Η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, δημάρχου Κωνσταντινούπολης, μαζί με την ακύρωση του πανεπιστημιακού πτυχίου του, επιβεβαιώνει αυτό που όλοι προβλέπουμε. Ότι δηλαδή ο πρόεδρος Ερντογάν μετέρχεται όλων των μέσων -από τα καλοπιάσματα και τα παζάρια με τους Κούρδους μέχρι τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων του- για να τροποποιήσει το Σύνταγμα και να παρατείνει… ισοβίως την προεδρική θητεία του.
Η τάση για ηγέτες που θέλουν να ριζώνουν στην προεδρική καρέκλα είναι ολοφάνερη και άκρως ανησυχητική για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Οι ισόβιοι πρόεδροι αυγαταίνουν. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι εδώ και δεκαετίες αμετακίνητος -εκτός από ένα μικρό διάστημα που έκανε… τράμπα με τον νυν πρωθυπουργό Μεντβέντεφ- για να εδραιωθεί οριστικά στο Κρεμλίνο, χωρίς αντίπαλο. Στην Κίνα το κομμουνιστικό-καπιταλιστικό μοντέλο έχει έναν αδιαμφισβήτητο ηγέτη, τον Σι Τζινπίνγκ, που κλείνει ήδη 12 χρόνια πρόεδρος της χώρας του, χωρίς να υπάρχει όχι μόνο αντίπαλος αλλά και σύστημα εναλλαγής στην εξουσία – κάποιοι το λένε δημοκρατία…
Δεν μιλάμε βέβαια για την οικογένεια Κιμ που δυναστεύει τη Βόρεια Κορέα επί δεκαετίες – με τους παππούδες και πατεράδες να αγιοποιούνται από τους εγγονούς. Ούτε για την Κούβα, που 60 χρόνια μετά την προεδρία Φιντέλ ο Ραούλ Κάστρο παρέδωσε, το 2018, την προεδρία στον Μιγκέλ Ντίας Κανέλ, με ποσοστό εκλογής 99,83%.
Εδώ τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν απροσδόκητη τροπή και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ρεπουμπλικανοί βουλευτές ήδη προτείνουν τροποποίηση του Συντάγματος ώστε να μπορέσει ο Τραμπ να διεκδικήσει και τρίτη προεδρική θητεία. Η 22η Τροπολογία επικυρώθηκε το 1951 για να μην επαναληφθεί το προηγούμενο της εκλογής Ρούζβελτ για τέσσερις συνεχείς θητείες. Όλα δείχνουν ότι οι θιασώτες του MAGA δεν θα παραιτηθούν από την προσπάθειά τους να πραγματωθεί αυτό που είπε δημόσια ο Άντι Ογκλς της Βουλής των Αντιπροσώπων, ότι ο Τραμπ «απέδειξε πως είναι η μοναδική μορφή στη σύγχρονη ιστορία ικανή να ανατρέψει την παρακμή του έθνους μας και να κάνει και πάλι σπουδαία την Αμερική και πρέπει να του δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για να εκπληρώσει αυτόν τον στόχο».
Αν αυτό το σενάριο θα έχει ευτυχή κατάληξη για τον σημερινό Αμερικανό πρόεδρο, τότε οι ηγέτες των τριών μεγαλύτερων δυνάμεων του πλανήτη -των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας- θα συναλλάσσονται μεταξύ τους με το πλεονέκτημα της… ισοβιότητας. Μπαλαντέρ και οι εφ’ όρου ζωής πρόεδροι ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων όπως η Τουρκία. Τραβηγμένο; Δεν νομίζω.
Εφημερίδα Απογευματινή
