«Ο ΟΣΕ πρέπει να αξιολογεί τακτικά την ικανότητα του προσωπικού που εκτελεί καθήκοντα που σχετίζονται με την ασφάλεια και να εξασφαλίζει τη διατήρησή τους. Αυτό περιλαμβάνει το σύνολο των ικανοτήτων που σχετίζονται με μη τεχνικές δεξιότητες αλλά και σχετικά με τη σωματική και ψυχολογική ικανότητα, όχι μόνο κατά την πρόσληψη νέου προσωπικού αλλά και κατά τη διάρκεια ολόκληρης της σταδιοδρομίας του». Η «αμαρτωλή σύσταση» για «αξιολόγηση» περιλαμβάνεται στο απόσπασμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Λίγα 24ωρα μετά, ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τα Τέμπη ανάγγειλε ότι η ΝΔ θα καταθέσει πρόταση κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης ώστε να καθιερωθεί η αξιολόγηση σε όλο το Δημόσιο. Απευθυνόταν κυρίως προς τα άλλα κόμματα, καλώντας τα να πάρουν θέση για ένα κομβικό ζήτημα, που έπαιξε τον ρόλο του στο έγκλημα των Τεμπών.
Η πρόταση δέχτηκε ομοβροντία κριτικών κυρίως στα social media. Δεν είναι αβάσιμη. Η κυβέρνηση εδώ και έξι χρόνια, αν και είχε την αξιολόγηση στο Δημόσιο ως βασική προγραμματική της προτεραιότητα, δεν κατόρθωσε να την κάνει πράξη. Ακόμα και όταν το 2022 η πλειοψηφία της Βουλής υιοθετούσε πρόταση για εξειδίκευση της αξιολόγησης της τότε υπουργού Παιδείας, Ν. Κεραμέως.
Η κυβερνητική ατολμία όμως είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή κρύβεται τόσο στην απέχθεια κομμάτων στο αριστερό πολιτικό φάσμα για την ουσία της αξιολόγησης όσο και στον ακήρυχτο πόλεμο των συνδικαλιστών στους θυλάκους του Δημοσίου κατά της αξιολόγησης. Οι μεγάλες μάχες δόθηκαν -και εξακολουθούν να δίνονται- στον χώρο της εκπαίδευσης, όπου τόσο η ΑΔΕΔΥ όσο και η ΟΛΜΕ εδώ και καιρό καλύπτουν με απεργίες και αποχές όσους εκπαιδευτικούς δεν δέχονται να αξιολογηθούν. Αντίδραση υπάρχει ακόμα και για τις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης. «Καλούμε όλους και όλες να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία – αποχή της ΑΔΕΔΥ από όλες τις διαδικασίες που συνδέονται με την ατομική αξιολόγηση», έλεγε η ΟΛΜΕ μόλις πριν από λίγους μήνες. Απεργίες γίνονται ακόμα και για την αρχική αξιολόγηση των νεοδιοριζόμενων καθηγητών και δασκάλων.
Συμπέρασμα. Νόμοι και αυτονόητες διαδικασίες στην Ευρώπη παραμένουν κενό γράμμα από έναν συνδυασμό κυβερνητικής ατολμίας και σφοδρών αντιδράσεων από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Μπορεί να λυθεί ο γόρδιος δεσμός με μια συνταγματική ρύθμιση; Αμφίβολο, δυστυχώς, παρά την τραγική εμπειρία από το δυστύχημα των Τεμπών. Χρειάζονται συναινέσεις, που στις μέρες μας φαντάζουν απίθανες όσο ποτέ.
Εφημερίδα Απογευματινή
