Όλες οι τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως αυτά που θέλουν να εμφανίζονται ως άμεσοι διεκδικητές της εξουσίας δεν έχουν αποκομίσει κανένα όφελος από αυτά που καταλογίζουν στην κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία έχει απέναντί της κάποια δυσθυμία για τους χειρισμούς στην υπόθεση των Τεμπών. Την οποία επεδίωξαν τα κόμματα αυτά να την εκμεταλλευθούν πολιτικά.
Καθώς έτσι λοιπόν έχει η κατάσταση, η πολιτική πενία των κομμάτων αυτών τέχνας κατεργάζεται. Όπου τέχνες στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι μέθοδοι για να πέσει η κυβέρνηση. Και αυτή η προοπτική επιδιώκεται παρά το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά και οι αρχηγοί τους δεν τυγχάνουν της λαϊκής εμπιστοσύνης για να κυβερνήσουν. Με απλά λόγια, δεν τα εμπιστεύονται οι πολίτες.
Ας δούμε τώρα μερικές από τις προοπτικές που ονειρεύονται για την πτώση της κυβέρνησης. Η μία εκδοχή είναι να γίνει μία λαϊκή επανάσταση, δηλαδή να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να απαιτήσει, με μέσα προφανώς βίας, να αναγκάσει την κυβέρνηση να παραιτηθεί.
Πέραν της σχετικής ανοησίας που αντιπροσωπεύει η σχετική πρόταση, το να επαναστατήσει ο κόσμος σημαίνει ότι δεν έχει μόνο αποφασίσει ότι δεν του κάνουν αυτοί που τον κυβερνούν αλλά και ότι έχει αποφασίσει ποιοι θέλει να τον κυβερνούν. Όμως, όπως προαναφέρθηκε, η ελληνική κοινωνία δεν θέλει να την κυβερνήσουν αυτοί ακριβώς που την προτρέπουν να… επαναστατήσει!
Κάποιος άλλος, της εκ διαμέτρου αντίθετης ιδεολογικώς όχθης, ονειρεύεται παραιτήσεις και συγκρότηση οικουμενικών κυβερνήσεων, στις οποίες είναι προφανές ότι ονειρεύεται επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στο κόμμα από το οποίο προέρχεται και το οποίο διαφορετικά δεν επρόκειτο να έχει κυβερνητικό ρόλο υπό άλλες συνθήκες.
Απόλυτα ιδιοτελής η πρόταση, πέραν του γεγονότος ότι έχουμε δει την κατάληξη των οικουμενικών, πέραν του ότι έχει αποδειχθεί στην πράξη η αναποτελεσματικότητά τους. Για τον λόγο ότι τα συγκροτήσαντα στο παρελθόν κόμματα οικουμενική κυβέρνηση λειτουργούσαν προς ίδιον πολιτικό όφελος και όχι για την επίτευξη των στόχων για τους οποίους είχε συγκροτηθεί η οικουμενική.
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι είναι εκτός πολιτικής πραγματικότητας, στάση στην οποία τους οδηγεί η απόγνωσή τους εξαιτίας της απόστασης που παίρνει η κοινωνία από αυτούς. Δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν μέσω δημοκρατικών διαδικασιών στις οποίες αποφασίζει ο λαός ποιος θέλει να τον κυβερνήσει. Αντιθέτως θα λέγαμε, αν θέλαμε να ερμηνεύσουμε τα συμπεράσματα των δημοσκοπήσεων, τα εξής:
Για να θεωρεί η κοινωνία καταλληλότερο να την κυβερνήσει τον σημερινό πρωθυπουργό, μήπως ευθύνη για την απόσταση που παίρνουν οι πολίτες από την πολιτική έχουν τα κόμματα και οι αρχηγοί τους που την απαξιώνουν με τη συμπεριφορά τους;
Εφημερίδα Απογευματινή
