της πολιτικής κατάστασης, χωρίς φυσικά να υφίστανται στην περίπτωσή μας ούτε οι αντοχές της βιομηχανικής υπερδύναμης που βρίσκεται δίπλα μας ούτε οι συνθήκες και οι νοοτροπίες κρατών που βρίσκονται βορειότερα, όπως το Βέλγιο και η Γερμανία, που μπορούν εκ προοιμίου να αναπτύξουν αντισώματα στην ακυβερνησία και την αστάθεια.

Ως εκ τούτου, πέραν της ιστορίας της παράταξης και την προσωπική πολιτική επιβίωση, το διακύβευμα για το κυβερνητικό σχήμα και τον πρωθυπουργό είναι εδώ και λίγους μήνες πολύ πιο κρίσιμο και ζωτικό και παραπέμπει (αν δεν υπάρξουν άμεσα αντανακλαστικά) σ’ εκείνο της προηγούμενης δεκαετίας. Και υπό την παρούσα συγκυρία, ουδείς άλλος μπορεί να πάρει στις πλάτες του αυτή την ευθύνη…

Εφημερίδα Απογευματινή