Μάλλον ο κόσμος -για τους Έλληνες μιλάω- δεν ξέρει πώς και πού να ξεσπάσει. Εκτός και αν στις δημοσκοπήσεις «δουλεύει» τους ερευνητές, διότι και με άλλη αφορμή είχα αναφέρει μία μελέτη του γαλλικού περιοδικού «Μarianne» για τις έρευνες της κοινής γνώμης. Και από τη μελέτη αυτή του περιοδικού το συμπέρασμα που προέκυπτε ήταν, με λίγα λόγια «έχουμε τα προβλήματά μας, έχουμε και εσάς που θέλετε απαντήσεις σε αυτά που ρωτάμε».
Ίσως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, αλλά η ουσία είναι ότι στην τελευταία έρευνα της MRB ενώ κυριαρχεί η Νέα Δημοκρατία -άρα την εμπιστεύονται περισσότερο από τους άλλους για να κυβερνάει-, εντούτοις υπάρχουν άλλοι πολιτικοί αρχηγοί δημοφιλέστεροι του σημερινού πρωθυπουργού, που κατά τα άλλα ηγείται ενός κόμματος το οποίο προτιμάει η πλειοψηφία των ερωτωμένων και άρα του εκλογικού σώματος! Τρέλα!
Κάτι άλλο που προκύπτει, για πρώτη μάλιστα φορά, είναι ότι δημοφιλέστεροι πολιτικοί αρχηγοί αναδεικνύονται αυτοί που κάνουν τον περισσότερο σαματά. Και άρα αυτοί που λένε τα πιο ακραία και εξωφρενικά πράγματα, με άλλα λόγια εκείνα τα οποία είναι και πιο μακριά από την πραγματικότητα. Ποιος ξέρει; Μπορεί να είναι αυτό κάτι ανάλογο με το ενδιαφέρον -το κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον- που προκαλούν οι καβγάδες στις διάφορες τηλεοπτικές συζητήσεις, πολιτικές ή όχι και που δεν ξέρεις αν οι καβγάδες αυτοί είναι αυθεντικοί ή φτιαχτοί στο όνομα της τηλεθέασης.
Παρ’ όλα αυτά, κάτι που επιβεβαιώνει τη σύγχυση του κόσμου -εκτός και αν κάνει χαβαλέ όταν τον παίρνουν τηλέφωνο από τις εταιρείες και του ζητούν να απαντήσει σε μερικά ερωτήματα πολιτικής φύσης- είναι ότι οι δημοφιλέστεροι δεν θεωρούνται από την κοινωνία και οι καταλληλότεροι για να την κυβερνήσουν! Με απλά λόγια, γουστάρουμε τον άλφα ή τον βήτα που κάνει τζερτζελέ αλλά όλα κι όλα! Όχι και να τον αφήσουμε να μας κυβερνάει ώστε να μην ξέρουμε τι πάει να μας ξημερώσει! Ωραία λοιπόν, βρε παιδιά! Τότε αφού σας αρέσει και αναδεικνύετε δημοφιλέστερους αυτούς που κάνουν φασαρία, γιατί δεν επιλέγετε τον Σεφερλή που μπορεί να κάνει και το χειλάκι σας να γελάσει;
Το συμπέρασμα το μάλλον αισιόδοξο είναι ότι παρ’ όλα όσα μπορεί να καταμαρτυρεί ο κόσμος στην κυβέρνηση, εντούτοις θυμάται κάτι πειράματα του παρελθόντος και φτύνει τον κόρφο του. Όμως, παιδιά, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (στο κενό). Μια δοκιμή μπορεί να πείσει στην περίπτωση που τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος για να αποδειχθεί αν τα εξωφρενικά και οι πολιτικοί εξυπνακισμοί είναι εφαρμοστέοι και αν φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα. Αλλά συνήθως είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Για αυτό χρειάζεται το πήδημα. Της Ρόδου…
Εφημερίδα Απογευματινή
