Όπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, η συμφωνία με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, για τις σπάνιες γαίες και τα κρίσιμα ορυκτά της χώρας του έκλεισε και ο τελευταίος πηγαίνει στην Ουάσινγκτον για την υπογραφή.
Ο Τραμπ προβάλλει το ορθολογικό επιχείρημα ότι οι ΗΠΑ έδωσαν δισεκατομμύρια στην Ουκρανία για να την ενισχύσουν στον πόλεμο με τη Ρωσία και ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Βέβαια είναι οι ΗΠΑ οι οποίες διαβεβαίωναν τους Ουκρανούς ότι θα τους στηρίξουν και τους παρότρυναν να συνεχίσουν τον πόλεμο μέχρι τέλους προκειμένου να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Αλλά ο Αμερικανός πρόεδρος λέει ότι αυτό ήταν ένα λάθος της προηγούμενης κυβέρνησης και ότι δική του δουλειά είναι να εξασφαλίσει τα αμερικανικά χρήματα. Μεγάλη συζήτηση, ας την αφήσουμε προς το παρόν.
Αυτό που προβάλλει ο Ντόναλντ Τραμπ περί διασφάλισης των αμερικανικών χρημάτων προφανώς ισχύει, αλλά είναι το ένα μέρος της υπόθεσης. Το άλλο και μάλλον το πιο σημαντικό είναι ότι οι σπάνιες γαίες και τα ορυκτά της Ουκρανίας είναι απαραίτητα στην προσπάθεια των ΗΠΑ να απεξαρτηθούν από την Κίνα, η οποία ελέγχει το 90%, ίσως και παραπάνω, των σπάνιων γαιών, καθιστώντας όμηρο ολόκληρη την αμερικανική και γενικά δυτική τεχνολογία και οικονομία. Είναι για τον ίδιο λόγο που ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει τη Γροιλανδία, η οποία επίσης έχει μεγάλα αποθέματα.
Οι ΗΠΑ προχωρούν σε σχεδιασμό αυτονόμησης στις πρώτες ύλες που είναι αναγκαίες για την υψηλή τεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη και τη νέα οικονομία και είναι αποφασισμένες να θέσουν τέλος στο οξύμωρο να εξαρτώνται σε αυτόν τον τομέα από τον νούμερο ένα παγκόσμιο ανταγωνιστή τους, ο οποίος μάλιστα ενισχύει όλο και περισσότερο τις συνιστώσες ισχύος του.
Θέλουν να απεμπλακούν από όλες τις απομακρυσμένες και επισφαλείς εφοδιαστικές αλυσίδες μεταφέροντάς τις σε πιο ελεγχόμενες περιοχές και ταυτόχρονα επαναπατρίζουν την παραγωγή σε αμερικανικό έδαφος. Στο ίδιο πλαίσιο δρομολογούν την κατασκευή ημιαγωγών (microchips) στις ΗΠΑ προκειμένου να μην εξαρτώνται από την Ταϊβάν, η οποία βρίσκεται στο στόμα του Δράκου και είναι πιθανό τα επόμενα χρόνια να υποστεί απόπειρα εισβολής από την Κίνα. Αυτό βέβαια θα πάρει αρκετά χρόνια.
Με μία κίνηση ο Τραμπ πετυχαίνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Παγώνει έναν πόλεμο, ο οποίος είχε οικονομικό κόστος για τις ΗΠΑ, εξασφαλίζει σημαντική πηγή σπάνιων γαιών και κρίσιμων ορυκτών με ευνοϊκούς όρους, μεταθέτει οικονομικό, γεωπολιτικό και επιχειρησιακό βάρος στους Ευρωπαίους και δημιουργεί προϋποθέσεις να αποσπάσει τη Ρωσία από τον εναγκαλισμό της Κίνας. Διόλου άσχημα σε σχέση με τους στόχους που είχε θέσει, αν σκεφτεί κάποιος ότι βρίσκεται μόλις έναν μήνα στην εξουσία.
Εφημερίδα Απογευματινή
