Το λάθος της ΝΔ: Τους έδωσε «άφεση» και αποθρασύνθηκαν

Η πολιτική αβροφροσύνη δεν σημαίνει αδιαφορία για την ευθύνη αυτών που άνοιξαν χωρίς λόγο πληγές στη χώρα, οι οποίες θα τη συνοδεύουν για δεκαετίες
10:25 - 8 Φεβρουαρίου 2025

Μέσα στην πολιτική κινητικότητα, η οποία εκδηλώνεται και παραπέμπει όλο και περισσότερο σε πολιτική ρευστότητα, μια επανεμφάνιση που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη είναι αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος με ύφος τιμητή τοποθετείται και εγκαλεί διάφορους για διάφορα, ως πολιτικά άσπιλος και αμόλυντος.

Έχουμε πει και γράψει εξαρχής, ήδη από την πρώτη εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, ότι ήταν μεγάλο λάθος η ευκολία με την οποία έδωσε πολιτική άφεση στα όσα έγιναν επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή έγινε υποτίθεται στο όνομα της αποφυγής διχασμού και έντασης και προκειμένου η χώρα να προχωρήσει μπροστά. Το πρόβλημα είναι ότι με πολλά από όσα φόρτωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα, αυτή δυσκολεύεται να πάει μπροστά.

Η επιβάρυνση με δεκάδες δισεκατομμύρια από τη νέα δανειακή σύμβαση του τρίτου μνημονίου, για να αποφευχθεί το περιώνυμο e-mail Χαρδούβελη που είχε μέτρα κάτω του ενός δισεκατομμυρίου, μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης έχει εγγραφεί ως προδοσία της εθνικής υπόθεσης, αλλά και το Υπερταμείο, με το οποίο υποθηκεύτηκε για 99 χρόνια, για τρεις γενεές, το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, συνιστούν αχρείαστη και αναίτια οικονομική, γεωπολιτική και εξαρτησιογόνα υποθήκευση της Ελλάδας.

Σημειωτέον ότι στο Υπερταμείο υπάρχει πρόβλεψη για ένταξη σε αυτό, δηλαδή έλεγχο από τους δανειστές, ακόμα και των μελλοντικών παραγωγικών πηγών, κεφαλαίων και εσόδων της χώρας. Δηλαδή, για τρεις γενεές όποιον πλούτο παράγει η χώρα με οποιoδήποτε τρόπο θα έχει δικαίωμα να τον ελέγχει και να εισπράττει το όργανο των δανειστών. Κατανοεί κάποιος τις προεκτάσεις αυτής της δέσμευσης και το μέγεθος της διαρκούς υπονόμευσης των παραγωγικών προοπτικών του ελληνικού κράτους. Η επιλογή να μην ελεγχθούν όλα αυτά και να μην καταγγελθούν πολιτικά είχε ως αποτέλεσμα σήμερα οι υπεύθυνοι να εμφανίζονται ως αφ’ υψηλού κήνσορες του συστήματος.

Η πολιτική αβροφροσύνη δεν σημαίνει αδιαφορία για την ευθύνη αυτών που άνοιξαν χωρίς λόγο -παρά μόνο ένεκα του πολιτικού οπορτουνισμού τους- πληγές στη χώρα, οι οποίες θα τη συνοδεύουν για δεκαετίες. Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο ότι δεν λογοδότησαν πολιτικά, αλλά τώρα εγκαλούν αυτούς οι οποίοι επέλεξαν να μην τους ελέγξουν.

Εφημερίδα Απογευματινή