Και ξαφνικά ενώ σε ολόκληρη την Ευρώπη αυστηροποιούνται οι πολιτικές απέναντι στην παράνομη μετανάστευση και ζητούνται διέξοδοι και σταθερές νόρμες για τον επαναπατρισμό τους στις χώρες τους ή ακόμη και σε χώρες της ίδιας της Ευρώπης -πρώτης υποδοχής- το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας μας το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) αιφνιδίασε αρνητικά με μια απόφασή του. Σύμφωνα με αυτήν, ακυρώνει Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) των υπουργών Εξωτερικών και Μετανάστευσης του 2023 με την οποία η Τουρκία αναγνωρίζεται ως «ασφαλής χώρα» για τους οικονομικούς μετανάστες που καταφεύγουν σε αυτήν. Άρα, λογιζόταν η Τουρκία ως χώρα πρώτης υποδοχής και όχι η Ελλάδα στην οποία στη συνέχεια μπορεί να περάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος τόσο μέσω των ηπειρωτικών συνόρων όσο και με βάρκες από τη θάλασσα.
Το κρίσιμο μάλιστα στις παρούσες συνθήκες στην Ευρώπη που στενεύουν οι όροι παροχής ασύλου, είναι ότι υπάρχει όλο και πιο κάθετος διαχωρισμός ανάμεσα στους παράτυπους μετανάστες οι οποίοι δικαιούνται διεθνούς προστασίας, τους πρόσφυγες, από τους οικονομικούς μετανάστες, ότι γίνονται ασφυκτικές πιέσεις από τις κοινωνίες για να δοθεί λύση στη λαθρομετανάστευση, σοβαρές συζητήσεις για την ασφάλεια των συνόρων, εθνικών καταρχήν και ευρωπαϊκών στη συνέχεια με το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο να κηρύσσει την Ελλάδα «ανοχύρωτη ζώνη». Γιατί αυτό συνιστά επί της ουσίας η απόφαση να κηρύξει «μη ασφαλή χώρα» την Τουρκία. Η Ελλάδα θα βρεθεί σε «μυλόπετρες» πιέσεων. Από τη μία θα στερηθεί νομικά επιχειρήματα απέναντι στη λαθραία διακίνηση του οργανωμένου εγκλήματος και των ΜΚΟ και από την άλλη θα θεωρηθεί μόνη αυτή χώρα πρώτης υποδοχής στην οποία θα επιστρέφονται και θα εγκλωβίζονται παράτυποι μετανάστες από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Για παράδειγμα, 40.000 μετανάστες μόνον από τη Γερμανία που πέρασαν από τη χώρα μας, προερχόμενοι οι περισσότεροι από την Τουρκία για να βρεθούν τελικά στη Γερμανία που ζητούσε φθηνά εργατικά χέρια τότε.
Στην περίπτωση δε, των επαναπατρισμών στις χώρες τους και παρά το γεγονός ότι είναι σαφής η βούληση του πρωθυπουργού σχετικά, ενώ εξελίσσονται σοβαρές προσπάθειες από τον νέο υπουργό Μετανάστευσης κ. Βορίδη να ενθαρρυνθούν κοινές ευρωπαϊκές διαδικασίες και πιέσεις προς τρίτες χώρες να υποδεχθούν πίσω τους πολίτες τους που χωρίς βίζα έφθασαν στην Ευρώπη, η ακύρωση της υπουργικής απόφασης του 2023 θα περιπλέξει τις καταστάσεις για την Ελλάδα.
Διερωτάται κάθε καλόπιστος παρατηρητής και πολίτης: Με ποια κριτήρια το ΣτΕ εξέτασε μια τέτοια υπόθεση; Σε ποια βάση έφθασε σε αυτήν την απόφαση για την Τουρκία; Από πότε η ανώτατη διοικητική δικαιοσύνη ενεπλάκη με τέτοιο άμεσο τρόπο, αυθαίρετο θα τον χαρακτηρίσουν κάποιοι, σε αποφάσεις που πλήττουν άμεσα την εθνική ασφάλεια της χώρας και περιπλέκουν τη διεθνή πολιτική της; Ο στόχος του ΣτΕ είναι να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες ΜΚΟ ή εχθρικών ως τη συνοχή της Ελλάδας ξένων δυνάμεων; Δεν λαμβάνει υπόψη το ΣτΕ την περιπλοκή που θα προκαλέσει; Η οποία μάλιστα σημειωτέον για να μην δημιουργείται σύγχυση, καμία σχέση δεν έχει με τα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία τα τελευταία 24ωρα με τη δίωξη και προφυλάκιση Ιμάμογλου. Η απόφαση και το σκεπτικό έχουν προηγηθεί αυτών.
Οι ανώτατοι δικαστές του ΣτΕ εξυπηρετούν πολιτικές ανοιχτών συνόρων και χαλαρού ασύλου σε βάρος της Ελλάδας σε μια συγκυρία που σε όλη την Ευρώπη και τη Δύση τα σύνορα θωρακίζονται, η παράνομη διακίνηση διώκεται σθεναρά και η νόμιμη μετανάστευση ενισχύεται με κάθε τρόπο και μέσον; Ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη αλλά επίσης ισχυρή η Εκτελεστική δημοκρατική, κυβερνητική εξουσία που βασίζεται στη νομιμοποίηση των πολιτών. Κάποιοι από τους δικαστές και ο επικεφαλής του ΣτΕ κ. Μιχ. Πικραμένος ( συνεπωνυμία με τον Παναγιώτη Πικραμμένο), θα πρέπει να δώσουν απαντήσεις και ερμηνεία. Δεν είναι η στιγμή ο λαός να εξεγερθεί απέναντι στο «κράτος των δικαστών»!
Εφημερίδα Απογευματινή
