Ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο πρωινό αυτό της Παρασκευής στα γραφεία της UEFA στη Νιόν. Ήταν η στιγμή της συνολικής αποτίμησης μιας καινοτόμου ιδέας και μιας προσπάθειας ετών, που συνοδεύτηκε από ατελείωτες ώρες αγωνίας, οι οποίες ξεκίνησαν το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου, όταν «εισέβαλε» στη ζωή μας το νεοσύστατο μοντέλο διεξαγωγής των Κυπέλλων Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι ότι η απόπειρα παρέμβασης στο format του κορυφαίου ποδοσφαιρικού προϊόντος στον πλανήτη -του UEFA Champions League– έμοιαζε να εμπεριέχει πολύ μεγάλη δόση ρίσκου. Πώς πας και πειράζεις κάτι τόσο πετυχημένο; Και αν η ιδέα σου δεν έχει απήχηση; Αν δεν πιάσει; Αν αντί να αναβαθμίσεις το προϊόν σου το πληγώσεις;
Τώρα, λοιπόν, που ολοκληρώθηκε η πρώτη League Phase στην ιστορία των διοργανώσεων της UEFA, εκεί στη Νιόν δικαιούνται να αισθάνονται απίστευτα περήφανοι για το νέο προϊόν που προσφέρουν σε εκατομμύρια λάτρεις της «στρογγυλής θεάς» σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Μη στέκεστε στους αριθμούς, τα στατιστικά ή οποιοδήποτε άλλο μαθηματικό τεκμήριο για να αξιολογήσετε τον βαθμό επιτυχίας της μετάλλαξης των Κυπέλλων Ευρώπης. Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλοί αριθμοί. Πάνω από όλα είναι συναίσθημα, είναι χτυποκάρδι, είναι σασπένς.
Και οι άνθρωποι της UEFA πήραν ένα χρυσοφόρο προϊόν όπως το Champions League και το εκτόξευσαν ακόμη περισσότερο.
Θυμηθείτε μας! Η τελευταία αγωνιστική της League Phase του Champions League θα γίνει τα επόμενα χρόνια… ετήσια ιεροτελεστία, ανάλογη με εκείνη που ζει η Ευρώπη κάθε φορά που διεξάγεται ο τελικός τραγουδιού της Eurovision.
Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ανά τη Γηραιά Ήπειρο, και όχι μόνο, θα μαζεύονται σε παρέες στα σπίτια μπροστά στις τηλεοράσεις τους, θα παραγγέλνουν πίτσες, μπίρες, σουβλάκια, θα ξεκινούν τα στοιχήματα και θα απολαμβάνουν μια ποδοσφαιρική μυσταγωγία, μια νύχτα… παράνοιας που θα ζουν στην τσίτα και η οποία θα τους προσφέρεται μία φορά τον χρόνο! Μια… January Madness (για να χρησιμοποιήσουμε τον αμερικανικό όρο που συνοδεύει την κορύφωση του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος μπάσκετ των ΗΠΑ κάθε Μάρτιο), που θα περιμένουμε να έρθει πώς και πώς.
Δείχνει το δρόμο
Για να συμβούν όλα αυτά, βέβαια, για να μπορούν εκατοντάδες εκατομμύρια φίλοι του ποδοσφαίρου να απολαμβάνουν τέτοιες στιγμές, κάποιοι άνθρωποι στην Ελβετία χρειάστηκε να αφιερώσουν ατελείωτες ώρες όχι για μέρες και νύχτες αλλά για μήνες προκειμένου να μας χαρίσουν το συγκεκριμένο προϊόν.
Δοκιμές, συσκέψεις, προσομοιώσεις, προβληματισμοί, σβήσε αυτό, πρόσθεσε αυτό. Όλα με γνώμονα εσάς και εμάς: τον φίλαθλο-πελάτη!
Αυτή, δυστυχώς, είναι και η μεγάλη διαφορά που χωρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο από όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό. Πόσοι άνθρωποι, αλήθεια, δουλεύουν μέρα-νύχτα για να βελτιώσουν το προϊόν που λέγεται «επαγγελματικό ποδόσφαιρο» στη χώρα μας;
Πόσες φορές τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καθίσει να συνεργαστούν με ειλικρίνεια -και απαλλαγμένοι από τις έριδες και τα μίση της αθλητικής μας καθημερινότητας- στελέχη της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ για να δημιουργήσουν το δικό μας… μικρό Champions League;
Πόσες φορές ασχολήθηκαν σοβαρά οι φορείς του ποδοσφαίρου μας για να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες που προσφέρονται στον φίλαθλο-καταναλωτή; Να εκσυγχρονίσουν τα γήπεδα όπου διεξάγονται τα παιχνίδια των επαγγελματικών κατηγοριών μας προς δικό του όφελος, να του δημιουργήσουν ένα σύγχρονο περιβάλλον θέασης αγώνων, ανάλογο με αυτό που απολαμβάνουν εδώ και χρόνια φίλαθλοι στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης;
Για να υπάρξουν και εγχώρια προϊόντα απόλυτης ποδοσφαιρικής μυσταγωγίας απαιτούνται αγάπη, μεράκι, τεχνογνωσία και κυρίως… απαλλαγή από σύνδρομα δεκαετιών.
Η UEFA δείχνει διαρκώς τον δρόμο της ανάπτυξης του ποδοσφαιρικού προϊόντος. Μπορούμε να την ακολουθήσουμε, να την αντιγράψουμε ή τουλάχιστον να εμπνευστούμε από το παράδειγμά της;
Εφημερίδα Απογευματινή
