Η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στη Λαμία χαρακτηρίστηκε από την πλειονότητα της φίλαθλης κοινής γνώμης σοκαριστική! Αναρωτιόμαστε γιατί…
Πόσες φορές κέρδισαν φέτος στο πρωτάθλημα οι «πράσινοι» χωρίς να δεινοπαθήσουν στο χορτάρι; Πόσες φορές εμφανίστηκαν συγκεντρωμένοι σε παιχνίδια… υπεράνω υποψίας γκέλας και είτε πάτησαν μπανανόφλουδα είτε κινδύνευσαν σοβαρά με εγκεφαλικά;
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που ομολογουμένως εξέπληξε άπαντες το βράδυ της Κυριακής στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας, αυτό σχετίζεται με την αντίδραση που έβγαλαν οι γηπεδούχοι του Θανάση Στάικου και λιγότερο με την απάθεια που επέδειξαν οι ποδοσφαιριστές του Ρουί Βιτόρια.
Την ίδια ακριβώς εικόνα είχαν εμφανίσει στα δεύτερα ημίχρονα των διαδοχικών ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, την ίδια παρουσίασαν στα δύο παιχνίδια με τη Βίκινγκουρ. Μόνο που σε όλα τα προηγούμενα ένας ολόκληρος μηχανισμός ήταν πάντα δίπλα τους να τους προσφέρει απλόχερα το άλλοθι της διαιτητικής αδικίας. Αρχής γενομένης από τον ίδιο τον οργανισμό της ΠΑΕ που γιγάντωνε μέρα με τη μέρα μέσω ανακοινώσεων, διαρροών η «πύρινης αρθρογραφίας» το σύνδρομο του αδικημένου και του κατατρεγμένου.
Ουσιαστικά όμως ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να πληρώνει ακριβά το σύνδρομο της ακατανόητης μεγαλομανίας που κατέβαλε τον Γιάννη Αλαφούζο τα Χριστούγεννα του 2023, όταν εν μια νυκτί αποφάσισε να… χύσει την καρδάρα με το γάλα που γέμιζε υπομονετικά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επί δυόμισι χρόνια, για να εμπιστευτεί τις τύχες της ομάδας στον σπουδαίο πλην… συνταξιούχο Φατίχ Τερίμ.
Εκείνη η ανεξήγητη πεποίθηση του ιδιοκτήτη του «τριφυλλιού» περί μη ικανότητας του Γιοβάνοβιτς να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό σε τροχιά κατάκτησης πρωταθλήματος θα στοιχειώνει τα όνειρα των φίλων της ομάδας, όσο δεν αναγνωρίζεται από τον Γιάννη Αλαφούζο και τους συμβούλους του ως το μεγαλύτερο λάθος που έχουν διαπράξει την τελευταία δεκαετία.
Ειλικρινής αυτοκριτική
Για να καταφέρει ο Παναθηναϊκός να χτίσει και πάλι μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, που θα διεκδικεί κάθε χρόνο το πρωτάθλημα, οφείλουν άπαντες στα γραφεία της ΠΑΕ και στο Κορωπί να ξεκινήσουν από μια ειλικρινή και χωρίς εκπτώσεις αυτοκριτική.
Αν θέλουν οι «πράσινοι» να φτάσουν στο επίπεδο περασμένων δεκαετιών, θα πρέπει να αντιληφθούν το σημείο εκκίνησης όπου βρίσκονται σήμερα.
Όσο η οικογένεια του «τριφυλλιού» άγεται και φέρεται ανάλογα με το αποτέλεσμα κάθε Κυριακής, ο ποδοσφαιρικός μεσαίωνας που βιώνει θα παρατείνεται κάθε χρόνο κατά ένα έτος περισσότερο.
Για να έχει ελπίδα επιστροφής ο Παναθηναϊκός καλείται να εστιάσει για τα επόμενα χρόνια στο ποδόσφαιρο και μόνο σε αυτό! Γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημά του είναι αμιγώς ποδοσφαιρικό. Όλες οι υπόλοιπες… θεωρίες συνωμοσίας προσφέρονται μόνο για λαϊκή κατανάλωση.
Οι «πράσινοι» καλούνται να θυμηθούν βασικές δομές του οργανισμού τους, που μια φορά κι έναν καιρό αποτελούσαν τεράστια όπλα έναντι του εγχώριου ανταγωνισμού.
Πού βρίσκονται σήμερα οι πάλαι ποτέ κορυφαίες ποδοσφαιρικές ακαδημίες της χώρας; Πόσους ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου παρήγαγε τα τελευταία 15 χρόνια η βιομηχανία παραγωγής ταλέντων που μια φορά κι έναν καιρό αποτέλεσε τον βασικό κορμό της μεγαλύτερης επιτυχίας του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Πώς θα πορευτεί με ασφάλεια στα μονοπάτια της αναγέννησης ο Παναθηναϊκός χωρίς σταθερούς πυλώνες στο οργανόγραμμά του; Χωρίς να διαθέτει έναν βασικό κορμό ποδοσφαιριστών; Χωρίς να έχει βρει έναν προπονητή που θα εμπιστευτεί για χρόνια προκειμένου να υλοποιήσει ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα αγωνιστικής εξυγίανσης και ανάκαμψης της ομάδας; Τον είχε, θα μας πείτε, και τον πέταξε στα σκουπίδια σαν… στυμμένη λεμονόκουπα!
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ηρεμία, αυτογνωσία και υγιές μακροπρόθεσμο πλάνο για να ορθοποδήσει. Όσο ο Γιάννης Αλαφούζος επιχειρεί να αντικαταστήσει τη δεδομένη προσωπική του άγνοια για το ποδόσφαιρο με… συμβουλές γνωστών και φίλων, το πρόβλημα θα γίνεται κάθε χρόνο και μεγαλύτερο!
Εφημερίδα Απογευματινή
