Το ποιος είναι ο Φειδίας θέλω να πιστεύω ότι όλοι το ξέρουν. Αν και κάποια επιφύλαξη την έχω, εδώ που τα λέμε. Διότι, ασφαλώς, θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα εννοούν τον Έλληνα καλλιτέχνη και κυρίως γλύπτη του 5ου αιώνα π.Χ., αλλά τον Κύπριο ευρωβουλευτή. Τον φίλο του Έλον Μασκ και πολλά άλλα. Διάβαζα μάλιστα ότι λόγω της Αποκριάς ξεσάλωσε, ανεβασμένος πάνω σε άρμα και χορεύοντας ημίγυμνος σάμπα και δεν ξέρω τι άλλο. Όμως, κρατούσε τη σοβαρότητά του, γιατί μπορεί να ήταν γυμνός από τη μέση και πάνω, αλλά είχε δεμένη γραβάτα στον λαιμό του. Όχι σαν κάτι άλλους που έγιναν και πρωθυπουργοί, περιφέρονται και διδάσκουν σε ξένα πανεπιστήμια, αλλά γραβάτα δεν διαθέτει η γκαρνταρόμπα τους. Στην περίπτωση όμως αυτή μπορεί και να ισχύει ότι δεν χρειάζεται να φοράς γραβάτα για να είσαι Φειδίας.
Πάντως, δεν πρέπει, ως μητρόπολη του Ελληνισμού, ως μητέρα πατρίδα, να έχουμε παράπονο, διότι δήθεν εμείς δεν διαθέτουμε Φειδίες – εξαιρουμένου του γλύπτη. Όχι μόνο διαθέτουμε, αλλά μας περισσεύουν κιόλας. Και δεν είναι ανάγκη να χορεύουν επί καρναβαλικού άρματος, άπαξ του έτους, για να πείσουν ότι είναι εφάμιλλοι σε γελοιότητα του Κυπρίου, έστω και αν μπροστά του είναι… κυπρίνοι. Αρκεί να τους παρακολουθήσει κανείς, φέροντες ή όχι λαιμοδέτη, για να αισθανθεί υπερήφανος που δεν υστερεί των αδελφών Κυπρίων, οι οποίοι αναδεικνύουν τοιούτους άνδρες, τοιούτου αναστήματος, φιλοδοξώντας μάλιστα ότι θα τους οδηγήσουν και στην επανένωση της Μεγαλονήσου.
Εκεί που υπερτερούμε των αδελφών Κυπρίων είναι ότι ενώ αυτοί ανέδειξαν απλώς έναν άνδρα Φειδία, εδώ ως πολιτική μήτρα πολυδιάστατη αναδεικνύουμε Φειδίες εκπροσώπους και του γυναικείου φύλου. Επαναλαμβάνουμε. Δεν απαιτείται να επιδεικνύουν χορευτικές ικανότητες αλλά να εκστομίζουν τις ίδιες κοτσάνες με εκείνες του Κυπρίου συναδέλφου τους, περιβεβλημένες με σοβαροφάνεια, απλώς και μόνο για να μην τους περνάει ο κόσμος για σούργελα, όπως συμβαίνει με τον Κύπριο, διότι ακόμη εν Ελλάδι το εκλογικό σώμα τηρεί κάποιους κανόνες στις επιλογές του. Η φαιδρότητα να είναι συγκεκαλυμμένη, διότι άπαξ και ψηφίσεις σούργελο, εμμέσως, ταυτίζεσαι. Και πρέπει να κρατάμε μια αξιοπρέπεια, που προφανώς εκεί κάτω στη Μεγαλόνησο μπορεί να μην παίζει κάποιο ρόλο στους ψηφοφόρους.
Η Εστέρ Βιλάρ, η Γερμανίδα συγγραφέας η οποία έχει γράψει το βιβλίο «Η εκθαμβωτική λάμψη της βλακείας», έχει διερωτηθεί πώς γίνεται ένας άνθρωπος επί δεκαετίες να εκστομίζει όλες αυτές τις υποσχέσεις, τις οποίες ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να τηρήσει. Γιατί δεν δυσκολεύεται να υιοθετήσει και την πιο τερατώδη θέση, φτάνει να πιστεύει ότι αυτή τον φέρνει πιο κοντά στον λαό…
Μη μου πείτε ότι τον τελευταίο καιρό δεν μοιάζει σαν να έχει επισκεφτεί την Ελλάδα η Βιλάρ…
Εφημερίδα Απογευματινή
