Προφανώς κάτι δεν γίνεται κατανοητό. Τα Τέμπη είναι η αφορμή. Ο κόσμος δεν μαζεύεται στις πλατείες δυο χρόνια μετά γιατί ανησυχεί ότι οι φυσικοί υπεύθυνοι για το σιδηροδρομικό δυστύχημα δεν θα βρεθούν στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ούτε αναζητά τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης ή των πολιτικών προσώπων στους δρόμους. Αυτές επικυρώνονται στις κάλπες, όταν προκηρυχθούν εκλογές. Μάλιστα, μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη υπήρξαν εκλογές και οι πολιτικές ευθύνες στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν επιβλήθηκαν. Προκρίθηκαν άλλες αξιολογήσεις και ανάγκες των καιρών, που κάλυπτε η διακυβέρνηση Μητσοτάκη.
Οι πολίτες κινητοποιήθηκαν μη ανεχόμενοι άλλο την ενδεχόμενη διαδικασία συγκάλυψης ευθυνών και συμφερόντων που μπορεί να μην αποτελούν τους κύριους παράγοντες του δυστυχήματος όμως ενδεχομένως να μεγιστοποίησαν τις επιπτώσεις αυτών σε επιβάτες του τρένου. Εν ολίγοις, οι πολίτες που κινητοποιούνται στις συγκεντρώσεις αυτές της 28ης Φεβρουαρίου ζητούν με άμεσο και κατηγορηματικό τρόπο μια ισχυρή πατρίδα και όχι το χάος.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που προσέρχονται στις συγκεντρώσεις αυτές, συνήθως με όλη την οικογένειά τους, ζητούν νέα πολιτεία και εγγυημένο κράτος. Κλείνουν τη στρόφιγγα της αυταρέσκειας του συστήματος της μεταπολίτευσης. Ζητούν θεσμούς, αξιοπιστία, διαφάνεια, δικαιοσύνη, αρτιότητα. Όλα αυτά που δεν τους προσφέρουν για δεκαετίες οι πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και επαγγελματικές ηγεσίες. Αρνούνται πλέον να συγκαλύψουν το σύστημα διοίκησης της χώρας. Όσο και να γίνεται φασαρία με πρόσωπα, το ζήτημα είναι πιο διευρυμένο και το χάσμα πολιτών – διοίκησης πιο οριστικό.
Το πλήθος στους δρόμους αύριο δεν έχει τα ίδια αιτήματα και τη διάθεση τιμωρίας που είχε για τις ελίτ της χώρας την εποχή των μνημονίων. Δεν υπάρχει «κάτω» και «πάνω πλατεία», όπως νομίζουν οι «μένουμε Ευρώπη» τού τότε. Το πλήθος δεν κοιτά έξω από τη χώρα. Αλλά μέσα στη χώρα. Η πλατεία είναι μία. Με ψηφοφόρους όλων των κομμάτων και όλων των κοινωνικών τάξεων.
Ζητούν πατρίδα! Ισχυρή, αξιόπιστη, περήφανη, δημιουργική. Θέλουν σημαντικές επισκευές στο σπίτι. Το κοινό σπίτι. Δεν ανέχονται άλλη συγκάλυψη της κόπρου του Αυγεία. Δεν επιτρέπουν άλλους συμβιβασμούς με την αλήθεια, τη λογική, την εξέλιξη. Δεν θέλουν άλλη διαφθορά και συσχετισμούς πίσω από «κλειστές πόρτες». Το αίτημα δεν είναι μικροπολιτικό. Ούτε είναι η πτώση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Ούτως ή άλλως, ψήφισαν και της έδωσαν κυβερνητική θητεία τεσσάρων ετών το 2023, όταν το δυστύχημα στα Τέμπη ήταν ακόμα πολύ νωπό. Επιθυμούν την πτώση του καθεστώτος που στέκει εκεί για περίπου μισό αιώνα πλέον, χωρίς να μπορεί να υπερβεί τα αδιέξοδά του.
Υπήρξαν χρεοκοπίες, ανεπάρκειες, στασιμότητα, αποδόμηση. Και τώρα, όχι έτσι ξαφνικά, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε πορεία. Οι πολιτικοί να κάνουν τη δουλειά τους, οι δικαστές το ίδιο, οι αστυνομικοί ή οι στρατιωτικοί επίσης, οι κρατικοί υπάλληλοι εν γένει – και ειδικά στους τομείς Υγείας και Παιδείας. Το πλήθος που συγκεντρώνεται ύστερα από περίπου οκτώ χρόνια σιωπής επιθυμεί μια νευρώδη κίνηση της πατρίδας προς τα εμπρός. Ένα απότομο τίναγμα των ώμων του έθνους, για να φύγει η παρακμή.
Έχουμε ένα Κοινοβούλιο με πολλά κόμματα, με ένα από αυτά μόνον, τη Νέα Δημοκρατία, να υπερβαίνει το όριο του 20%. Τα υπόλοιπα κινούνται σε επίπεδα αποδοχής κάτω του 15%. Σε όλες τις τελευταίες εκλογές μόνον οι μισοί Έλληνες προσήλθαν στις κάλπες. Οι άλλοι μισοί δεν βρήκαν καν λόγο να ψηφίσουν. Είμαστε στο τέλος ενός δρόμου. Στην πλατεία ο κόσμος δεν μαζεύεται για να ρίξει τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως νομίζουν στην αντιπολίτευση. Το πλήθος εκεί έξω οργανώνεται για πολιτειακή επανάσταση και νέο σύνταγμα εγγυήσεων. Και ο κ. Μητσοτάκης, ως εν ενεργεία πρωθυπουργός, καλείται να πείσει το πλήθος ότι η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία αξίζει να μείνει σε ισχύ…
Εφημερίδα Απογευματινή
