Έκανες μια βόλτα στα social media το βράδυ της Τετάρτης και διαπίστωνες μια ακατάσχετη… μουρμούρα για την επικείμενη απόκτηση του Λουίς Πάλμα από τον Ολυμπιακό. Όχι επειδή ο 25χρονος άσος από την Ονδούρα δεν είναι καλός ποδοσφαιριστής (το αντίθετο ισχύει), αλλά επειδή δεν αποκτήθηκαν ο πανάκριβος Αρίας, ο Αλμιρόν και ο Άντονι!
Δηλαδή θα κατηγορηθεί μια ομάδα που πάλεψε να φέρει επιθετικούς από το πάνω ράφι, φροντίζοντας να έχει και εξαιρετικές επιλογές τύπου Πάλμα ως plan B, αντιλαμβανόμενη τη δυσκολία απόκτησης παικτών που βλέπουν την Ελλάδα με… μισό μάτι!
Και άντε για τους δύο τελευταίους έχουμε εικόνα από την παρουσία τους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τον κοντοπίθαρο Κολομβιανό, ειλικρινά, πόσοι τον γνωρίζαμε στην Ελλάδα για να έχουμε ασφαλή άποψη; Το βιογραφικό του παραπέμπει σε παικταρά -δεν χωρά αμφιβολία για αυτό-, αλλά πάντα η μετακόμιση ενός ποδοσφαιριστή από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη για πρώτη φορά στην καριέρα του εγκυμονεί υψηλό βαθμό ρίσκου. Θυμηθείτε απλώς την περίπτωση του Λουίς Ντιόγκο…
Όλα αυτά όμως είναι φυσιολογικά. Εδώ φτάσαμε Φλεβάρη μήνα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει απτόητος στην Ευρώπη, οδηγεί την κούρσα του πρωταθλήματος, περιμένει τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη για τη ρεβάνς των προημιτελικών του Κυπέλλου κι όμως υπάρχουν ουκ ολίγοι φίλοι των «ερυθρόλευκων» που συζητάνε ακόμη πόσο λείπουν από την ομάδα ο Φορτούνης και ο Ποντένσε.
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έλευση του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στο λιμάνι. Θυμάστε, αλήθεια, πού βρισκόταν ο Ολυμπιακός πριν από 365 μέρες, έχοντας τόσο τον Φορτούνη όσο και τον Ποντένσε στο ρόστερ του;
Ήταν τέταρτος στον βαθμολογικό πίνακα της Super League, αποκλεισμένος από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο και μετρώντας μόλις δύο νίκες και μία ισοπαλία στον όμιλο του Europa League. Τι έλειπε από το παζλ; Ο κατάλληλος «στρατηγός». Ο άνθρωπος που θα ηγείτο από τον πάγκο ενός project που φαινόταν ότι είναι δομημένο σε στέρεες βάσεις ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Η κατάκτηση του UEFA Youth League λίγους μήνες αργότερα αποδείκνυε περίτρανα του λόγου το αληθές.
Ένα χρόνο πριν
Η προσωπολατρία αποτελεί γνώρισμα των λαοφιλών αθλημάτων, όπως είναι το ποδόσφαιρο, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πάντα θα υπάρχει μουρμούρα για τις μεταγραφές, γκρίνια μετά τις αποτυχίες, απλώς στην Ελλάδα φτάνουμε με πολύ μεγαλύτερη ευκολία στον αφορισμό και την ισοπέδωση. Κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε και εμείς να πιστεύουμε στα ποδοσφαιρικά projects! Να έχουμε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που λαμβάνουν αποφάσεις. Να έχουμε μεγαλύτερες αντοχές στη διαχείριση της μεμονωμένης ήττας ή ακόμη και μιας ανεπιτυχούς χρονιάς.
Πέρυσι πριν από έναν χρόνο, τέτοια ακριβώς εποχή, ο κόσμος του Ολυμπιακού απαιτούσε από τον Βαγγέλη Μαρινάκη να πάρει σκούπα, να παρατήσει ουσιαστικά τη χρονιά πετώντας… λευκή πετσέτα και να ετοιμάσει την ομάδα της επόμενης σεζόν, που θα κατακτούσε το πρωτάθλημα στα 100 χρόνια του συλλόγου.
Τι έκανε ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού; Πίστεψε στο project ετών, που ο ίδιος γνώριζε καλύτερα από τον καθένα, πολύ απλά επειδή το οραματίστηκε και το χρηματοδότησε! Και όταν βρήκε τον κατάλληλο «στρατηγό» στο πρόσωπο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, όλα πήραν τον δρόμο τους!
Όχι, καμιά μεταγραφή δεν εγγυάται την επιτυχημένη πορεία μιας ομάδας.
Η Λίβερπουλ σαρώνει φέτος σε Premier League και Champions League με μοναδική προσθήκη στο ρόστερ της το καλοκαίρι τον ουσιαστικά ανενεργό Κιέζα. Την ίδια ώρα ομάδες που δαπάνησαν εκατοντάδες εκατομμύρια… βλέπουν τη σκόνη των «κόκκινων». Όταν έχεις εμπιστοσύνη σε ένα υγιές ποδοσφαιρικό project, δεν υπάρχει περίπτωση να μη δικαιωθείς!
Εφημερίδα Απογευματινή
