Στο εξαιρετικό βιβλίο του με τίτλο ο «Μάγος του Κρεμλίνου» ο καθηγητής Τζουλιάνο Ντα Έμπολι, καθώς περιγράφει την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία, βάζει στο στόμα του μία πολύ δουλεμένη φράση: «Σκοπός των κυβερνήσεων είναι να εξουδετερώνουν τους φόβους των πολιτών. Διαφορετικά έχουν αποτύχει».
Η φράση αυτή, που κατά τα άλλα μπορεί να κριθεί ως σωστή, τοποθετημένη σε πολιτικό πλαίσιο θα μπορούσε να κριθεί και ελαφρώς ελλιπής. Διότι στην αποτυχία υπάρχει και συνέχεια. Η αλλαγή. Αλλά, για να γίνει αλλαγή στην εξουσία, πρέπει να υπάρχει και αξιόπιστη εναλλακτική λύση, που είναι απαράβατος όρος για να δείξει η κοινωνία την εμπιστοσύνη της σε κάποιον άλλον.
Το γράφουμε αυτό έχοντας υπ’ όψιν τα δικά μας. Και υπάρχουν παραδείγματα από το πολιτικό παρελθόν μας που επιβεβαιώνουν τον όρο για πολιτικές αλλαγές. Ένα πρώτο παράδειγμα ήταν οι εκλογές του 2000, όπου φαινόταν από τη μία πλευρά ένα κόμμα να πηγαίνει πλησίστιο προς την εξουσία, η Νέα Δημοκρατία, και ένα άλλο κουρασμένο από πολυετή διακυβέρνηση και με σωρεία αρνητικών πραγμάτων να βαρύνει την κυβέρνηση Σημίτη. Ο οποίος τελικώς κέρδισε τις εκλογές εκείνες. Ο λόγος απλός.
Είχαμε την κρίση του Χρηματιστηρίου, εξαιτίας της οποίας πολύς κόσμος είχε χάσει τα λεφτά του. Όμως, έστω και αν τα χρήματα αυτά είχαν χαθεί με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι ψηφοφόροι είχαν πιστέψει ότι με την ίδια κυβέρνηση θα ανέκαμπτε η κεφαλαιαγορά, κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει μία κυβέρνηση Καραμανλή. Στην πολιτική πράξη είχε εφαρμοστεί τότε το «ο τρώσας και ιάσεται»…
Ένα δεύτερο παράδειγμα έχουμε και πάλι με αφορμή τον εκλογικό ανταγωνισμό των δύο αυτών κομμάτων. Της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Εκλογές του 2007. Έχει προηγηθεί η μεγάλη καταστροφή μεγάλου μέρους της χώρας από πυρκαγιές. Η αδυναμία πρόληψής τους θα μπορούσε να είχε αποδοθεί στην τότε νεοδημοκρατική κυβέρνηση.
Εντούτοις τις εκλογές τις κέρδισε η Νέα Δημοκρατία, διότι ενδεχομένως είχαν επικρατήσει δύο απόψεις. Η μία ότι η κυβέρνηση Καραμανλή υπήρξε θύμα κακόβουλου δακτύλου προκειμένου να υπονομευθεί. Η άλλη εκδοχή ήταν ότι η κυβέρνηση που θα διαδεχόταν την κυβέρνηση Καραμανλή, δηλαδή μία κυβέρνηση υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, δεν θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Δηλαδή, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου ως προς την κυβερνησιμότητα.
Αυτά είναι ορισμένα παραδείγματα που είναι καλό να τα έχουν όλοι υπ’ όψιν, και κυρίως τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικώς την περίοδο αυτή που αιχμή του αντιπολιτευτικού δόρατος αποτελεί η τραγωδία των Τεμπών. Τόσο το δυστύχημα όσο και η διαχείρισή του στη συνέχεια θα μπορούσαν να αποτελέσουν το περιεχόμενο της φράσης του Πούτιν που αναφέρθηκε στον πρόλογο του σημειώματος αυτού.
Δηλαδή ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν κατάφερε να εξουδετερώσει τον φόβο των πολιτών για τις μετακινήσεις με μέσα μαζικής μεταφοράς και ιδιαίτερα με τον σιδηρόδρομο. Όμως, από την άλλη πλευρά μένει να δούμε τη συνέχεια της προαναφερθείσας ελλιπούς φράσης τού Πούτιν. Ποιον θεωρεί η κοινωνία ικανό να διαδεχθεί την κυβέρνηση, διότι θα έχει την ικανότητα να εξουδετερώσει τους φόβους των πολιτών.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της GPO που ερευνούσε τους λόγους για την άνοδο των αντισυστημικών κομμάτων, μπορεί να διαπιστωνόταν μεν ότι αίτιο αυτής της λαϊκής μεταστροφής -που πάντως δεν ήταν ολοκληρωτική- είναι η πρόθεση για διαμαρτυρία. Εντούτοις, όταν ετίθετο το ερώτημα αν η κοινωνία θα εμπιστευόταν τα κόμματα που θεωρούνταν αντισυστημικά, να αποτελέσουν τη διάδοχο κυβέρνηση, η αρνητική απάντηση ήταν πλειοψηφική.
Καλό είναι, σου λέει, να δείξουμε τη δυσφορία μας στέλνοντας το σχετικό μήνυμα, αλλά όχι και να μας κυβερνήσουν αυτοί που απλώς αλαλάζουν! Και μόνο να φανταστεί κανείς τη συγκρότηση μίας κυβέρνησης από τους αρχηγούς και τα μέλη των κομμάτων που βρίσκονται είτε στα δεξιά της ΝΔ είτε στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, απλώς φτύνει τον κόρφο του. Όπως προφανώς έκαναν και οι πολίτες όταν τους ετέθη το συγκεκριμένο ερώτημα!
Καλά είναι τα πολιτικά παιγνίδια και οι κορόνες άνευ σοβαρού περιεχομένου ή με υπερβολές, αλλά η κοινωνία διαθέτει μία σχετική σωφροσύνη. Ειδικώς μάλιστα αν στην πλάτη της έχουν πειραματιστεί ερασιτέχνες που θεωρούν ότι το να κυβερνάς είναι χόμπι, για το οποίο δεν χρειάζεται να έχεις στοιχειώδεις ικανότητες. Και κυρίως σοβαρότητα…
Εφημερίδα Απογευματινή
