Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετά τον ανασχηματισμό της Παρασκευής ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τους τομείς προτεραιότητας στο κυβερνητικό έργο για την επόμενη διετία. Μεταξύ των άλλων, τέσσερις στο σύνολο, έδωσε έμφαση στο υπουργείο Ναυτιλίας. Ο κ. Κικίλιας το ανέλαβε από τον κ. Στυλιανίδη. Η διακηρυγμένη προτεραιότητα αυτή του κ. Μητσοτάκη έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σε σχέση με ένα υπουργείο που πολλές φορές λογίζεται ως δευτερεύουσας σημασίας, αντί να αντιμετωπίζεται ως το πρώτο σε σημασία παραγωγικό υπουργείο του οικονομικού κύκλου για την Ελλάδα.
Ο ρόλος του υπουργείου Ναυτιλίας εξαιτίας της πολυπλοκότητας των αρμοδιοτήτων και των τομέων ευθύνης που διατηρεί υπόκειται σε σύγχυση. Για παράδειγμα, έχει στην εποπτεία του τις πολιτικές που σχετίζονται με τα νησιά αλλά και το Λιμενικό Σώμα. Το υπουργείο Ναυτιλίας όμως πέραν της ακτοπλοΐας έχει την πιο κομβική εμπλοκή στις πολιτικές που αφορούν την ποντοπόρο ναυτιλία.
Επιστρέφοντας όπως όλα τα κράτη της Δύσης στην εθνική προσήλωση, αναζητώντας ταυτότητα και ισχύ για την Ελλάδα, η προσοχή θα πρέπει να επικεντρωθεί στους κύκλους του εφοπλισμού και της διεθνούς ναυτιλίας. Όσο πιο ισχυρή είναι η ελληνική παρουσία στη ναυτιλία τόσο πιο ισχυρή θα λογίζεται η Ελλάδα ως κράτος. Ο κόσμος αναδιατάσσεται. Πολλά δεδομένα και μύθοι στην εποχή Τραμπ καταρρέουν. Αλλά υπάρχουν ορισμένες αξίες και ταυτότητες που θα κινήσουν την ιστορία και στην επερχόμενη περίοδο. Κύριος μεταξύ αυτών ο διαχωρισμός σε ναυτικές και ηπειρωτικές δυνάμεις.
Η Ελλάδα και η Κύπρος εντάσσονται όχι μόνον ιστορικά αλλά και στο παρόν στις ισχυρές ναυτικές δυνάμεις, γιατί ο όγκος των εμπορικών τους στόλων, με διάφορες σημαίες, είναι απολύτως πιο ισχυρός από την ίδια την έκταση και τις δυνατότητες των εθνικών κρατών. Πολλοί διερωτώνται ποιες θα είναι οι στοχεύσεις και η σημασία που θα δώσει η διοίκηση Τραμπ στη Μεσόγειο και την καθ’ ημάς Ανατολή μέχρι την Ινδία. Το ερώτημα κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει τεθεί. Θα ήταν απίθανο οι ΗΠΑ να επιλέξουν να τραβηχτούν από το «πέρασμα» που μέσω της Ανατολικής Μεσογείου και της Ερυθράς συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό στον Ινδικό.
Ο πρόεδρος Τραμπ διέταξε, μέσα στο Σαββατοκύριακο, τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να πλήξουν με αποφασιστικότητα τις βάσεις πυραύλων και drones στην Υεμένη. Αυτή δεν είναι μια απόφαση που σχετίζεται κλειστά με τα συμφέροντα του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Κυρίαρχο διακύβευμα είναι να απελευθερωθούν τα θαλάσσια περάσματα που συνδέουν εμπορικά και διαμετακομιστικά την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή με την Ινδία. Οι Χούθι «εκπρόσωποι» του Ιράν τον τελευταίο χρόνο πλήττουν και απειλούν εμπορικά πλοία με δυτική σημαία και ιδιοκτησία. Μεταξύ των άλλων φυσικά τα αμερικανικά. Το Ιράν βρίσκεται σε μεγάλη εξάρτηση από την Κίνα.
Οι Χούθι στο πέρασμα από την Ερυθρά έπλητταν τα δυτικά πλοία, αφήνοντας ανενόχλητα τα φέροντα σημαία ή ιδιοκτησία Κίνας, Ρωσίας και τρίτων χωρών που δεν αποτελούσαν μέρος της Δύσης. Τα ελληνικής και κυπριακής ιδιοκτησίας εμπορικά πλοία αποτέλεσαν στόχους της τρομοκρατικής δραστηριότητας των Χούθι. Η Κίνα με τη στρατηγική αυτή πέραν των άλλων εξυπηρετούσε τον στόχο της να αυξήσει τις παραγγελίες πλοίων στα ναυπηγεία της αλλά και να ενισχύσει τη σημαία της στους εμπορικούς στόλους. Επιδιώκει θέση ισχυρής ναυτικής δύναμης στο μέλλον.
Η προεδρία Τραμπ είχε σκέψεις να αποκλείσει από τα αμερικανικά λιμάνια τα πλοία που έχουν κατασκευασθεί στα ναυπηγεία ή έφεραν σημαία της Κίνας. Επεκράτησε στο τέλος η λογική. Η Αμερική επικεφαλής των ναυτικών δυνάμεων ανέλαβε να «καθαρίσει» το πέρασμα. Η επόμενη μέρα στις θάλασσες δεν θα είναι μια απλή υπόθεση. Η Ελλάδα έχει κυρίαρχα συμφέροντα στο πεδίο αυτό, που η κυβέρνηση καλείται να υπηρετήσει με προτεραιότητα…
Εφημερίδα Απογευματινή
