Σήμερα στην Ουάσινγκτον θα προκύψει συμφωνία για την εκμετάλλευση ορυκτών και μεταλλευμάτων σπάνιων γαιών της Ουκρανίας από αμερικανικές εταιρείες. Στη βάση αυτή και αφού αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα θα εγκατασταθούν επισήμως στην επικράτεια του Κιέβου, θα συνοδεύονται και από αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας, όπως σε όλα τα μέρη του κόσμου όπου εμπλέκονται αμερικανικές εταιρείες. Με τον τρόπο αυτό καλύπτεται εν μέρει το αίτημα για εγγυήσεις ασφαλείας που θέτει ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι στον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ. Δεν θα πρέπει να θεωρηθεί τυχαίο ότι από την πλευρά της Μόσχας αφήνεται ως ενδεχόμενο να υπάρξει συνεργασία, άρα εμπλοκή αμερικανικών εταιρειών σε ανάλογα κοιτάσματα στην Ανατολική Ουκρανία, που μετά τις ειρηνευτικές συνομιλίες θα περάσει στον έλεγχο και την εποπτεία της Ρωσίας.
Πέραν αυτών πάντως είναι φανερό ότι τις κύριες εγγυήσεις ασφαλείας στη Δυτική Ουκρανία θα δώσουν με έμπρακτο τρόπο οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, ειδικά η τρόικα Γαλλία – Βρετανία – Γερμανία, που ήδη συζητούν για τη μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων της τάξης των 30.000 ανδρών στα εδάφη της Ουκρανίας. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πού θα βρεθούν οι δυνάμεις αυτές, πέραν των εξοπλισμών τους, αφού οι περισσότερες χώρες της ένωσης (το ΝΑΤΟ δεν θα έχει συμμετοχή) είναι σε κατάσταση αφοπλισμού, με επιλογές που έχουν γίνει από τις κυβερνήσεις τους τις προηγούμενες δεκαετίες. Στο σημείο αυτό ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας για συμμετοχή της Τουρκίας, που διατηρεί ογκώδεις και άρτια εξοπλισμένες ένοπλες δυνάμεις, αλλά επιθυμεί να διατηρήσει επιχειρησιακή ετοιμότητα τόσο στο μέτωπο της Ανατολής, ειδικά στη Συρία, όσο και προς την ανταγωνιστική Ελλάδα.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις ή ταυτόχρονα με αυτές, προαναγγέλλεται η έναρξη του εμπορικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις από τον Λευκό Οίκο και τον πρόεδρο Τραμπ, θα επιβληθούν δασμοί της τάξης του 25% στα αυτοκίνητα, καίριο πλήγμα στη γερμανική και γαλλική βιομηχανία αλλά και στα ιταλικά συμφέροντα, καθώς και σε άλλα προϊόντα που δεν αναφέρθηκαν. Οι δασμοί, όπως προαναγγέλλονται, δείχνουν ότι θα επιβληθούν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι σε χώρες της Ευρώπης ξεχωριστά. Αν όντως γίνει έτσι, από τα σύμφωνα της ενιαίας αγοράς και εμπορικής ζώνης στην Ευρώπη προκύπτει ότι η ευρωπαϊκή αντίδραση θα είναι ενιαία και υποχρεωτική για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Πολύ πιο σύνθετο θα γίνει το ευρωπαϊκό περιβάλλον στην περίπτωση που η προεδρία των ΗΠΑ αποφασίσει ειδικές κυρώσεις με τη μορφή δασμών σε συγκεκριμένα κράτη-μέλη της Ένωσης. Για παράδειγμα, σε σχέση με τα αυτοκίνητα ειδικές κυρώσεις και δασμολογική πολιτική σε βάρος της Γερμανίας.
Από την πλευρά των Βρυξελλών και των ενιαίων δομών του ευρωπαϊκού γκρουπ οι πρώτες αντιδράσεις δείχνουν αποφασιστικότητα στην αντίδραση και κλιμάκωση της έντασης σε φραστικό επίπεδο απέναντι στην Ουάσινγκτον. Οι εκτιμήσεις στην αμερικανική πρωτεύουσα μιλούν για έναν εμπορικό πόλεμο σε βάθος, που δεν θα αντέξει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα προκύψουν προβλήματα συνοχής και εσωτερικού εθνικού ανταγωνισμού σε αυτήν. Η οπτική αυτή δεν θα πρέπει να θεωρείται έωλη, αφού η ενιαία Ευρώπη καλείται στην παρούσα συγκυρία να πετύχει πιο φθηνή ενέργεια, τεράστια κονδύλια για τον στρατιωτικό επανεξοπλισμό της και σημαντικές επενδύσεις στον τομέα της καινοτομίας, όπου βρίσκεται σε πολύ δυσμενή θέση σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Όλα αυτά, με τα αυστηρά δημοσιονομικά περιθώρια που προβλέπονται στη γερμανική λογική, τα βέτο για κοινό δανεισμό και την έκρηξη που θα υπάρξει στο εσωτερικό των χωρών απέναντι στις κυβερνήσεις τους ως αντίδραση στον περιορισμό του κοινωνικού κράτους και της αγροτικής στήριξης, θα δημιουργήσουν τα δεδομένα για την απορρύθμιση των ενιαίων δομών της Ευρώπης. Και αυτό σημαίνει την αφετηρία μιας Ατλαντικής Ένωσης με διμερείς στρατηγικές συμφωνίες ευρωπαϊκών κρατών και ΗΠΑ.
Εφημερίδα Απογευματινή
