Κάθε χρόνο και η απογοήτευση μεγαλύτερη. Η ένδεια στοιχειώδους γνώσης από τη σημερινή νεολαία της ιστορίας της πατρίδας της κάθε χρόνο φαντάζει και μεγαλύτερη. Πιο σίγουρο είναι να γνωρίζουν τους ήρωες από τον «Πόλεμο των άστρων» παρά τον Κολοκοτρώνη, για τον οποίο πριν από δυο τρία χρόνια, πάλι με αφορμή την εορτή της 25ης Μαρτίου, κάποιος μαθητής όταν ρωτήθηκε σχετικά ποιος ήταν αυτός ο ήρωας είχε απαντήσει ερωτηματικά: «Ποιος, ο Νέγρος του Μοριά;». Το ξέρω ότι το έχω αναφέρει ξανά αυτό το περιστατικό και δεν θα σταματήσω να το υπενθυμίζω για να υπογραμμίζω με αυτό το παράδειγμα πόσο ανιστόρητα για την ίδια τους την πατρίδα είναι τα σημερινά παιδιά. Εύλογη μάλιστα η απορία αν στο σχολειό τους διδάσκουν Μαμελούκοι ή Τούρκοι και όχι Έλληνες καθηγητές!
«Όπως κατ’ έτος ούτω κι εφέτος», κάποιο τηλεοπτικό κανάλι επιχείρησε ένα ρεπορτάζ του δρόμου και, παραμονές της 25ης Μαρτίου, άρχισε να ρωτάει νεαρά παιδιά, μαθητές λυκείου, τι γιορτάζουμε. Οι απαντήσεις κυμαίνονται από αμήχανα χαμόγελα μέχρι το ότι είπαμε το ΟΧΙ! Μία μόνο κοπέλα κατάφερε να ψελλίσει για κάποια απελευθέρωση από τους Τούρκους!
Παραμένει το ερώτημα τι διδάσκεται στα σχολεία και, κυρίως, ποιος δάσκαλος διδάσκει τα παιδιά και αν έχει τη στοιχειώδη εθνική συνείδηση ώστε να τους πει έστω και δυο κουβέντες γιατί σήμερα ζουν ελεύθεροι και δεν είναι αναγκασμένοι αν αισθάνονταν ανελεύθεροι να διαδηλώνουν υπέρ του… Ιμάμογλου. Διότι αυτό ίσως να γινόταν σήμερα και οι πλατείες να μη γέμιζαν για Τέμπη, ακρίβεια και δεν ξέρω τι άλλο τραβάει η αντιστασιακή καρδιά του νεοέλληνα, αλλά για να διαδηλώσουν την αντίδρασή τους απέναντι στον μπέη που θα είχαν πάνω από το κεφάλι τους. Και ας μη γελιόμαστε. Μεταξύ των νεολαίων που πήγαν στις πλατείες και διαμαρτύρονται τάχα για κονδύλια στην Παιδεία είναι κατά πλειοψηφία αυτοί που δεν ξέρουν τι γιορτάζουμε στις 25 Μαρτίου και χαρακτηρίζουν τον Γέρο του Μοριά «Νέγρο του Μοριά»!
Σε αυτά τα παιδιά θα παραδοθεί κάποια στιγμή κάποια σκυτάλη. Αυτοί θα αναλάβουν τις τύχες της χώρας. Είτε ψηφίζοντας είτε θέλοντας να συμμετάσχουν στα κοινά και να εκπροσωπήσουν ως νέοι πολιτικοί αυτή τη χώρα. Η πλημμελής γνώση ή η παντελής άγνοια της ιστορίας της αμβλύνει και την εθνική συνείδηση. Και έτσι με χαλαρά τα εθνικά αντανακλαστικά τους θα χρειαστεί να διαπραγματευθούν εκκρεμότητες σε εθνικά ζητήματα ή να αντισταθούν σε έξωθεν επιβουλές. Είναι άραγε βέβαιο ότι θα δείξουν συμπεριφορά αντίστοιχη με εκείνη των πατεράδων τους και των παππούδων τους; Ή η ιστορία πως επέζησε στους αιώνες αυτή η χώρα, πως κατάφερε να μείνει ελεύθερη και πως έγινε κράτος θα είναι, για αυτούς που θα πάρουν τη σκυτάλη, ένα απλό παραμύθι σαν την Κοκκινοσκουφίτσα;
Εφημερίδα Απογευματινή
