Υπάρχει ένα συμφωνημένο και σχετικά άνετο χρονοδιάγραμμα για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία και για μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία. Η καταληκτική ημερομηνία προσδιορίζεται στις 30 Απριλίου. Έχουμε δηλαδή μπροστά μας περίπου δύο μήνες μέχρι τότε. Το χρονοδιάγραμμα αυτό έχει προκύψει σύμφωνα με τις αμερικανικές πηγές μετά την εκλογή Τραμπ για την προεδρία των ΗΠΑ και σχετίζεται με ανεπίσημες ή μη δημοσιοποιημένες συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων αξιωματούχων των υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικών εντεταλμένων. Σε γενικές γραμμές η διαδικασία προδιαγράφει τις εξελίξεις, που είναι να αναλάβουν τα ορυκτά, την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και μεγάλου μέρους της βιομηχανίας και της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας οι ΗΠΑ. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρχουν από την αμερικανική πλευρά στρατιωτικές και πυρηνικές εγγυήσεις για την ασφάλεια της δυτικής Ουκρανίας, αλλά το πλέγμα της συνεργασίας, όπως έχουμε δημοσιοποιήσει σε προηγούμενη αρθρογραφία, περιλαμβάνει και τη συνεργασία στην ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία, ακόμη και για την αχανή επικράτεια της Ρωσίας με κονσόρτσιουμ και συνεργασία μεταξύ αμερικανικών και ρωσικών ομίλων.
Στην προβλεπόμενη διαδικασία θα υπάρξει αρχικά εκεχειρία με Ζελένσκι στην ηγεσία του Κιέβου ή χωρίς Ζελένσκι, με κυβέρνηση εθνικής συνοχής υπό κάποιον υπηρεσιακό πρωθυπουργό προερχόμενο από την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας ή κάποια ευρύτερης αποδοχής προσωπικότητα. Στην αντίληψη της ομάδας Τραμπ το σενάριο εκλογών δεν είναι ισχυρό, αφού ο σχηματισμός κυβέρνησης στο Κίεβο θα χρειασθεί μήνες. Άρα καλύτερα θα είναι να υπάρξει άμεση υπογραφή έπειτα από εκεχειρία στη συμφωνία ειρήνης.
Με δεδομένο ότι η πλευρά της Ουάσινγκτον επιζητεί οικονομική στρατηγική επιρροή στη μεταπολεμική Ουκρανία, ευρωπαϊκές δυνάμεις και η παρούσα διακυβέρνηση στην Ουκρανία υπό τον Ζελένσκι επιχειρούν διεύρυνση χωρίς όρια του πολέμου και αναδιάταξη των ζωνών επιρροής, με ισχυρή γνώμη της νέας Αντάντ στην Ευρώπη, που αποτελείται από τη Βρετανία και τη Γαλλία και στην οποία θα προστεθεί μετά τον σχηματισμό νέου κυβερνητικού σχηματισμού και η Γερμανία υπό τον Φρ. Μερτς. Η ανοιχτή διαφωνία μεταξύ του προέδρου Ζελένσκι και της νέας αμερικανικής ηγεσίας μπροστά στο εμβληματικό τζάκι του Λευκού Οίκου και των διεθνών μίντια δείχνει την αποφασιστικότητα και την ανυπομονησία της Ουάσινγκτον να ακολουθηθεί το χρονοδιάγραμμα της ειρήνης και μια αμερικανική και όχι ευρωπαϊκή συμφωνία ύστερα από έναν αχανή πόλεμο για την επόμενη μέρα στην Ευρασία.
Από την πλευρά της Ευρώπης υπάρχουν διάφορες απέλπιδες επί της ουσίας προσπάθειες με σχήματα «προθύμων» να δώσουν συνέχεια στον πόλεμο Ουκρανίας – Ρωσίας προκειμένου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις να έχουν χρόνο να πάρουν τον έλεγχο των εξελίξεων στην επόμενη μέρα στη γεωπολιτική περιοχή έναντι της Ουάσινγκτον. Σημειωτέον, οι Αγγλογάλλοι δεν έχουν στρατό να «πατήσει τις μπότες στο έδαφος» όγκου και εξοπλισμού της τάξης των 30.000 και για τον λόγο αυτόν ανοίγουν τις «πύλες της Βιέννης» στη νεοοθωμανική Τουρκία (μήπως και στο Πακιστάν;), πιέζοντας ταυτόχρονα την επίσης εκτός ΕΕ Νορβηγία να βάλει στο πεδίο της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας περίπου 200-300 δισ. ευρώ από τα κέρδη της το προηγούμενο διάστημα των κυρώσεων στη Ρωσία. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ήδη υπογράψει στρατηγική συμφωνία (99 ετών) με το καθεστώς Ζελένσκι προκειμένου να αξιοποιήσει το Λονδίνο τους πόρους της μεταπολεμικής Ουκρανίας και όχι οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ που επιχειρεί να χειραγωγήσει για τα δικά της εθνικά συμφέροντα η Γαλλία. Η δε Γερμανία από τη μία έχει επιρροή στις κεντρικές αποφάσεις των Βρυξελλών μέσω της Φον ντερ Λάιεν και της Επιτροπής, ενώ από την άλλη αντιμάχεται στο πλευρό της νέας Αντάντ και των «προθύμων» τις προθέσεις των ΗΠΑ για κυριαρχία στην Ευρασία, με την ενεργοποίηση με αμερικανικά κεφάλαια αυτή τη φορά -για παράδειγμα- του αγωγού ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη, Nord Stream 2.
Εφημερίδα Απογευματινή
