Οσο περνά ο καιρός από την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τραµπ και ξεκαθαρίζει σε γενικές γραµµές και σε πρώτη φάση η νέα αµερικανική πολιτική, καθίσταται σαφές ότι όλοι στην Ευρώπη και όχι µόνο- θα εξαναγκαστούν σε προσαρµογή σχεδιασµού. Αυτό αφορά τους πάντες, ανεξαρτήτως µεγέθους χώρας. Οπότε το ερώτηµα είναι τι κάνουµε εµείς.
Πυκνώνουν οι ενδείξεις και οι πληροφορίες ότι προκρίνεται µια διαφορετική αρχιτεκτονική ασφάλειας -και όχι µόνο- στην περιοχή, η οποία δεν θα βασίζεται, τουλάχιστον όχι πλήρως, στα µέχρι τώρα δεδοµένα. Αρκετά πράγµατα θα αρχίσουν να αποσαφηνίζονται µετά τις συναντήσεις που θα έχουν τις επόµενες ηµέρες ο Γάλλος πρόεδρος και ο Βρετανός πρωθυπουργός µε τον Αµερικανό πρόεδρο στις ΗΠΑ.
Ο Ντόναλντ Τραµπ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα προβαίνει σε διµερείς συµφωνίες και συνεννοήσεις µε κράτη και ad hoc σχήµατα, προσπερνώντας τους υφιστάµενους πολυµερείς οργανισµούς, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η επαναπροσέγγιση της Βρετανίας µε την Ε.Ε., αλλά και πάλι µε έµφαση σε συνεννόηση µε επιλεγµένα κράτη, επιβεβαιώνει ότι µπαίνουµε σε µια εποχή υβριδικών µορφών συνεργασίας, οι οποίες δεν θα περιορίζονται και δεν θα εξαντλούνται στα επίσηµα σχήµατα στα οποία συµµετέχει κάθε χώρα.
Την εποµένη του σοκ που προκάλεσε στην Ε.Ε. η απ’ ευθείας συνοµιλία και προσέγγιση των ΗΠΑ µε τη Ρωσία και η παρουσία και οµιλία του Αµερικανού αντιπροέδρου Τζέι ντι Βανς στο Μόναχο, ο Εµανουέλ Μακρόν συγκάλεσε µία σύνοδο, στην οποία συµµετείχε και η Βρετανία, και την εποµένη µια δεύτερη, στην οποία πήρε µέρος και ο Καναδάς. Αυτό θα γίνει σταδιακά ο κανόνας.
Οι µεταβλητές γεωµετρίες συνεννοήσεων θα αποτελούν τη βασική µορφή επιµέρους οργάνωσης του διεθνούς συστήµατος. Φεύγουµε από τις σταθερές που γνωρίζαµε και η κατάσταση γίνεται περισσότερο χαοτική, πιο γρήγορη, αυξανόµενα απαιτητική και σαφώς πιο επικίνδυνη γι’ αυτούς που θα αδυνατούν να ανταποκριθούν και θα τους προσπερνούν οι εξελίξεις.
Ενα από τα σχήµατα που φαίνεται ότι προωθούνται και ακούγεται όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστηµα σε σχέση µε την ευρεία περιοχή µας αφορά µια προσέγγιση και συναντίληψη κρατών που θα ξεκινά από τον άµεσο περίγυρό µας, την Ανατολική Μεσόγειο, και θα εκτείνεται σε διάφορα σηµεία της Ευρώπης.
Η γεωπολιτική συµπόρευση αυτή µπορεί να αφορά ένα ήδη υπάρχον σχήµα στο οποίο συµµετέχουµε, Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, στο οποίο θα προστίθενται χώρες όπως η Πολωνία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ρουµανία, ίσως η Ιταλία, και θα ανοίγεται µέχρι τα κράτη του Κόλπου, όλο αυτό υπό την αµερικανική οµπρέλα. Ενα υποσύστηµα ασφαλείας το οποίο θα καλύπτει νευραλγικά σηµεία µιας εκτεταµένης περιοχής.
Είναι ένας σχεδιασµός ευνοϊκός για την Ελλάδα, η οποία ελέγχει µαζί µε την Κύπρο έναν κρίσιµο γεωγραφικό τοµέα, που αποτελεί και σύναψη όλων των υπολοίπων. Θυµίζει κάτι σαν Αντάτ plus. Υπάρχουν προϋποθέσεις, βέβαια, διαφορετικές για κάθε χώρα. Επισηµαίνεται η εσωτερική κατάσταση µε το Μεταναστευτικό στη Γαλλία και, ακόµα χειρότερα, στη Βρετανία.
Είναι αµφίβολο αν αυτές οι χώρες µπορούν να συµµετάσχουν σε έναν τέτοιο σχεδιασµό έχοντας στο εσωτερικό τους, κυρίως η Βρετανία, ένα εν δυνάµει αποσταθεροποιητικό σκηνικό µε τους µαζικούς µουσουλµανικούς πληθυσµούς. Αυτό σε διαφορετικό βαθµό για την κάθε περίπτωση ισχύει σχεδόν για όλη την Ευρώπη και πάντως σίγουρα για χώρες που έχουν αναλογίες µε τις προαναφερθείσες Γερµανία, Σουηδία, Βέλγιο κ.λπ.
Για να επιστρέψουµε στο συγκεκριµένο, ένα τέτοιο σχήµα µπορεί να αποτελέσει µεγεθυντή των πλεονεκτηµάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, κυρίως αν συµπηχθεί ένας πιο σφιχτός, λειτουργικός άξονας των δύο ελληνικών κρατών µε το Ισραήλ µέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο. Θα υπενθυµίσουµε κάτι που λέµε και γράφουµε διαρκώς, ότι τα παλαιά εγχειρίδια δεν έχουν πια καµία χρησιµότητα.
Ο κόσµος έχει αλλάξει, θα αλλάξει ακόµα περισσότερο και πλέον γράφονται καινούργια εγχειρίδια. Είναι απαραίτητο η Ελλάδα να αποτελέσει στον βαθµό που της αναλογεί έναν από τους συγγραφείς των νέων εγχειριδίων, τουλάχιστον για την περιοχή µας, και να µην περιµένουµε να µας δοθεί έτοιµο µε τις οδηγίες.
Εφημερίδα Κυριακάτικη Απογευματινή
