Το εκλογικό αποτέλεσµα στη Γερµανία περιλαµβάνει και µια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή ως προς το Μεταναστευτικό και την αντιµετώπισή του ως προς τη ρητορική των κοµµάτων. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι το Μεταναστευτικό αποτελεί ένα προνοµιακό πεδίο για την Ακροδεξιά, η οποία χρησιµοποιεί ένα παγκόσµιο πρόβληµα ως πρόσχηµα και όχηµα προκειµένου να επιβάλλει την πολιτική της παρουσία και να εξασφαλίζει εκλογικά ποσοστά, µε τελικό σκοπό ένα νέο είδος ναζιστικής «τελικής λύσης», η οποία δεν θα αφορά µόνο τους πρόσφυγες και τους µετανάστες, αλλά και όλους εκείνους που εκφράζουν οποιαδήποτε διαφωνία.
Προνοµιακό πεδίο αποτελεί επίσης για την Αριστερά, η οποία εκφράζει τις εντελώς αντίθετες απόψεις και τάσσεται υπέρ των ανοιχτών συνόρων, σε αντίθεση µε την Ακροδεξιά που επαγγέλλεται κλειστά σύνορα. Και καθώς, ως γνωστόν, στους δύο τρίτος δεν χωρεί, οι γερµανικές εκλογές απέδειξαν πως οι δυνάµεις της Κεντροδεξιάς, του
Κέντρου, της Σοσιαλδηµοκρατίας το µόνο που πρέπει να κάνουν στο Μεταναστευτικό είναι… να κάνουν τη δουλειά τους! ∆ηλαδή να κρατούν νοικοκυρεµένα τα πράγµατα, να επικρατεί τάξη, να ακολουθούν πολιτικές προστασίας των συνόρων µε παράλληλη προστασία των ανθρώπων και την τήρηση των ∆ιεθνών Συνθηκών. Τότε µόνο οι πολίτες θα µπορούν να διακρίνουν τις πραγµατικές διαφορές ανάµεσα στις δυνάµεις της λογικής και σε εκείνες των άκρων.
Ο Ολαφ Σολτς ανέλαβε την ευθύνη για την κατακρήµνιση του κόµµατός του από το 25% στις εκλογές του 2021.
Το ίδιο και ο Κρίστιαν Λίντνερ των Φιλελευθέρων, που επέµενε στο «φρένο χρέους», την ώρα που η γερµανική οικονοµία και τα γερµανικά νοικοκυριά πιέζονταν από την ενεργειακή κρίση. Οσον αφορά το Μεταναστευτικό, ο κ.
Σολτς προχώρησε σε σπασµωδικές κινήσεις. Εκλεισε τα σύνορα, έγινε ο «καγκελάριος των απελάσεων» και αντί να
βάλει τάξη, επιδόθηκε σε µια αντιµεταναστευτική ρητορική χωρίς κανένα πρακτικό πολιτικό αποτέλεσµα. Ετσι,
έστειλε κατ’ ευθείαν τους ψηφοφόρους είτε στην Ακροδεξιά του AfD -γιατί να ψηφίσουν το ερζάτς και να µην πάνε
στο ορίτζιναλ;- και στην Αριστερά του Die Linke (που αναγεννήθηκε από τις στάχτες της), τροµάζοντας εκείνους
τους ψηφοφόρους που δεν περίµεναν τέτοια ρητορική από τους Σοσιαλιστές.
Αλλά και ο ηγέτης των Χριστιανοδηµοκρατών (CDU), Φρίντριχ Μερτς, προσπάθησε να ανταγωνιστεί το AfD σε ρητορική, οπότε και αυτός µε τον τρόπο του έστειλε ψήφους στο ορίτζιναλ, αλλά και στην Αριστερά, καθώς υπήρξαν ψηφοφόροι οι οποίοι φοβήθηκαν µια παντοδυναµία του CDU. Επιπλέον, στηρίχθηκε στις ψήφους του AfD για να περάσουν δύο νοµοσχέδια για τη µετανάστευση στο Κοινοβούλιο, σπάζοντας ένα µεταπολεµικό ταµπού και προκαλώντας ακόµη µεγαλύτερο φόβο και µάλιστα µόλις είκοσι µέρες πριν από τις εκλογές.
«Το ότι λάθος άνθρωποι ψηφίζουν τα (νοµοθετικά) κείµενα δεν κάνει λανθασµένα τα κείµενα αυτά», είχε δικαιολογηθεί ο κ. Μερτς, αλλά ήταν αργά. Οπως αργά ήταν και όταν, προς το τέλος της προεκλογικής εκστρατείας, άλλαξε στάση, µιλώντας για ανάγκες για εργατικά χέρια της γερµανικής οικονοµίας. Μ’ αυτά και µ’ αυτά, ο µεν Μερτς δεν κατάφερε να ξεπεράσει το όριο του 30%, ο δε Σολτς καταβαραθρώθηκε.
Ηθικόν δίδαγµα: Οι υψηλοί τόνοι για το Μεταναστευτικό ωφελούν µόνο τα άκρα. Ολες οι άλλες δυνάµεις οφείλουν να εργάζονται αθόρυβα στο συγκεκριµένο πεδίο, προσφέροντας ασφάλεια στην κοινωνία και διασφαλίζοντας την κοινωνική ειρήνη.
*Βουλευτής Β3 Νότιου Τοµέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δηµοσιογράφος
Κυριακάτικη Απογευματινή
