Η υπόθεση του δυστυχήματος των Τεμπών εκτός από ευκαιρία για πολιτική εκμετάλλευση από την αντιπολίτευση, όπως και οι πολίτες έχουν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα στην τελευταία δημοσκόπηση, έχει συμβάλει -με ευθύνη της αντιπολίτευσης και του λόγου τον οποίον εκφέρει προκειμένου να πλήξει την κυβέρνηση- στη δηλητηρίαση της κοινωνίας. Μία δηλητηρίαση που μεταξύ άλλων εξάπτει τα πάθη. Προκαλεί κοινωνικό διχασμό και αναδεικνύει τα πιο ποταπά και κτηνώδη ένστικτα του ανθρώπου.
Τελευταίο παράδειγμα καθοδήγησης από μία έξαλλη αντιπολίτευση της κοινωνίας και κυρίως των πιο επικίνδυνων μελών της είναι η αποκάλυψη από βουλευτή της κυβερνώσας παράταξης (από τον Γιάννη Λοβέρδο) ότι του εστάλη μήνυμα, όπως και στα παιδιά του, με την κατάρα να… πάθουν καρκίνο!!! Συγκλονισμένος ο βουλευτής, όπως θα ήταν κάθε γονιός, αποκάλυψε σε τηλεοπτική εκπομπή το συμβάν!
Αυτό που προκύπτει είναι κατ’ αρχάς η μεγάλη ευθύνη όλων όσοι από τον πολιτικό κόσμο ενσταλάζουν μίσος στην κοινωνία μας, πιστεύοντας ότι αυτό στρεφόμενο εναντίον όσων αυτοί οι πολιτικοί δεν θέλουν καν να υπάρχουν θα τους αποφέρει κάποιο πολιτικό κέρδος, το οποίο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο. Με πολιτικά επιχειρήματα και με πειστικό λόγο. Αγνοούν επίσης ότι όταν έναν λαό τον «προπονείς» στην εξαλλοσύνη, το βέβαιο είναι ότι εθίζεται σε συγκεκριμένη συμπεριφορά, την οποία δεν θα αλλάξει όταν οι «προπονητές» του θα αναλάβουν την εξουσία. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η έξαλλη κοινωνία εμφανίζεται να διανέμει μεν κατάρες, αλλά εντούτοις δεν εμπιστεύεται αυτούς που τη δηλητηριάζουν. Από την άλλη, όσους εμφανίζεται να εμπιστεύεται, αυτοί είναι στο πολιτικό περιθώριο και δεν πρόκειται ποτέ να παίξουν κάποιο ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Απλώς θα αποτελούν τραγικές μειοψηφίες που θα αρκούνται στο να εισπράττουν την εύνοια κάποιων μειοψηφούντων μελών της κοινωνίας, δίκην ψήφου διαμαρτυρίας. Με ημερομηνία λήξεως, μάλιστα, της πολιτικής σταδιοδρομίας τους. Γι’ αυτό και έχουν κάθε συμφέρον να μη λήξει το θέμα των Τεμπών, ώστε η παράταση της τοξικότητας να τους συντηρεί στο πολιτικό προσκήνιο.
Αυτή τη μεγάλη ευθύνη τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συνολικά, δεν φαίνεται να την αναγνωρίζουν, τελούντα και τα ίδια σε μία κατάσταση έντονης τοξικότητας, που την τροφοδοτεί η απόρριψη, κατά τα άλλα από την κοινωνία που δηλητηριάζουν, της αξιοπιστίας τους. Ζούμε, με άλλα λόγια, σε καθεστώς παράνοιας.
Όπως έχει γράψει και ο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ, οι δημοκρατίες πέφτουν εκ των έσω. Από συνθήκες εσωτερικές και εσωτερικούς εχθρούς που διαμορφώνουν τις συνθήκες αυτές. Αναφερόταν, βεβαίως, στον κομμουνισμό και την ελευθερία που έχει να υπονομεύει τη δημοκρατία. Αριστεροί δεν είναι, ή ίσως και οπαδοί του Στάλιν, αυτοί που σήμερα δηλητηριάζουν τον κόσμο, ώστε κάποιοι από αυτόν να εύχονται να πάθουν καρκίνο αθώα παιδιά;
Εφημερίδα Απογευματινή
